ขณะที่ควีนกำลังหันไปมองทางอื่น หานเซิ่นก็เรียกวิญญาณอสูรนกยูงเนตรมรณะออกมา

 

นกยูงปรากฏตัวออกมาต่อหน้าหานเซิ่น มันกระพือปีกซึ่งมีความยาวกว่า 2 ฟุต หลังจากนั้นมันก็เปลี่ยนเป็นหน้าไม้ รูปทรงของหน้าไม้มีลักษณะคล้ายนกยูงที่กางปีกออก ส่วนปากของมันจะอยู่ตรงกลาง ซึ่งเป็นจุดที่ยิงลูกธนูออกไป ส่วนปลายของหัวจะเป็นศูนย์เล็ง หน้าไม้นี้ดูสมบูรณ์แถมยังงดงามมาก

 

ความยืดหยุนของสายธนูไม่ธรรมดาเลย มันดูเกือบจะโปร่งแสง มันทอดยาวระหว่างปลายปีกหน้าไม้ทั้ง 2 ข้าง สายธนูรั้งได้ง่ายมากๆ แทบจะเรียกว่าไร้น้ำหนักเลยก็ว่าได้

 

หานเซิ่นมองดูภายในซองธนูที่มันแถมมาด้วย เขาเห็นว่าพื้นที่ภายในสามารถเก็บลูกธนูได้ประมาณ 8 ดอก ซึ่งก็เป็นจำนวนที่ไม่ถือว่าน้อยจนเกินไป สำหรับอาวุธที่มีประสิทธิภาพสูงแบบนี้

 

ถ้าเขาใช้วิญญาณอสูรลูกธนูก็ถือว่ามีลูกธนูไม่จำกัดอยู่แล้ว ถึงซองธนูจะใส่ได้แค่ 8 ดอก แต่ก็ไม่มีผลอะไร

 

หานเซิ่นสังเกตดูหน้าไม้อย่างละเอียด มันดูเป็นอาวุธที่ทรงพลัง แต่ถ้าเขายังไม่มีลูกธนูดีๆมาใช้ มันก็ไม่ต่างจากไม้กระบองที่เอาไว้ฟาดหัวมอนสเตอร์เท่านั้น

 

‘ยอดเยี่ยมมาก แต่อย่างน้อยก็น่าจะแถมลูกธนูมาให้สักดอก สงสัยเราต้องไปหาลูกธนูมาลองด้วยตัวเองแล้ว’ แม้หานเซิ่นจะดีใจ แต่ก็ยังดีใจได้ไม่สุด

 

ตอนนี้เขามั่นใจมากว่ามันเป็นธนูที่ทรงพลัง แต่เนื่องจากยังไม่มีลูกธนู เขาเลยยังไม่มีโอกาสได้ทดสอบมัน

 

‘ไม่มีปัญหา ช่วงแรกคงต้องหาลูกธนูโลหะzมาใช้ไปก่อน หลังจากนั้นค่อยหาลูกธนูวิญญาณอสูรมาใช้’ หานเซิ่นเก็บวิญญาณอสูรธนูไปก่อน เขาตระหนักว่าตอนนี้เขายังใช้ประโยชน์จากมันไม่ได้ แต่ขอแค่หาลูกธนูมาให้ได้ก็พอ ถึงลูกธนูจะไม่ได้ดีมาก แต่มันก็น่าจะทรงพลังพอสมควร

 

แต่ยังไงธนูนี้มันเป็นประเภทหน้าไม้ ซึ่งมันต่างจากธนูปกติตรงที่ไม่ต้องอาศัยแรงรั้งสายธนู หน้าไม้แทบจะเรียกได้ว่ายิงแบบอัตโนมัติ เพราะฉะนั้นอาวุธประเภทนี้จึงต้องพึ่งพลังจากลูกธนูพอสมควร หานเซิ่นวางแผนว่าถ้ากลับไปที่เมืองเทพธิดาได้ เขาจะไปหาซื้อหรือไม่ก็ล่ามอนสเตอร์ที่ให้วิญญาณอสูรลูกธนูระดับเลือดศักดิ์สิทธิ

 

พวกเขายังคงแล่นอยู่ในทะเลไปอีก 10 วัน ก่อนที่พวกเขาจะไปเจอแผ่นดินใหญ่ ซึ่งไม่ใช่แค่เกาะเล็กๆเหมือนที่ผ่านๆมา ที่นั่นมีเมืองของมนุษย์อยู่ใกล้ๆชายหาดด้วย

 

หลังจากที่หานเซิ่นขึ้นฝั่งได้ เขาก็เทเลพอร์ตกลับไปที่สหพันธ์ดวงดาวทันที หานเซิ่นเข้ามาในก็อตแซงชัวรี่ค่อนข้างนานแล้ว เขากลัวว่าจีเหยียนหรันจะกังวล ดังนั้นเขาจะต้องรีบกลับไปให้เธอเห็นหน้าบ้าง เพื่อทำให้เธอสบายใจ และเขาก็ต้องไปหาลูกธนูมาใช้กับหน้าไม้ด้วย

 

จีเหยียนหรันกังวลมากอย่างที่เขาคิดไว้จริงๆ เมื่อเธอเห็นเขากลับมา เธอก็ดีใจและประหลาดใจมาก จากนั้นเธอก็พยายามอย่างดีที่สุดเพื่อที่จะเก็บซ่อนความเศร้าของเธอเอาไว้ หานเซิ่นพยายามปลอบใจเธอเพื่อให้เธอรู้สึกดีขึ้น

 

ที่จีเหยียนหรันรู้สึกเศร้าไม่ใช่เพราะหานเซิ่นหายไปนาน แต่เป็นเพราะว่าเธอไม่รู้ว่าเขาปลอดภัยดีรึเปล่า

 

ขณะที่หานเซิ่นกำลังนอนเล่นอยู่บนเตียงในคืนนั้น เขาก็ตัดสินใจล็อคอินเข้าไปในเว็บไซต์ของกองทัพ เขาอยากจะหาซื้อลูกธนูโลหะzดีๆมาใช้ไปก่อน

 

ในเว็บไซต์ของกองทัพมีอาวุธแทบจะทุกรูปแบบ แต่กระนั้นเขาก็หาซื้อได้เฉพาะอาวุธแบบธรรมดาๆทั่วไปเท่านั้น ส่วนอาวุธที่มีพลังธาตุด้วยจะไม่เปิดขาย

 

หานเซิ่นหาอยู่นานในที่สุดเขาก็เจอลูกธนูโลหะzที่ถูกใจ ลูกธนูที่เอามาใช้สำหรับหน้าไม้นั้นมีให้เลือกไม่มากนัก

 

แต่ข้อดีของหน้าไม้ก็คือว่ามันเป็นอาวุธที่ใช้ได้คล่องกว่าธนู ส่วนลูกธนูที่จะเอามาใช้กับหน้าไม้จะต้องไม่ยาวมาก ดังนั้นหานเซิ่นเลยเลือกลูกธนูสำหรับหน้าไม้มา 3-4 ชนิด และก็ซื้อพวกมันมา

 

หลังจากซื้อลูกธนูได้แล้ว เขาก็ลองค้นหาข่าวดู เขาอยากจะรู้ว่าช่วงที่เขาหายไปมีข่าวอะไรในสหพันธ์ดวงดาวบ้าง มีข่าวมากมายเช่นกึ่งเทพฆ่ามอนสเตอร์ได้เป็นกองทัพ, ชัยชนะของสงครามระหว่างดวงดาว, ข่าวเกี่ยวกับการสู้รบระหว่างมนุษย์กับชูร่า

 

แต่กระนั้นพวกนี้ก็เป็นข่าวที่มีให้เห็นอยู่เป็นประจำอยู่แล้ว ซึ่งยังไม่มีเหตุการณ์อะไรที่หานเซิ่นจะต้องให้ความสนใจ หลังจากค้นหาข่าวเสร็จ เขาก็เข้าไปค้นหาข้อมูลในเน็ตต่อ เขาค้นหาเกี่ยวกับข้อมูลวิธีการใช้หน้าไม้

 

หลังจากค้นหาลูกธนูแบบเฉพาะทางที่เหมาะจะเอามาใช้กับหน้าไม้แล้ว เขาก็พบว่าลูกธนูพวกนี้หาได้ยากมากในก็อตแซงชัวรี่เขต 2 ซึ่งมันก็ไม่น่าแปลกอะไร เพราะอาวุธประเภทหน้าไม้นั้นปรกติแทบไม่มีคนใช้เลย

 

หานเซิ่นลองค้นหาข้อมูลแบบเจาะลึกเกี่ยวกับวิญญาณอสูรลูกธนูสำหรับหน้าไม้ และเขาก็ต้องประหลาดใจ เพราะว่ามันมีอยู่น้อยจริงๆ

 

หานเซิ่นลองดูสถานที่ที่คนประกาศขายแล้ว แต่เมื่อเห็นชื่อเมืองเขาก็พบว่าเขาไม่เคยได้ยินชื่อมันมาก่อนเลย บางเมืองก็อยู่ห่างไกลมาก หรือไม่ก็เป็นสถานที่ที่ไปได้ยากลำบาก เหมือนว่ามันแทบเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะหาซื้อวิญญาณอสูรลูกธนูสำหรับหน้าไม้

 

“ถ้าเราหาซื้อมันไม่ได้ ฉันก็คงจะต้องออกล่ามอนสเตอร์ด้วยตัวเอง”

หานเซิ่นลองหาข้อมูลบริเวณทุ่งน้ำแข็ง หาดทรายเหลืองและก็หาดหินขาว เพื่อหวังว่าจะมีมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิที่ให้วิญญาณอสูรลูกธนูบ้าง

 

หลังจากที่ค้นหาอยู่นาน เขาก็พบมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิที่จะให้วิญญาณอสูรลูกธนูแบบที่เหมาะกับใช้กับหน้าไม้ ซึ่งมันอยู่ใกล้ๆหาดหินขาว

 

มอนสเตอร์ตัวนั้นถูกเรียกว่าเหยี่ยวเวหา พวกมันส่วนใหญ่เป็นมอนสเตอร์ระดับสามัญและโบราณ แต่ในหมู่พวกมันก็มีระดับกลายพันธ์ให้เห็นอยู่บ้าง ส่วนราชาของพวกมันก็คือมอนสเตอร์ระดับเลือดศักดิ์สิทธิ

 

หลายคนที่เคยล่าเหยี่ยวเวหามาแล้ว พวกเขาให้ข้อมูลว่าลูกธนูที่ได้จากพวกมันค่อนข้างทรงพลัง

 

หลังจากได้ข้อมูลเกี่ยวกับเหยี่ยวเวหามาพอสมควรแล้ว หานเซิ่นก็รู้สึกสนใจขึ้นมา ถ้าเขาได้วิญญาณอสูรเลือดศักดิ์สิทธิมา และเปลี่ยนมันเป็นเบอร์เซิร์กก็คงเป็นการจับคู่ที่ทรงพลัง ซึ่งบางทีเขาอาจจะสามารถโจมตีทะลุเกล็ดหรือผิวหนังของมอนสเตอร์ขั้นสุดยอดได้ก็ได้

 

แต่เหยี่ยวเวหานั้นอาศัยอยู่บริเวณยอดเขาแห่งหนึ่งที่คนเรียกกันว่าภูเขาเวหา ซึ่งบริเวณนั้นมีมอนสเตอร์ประเภทนกอยู่เต็มไปหมด ทำให้ยากที่จะขึ้นไปให้ถึงยอดเขา

 

คนที่ให้ข้อมูลรู้ว่าเหยี่ยวเวหามันอยู่แถวนั้นก็เพราะเขาเห็นบางตัวที่มันหลงมาแถวตีนเขาเท่านั้น ส่วนตัวเขายังไม่เคยขึ้นไปบนยอดเขามาก่อน ดังนั้นข้อมูลที่เขาได้มาจึงยังไม่ละเอียดมากนัก

 

“ถ้าเอาจิ้งจอกสีเงินไปด้วยก็ไม่น่าจะมีปัญหาเรื่องการขึ้นไปให้ถึงยอดเขา” หานเซิ่นบอกกับตัวเอง

 

หานเซิ่นต้องการวิญญาณอสูรเหยี่ยวเวหามากในตอนนี้ อย่างน้อยๆถ้าเขาฆ่าตัวระดับเลือดศักดิ์สิทธิได้ ถึงจะไม่ได้วิญญาณอสูร เขาก็ยังเอาเนื้อมันมากินเพื่อเพิ่มจีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิได้ เนื่องจากตัวมันค่อนข้างเล็กนี่จึงนับเป็นการออกล่าที่ดูคุ้มค่ามาก

 

หลังจากที่หานเซิ่นหาข้อมูลเกี่ยวกับภูเขาเวหาต่อไป ไม่นานหานเซิ่นก็ต้องขมวดคิ้ว มีคนให้ข้อมูลว่าเคยเห็นมอนสเตอร์แปลกๆ ซึ่งมันกำลังขี่ก้อนเมฆสีแดงอยู่แถวภูเขาเวหา

 

ถ้าดูจากคำบอกเล่า หานเซิ่นคิดว่ามีโอกาสที่จะเป็นมอนสเตอร์ขั้นสุดยอด

 

ในขณะที่หานเซิ่นกำลังใช้ความคิดอยู่นั้น เขาก็ได้ยินเสียงคอมของเขาดังขึ้น

ครั้งนี้คนที่โทรเข้ามาก็คือจูถิง จูถิงเคยขอเบอร์ของเขาเมื่อนานมาแล้ว แต่นี่เป็นครั้งแรกเลยที่จูถิงโทรมาหาเขา หานเซิ่นสงสัยว่าจูถิงต้องการอะไรกันแน่

 

“ลูกพี่ นี่ไม่ดีแน่!” จูถิงพูดแบบดูลุกลี้ลุกลน

 

“อะไรไม่ดี?” หานเซิ่นขมวดคิ้ว

 

“เกาะลึกลับ ตอนนี้มีเกาะลึกลับลอยอยู่เหนือทุ่งน้ำแข็ง คุณอยู่ที่ไหน? รีบกลับมาเร็วเข้า! ไม่งั้นเดี๋ยวคนอื่นจะเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ไปหมด” สีหน้าของจูถิงดูตื่นตระหนกมาก

 

หานเซิ่นอึ้งไปชั่วขณะ ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมจูถิงถึงได้ดูรีบร้อนถึงขนาดนั้น

 

เกาะลึกลับของก็อตแซงชัวรี่เขต 2 ต่างจากของเขต 1 ตรงที่มีเมืองสปิริตระดับราชวงศ์ตั้งอยู่ ซึ่งถ้าเป็นแบบนั้นผลประโยชน์ที่อยู่ข้างบนจะสูงมาก