เฉินรันประหลาดใจที่เห็นว่าคนที่จะออกไปล่าเหยี่ยวเวหาคือหานเซิ่นไม่ใช่ควีน

 

สวี่ตงจินและคนอื่นๆมองดูหานเซิ่น ราวกับว่าพวกเขากำลังจะได้ดูโชว์ตลกยังไงยังงั้น หมากล้อมสวรรค์ของควีนเป็นวิชาที่มีชื่อเสียง ในตอนแรกพวกเขาก็คิดว่าควีนจะเป็นคนไปล่า ถ้าเธอไปเองอย่างน้อยเธอก็น่าจะฆ่าเหยี่ยวเวหาได้สักตัว

 

ไม่มีใครเคยได้ยินชื่อหานเซิ่นมาก่อน และเมื่อเขาบอกว่าจะไปล่าเหยี่ยวเวหาด้วยตัวคนเดียว คนอื่นๆก็คิดว่าเขาโง่มาก พวกเขาเชื่อว่ามันเป็นไปไม่ได้เลยสำหรับหานเซิ่นที่จะล่าเหยี่ยวเวหา

 

ควีนพยักหน้า “ตกลง ฉันรอนายอยู่ตรงนี้”

 

ไม่มีใครคาดคิดว่าควีนจะเห็นด้วยกับหานเซิ่น ตอนแรกพวกเขาก็คิดว่าควีนคงจะห้ามไม่ให้หานเซิ่นไปล่าคนเดียว

 

หานเซิ่นเรียกปีกวิญญาณอสูรออกมาและก็บินขึ้นฟ้าไป เขาบินไปรอบๆต้นไม้ จากนั้นเขาก็มุ่งหน้าตรงไปที่ยอดต้นไม้ทันที

 

เมื่อเห็นว่าหานเซิ่นบินตรงไปที่ยอดต้นไม้เพื่อฆ่าเหยี่ยวเวหา เฉินรันก็ส่ายหัว

“น้องหานคนนี้ใจร้อนเกินไป การรีบลุยเข้าไปแบบนั้นเป็นการกระทำที่โง่มาก ฉันกลัวว่าเขาจะถูกฆ่าก่อนที่จะไปถึงยอดต้นไม้ได้ ทำไมเขาถึงได้เลือดร้อนแบบนั้น?”

 

ควีนอยู่นิ่งเงียบ เธอมองดูการเคลื่อนไหวของหานเซิ่น เธอออยากจะดูให้เห็นกับตาว่าหานเซิ่นจะล่าเหยี่ยวเวหายังไง

 

แม้มนุษย์จะสามารถใช้ปีกวิญญาณอสูรบินได้ก็จริง แต่ความเร็วก็ขึ้นอยู่กับระดับของวิญญาณอสูร ซึ่งมันไม่เกี่ยวกับความแข็งแกร่งของร่างกาย เขาไม่สามารถเร่งความเร็วได้ตามที่เขาต้องการ การรับมือกับนกบนท้องฟ้าเป็นเรื่องที่อันตรายมาก

 

แม้แต่เฉินรันที่เป็นคนตระกูลเฉิน และได้เรียนเซเว่นทวิสต์มา เขายังไม่กล้าเข้าไปยั่วยุพวกนกแบบนั้น สำหรับเขาแล้วหานเซิ่นเป็นคนที่ไม่รู้จักประมานตัวเอง

 

เมื่อหานเซิ่นอยู่ห่างจากยอดไม้ 100 เมตร พวกนกที่อยู่ในต้นไม้ก็สังเกตเห็นเขา นกแทบทุกชนิดบินออกมาจากต้นไม้ เป้าหมายเพียงหนึ่งเดียวของพวกมันก็คือหานเซิ่น

 

แค่เห็นก็น่ากลัวแล้ว ท้องฟ้ากลายเป็นสีดำ ตอนนี้มีนกจำนวนมากอยู่บนท้องฟ้า ทำให้แสงอาทิตย์ยากที่ส่องแสงลงมาบนพื้นได้

 

นกแต่ละตัวมีขนาดค่อนข้างเล็ก ตัวที่ใหญ่ที่สุดมีขนาดพอๆกับนกกระเรียนเท่านั้นเอง พวกมันส่วนมากจะมีขนาดพอๆกันนกกระจอก

 

แต่ขนาดไม่ใช่ปัญหา เพราะยังไงมันก็ยังดูน่ากลัว ยิ่งมันมีขนาดเล็กมนุษย์ก็ยิ่งรับมือกับมันยากขึ้น และยิ่งต้องเจอกับนกจำนวนเยอะๆแบบนี้

 

แม้ทุกคนจะรู้อยู่แล้วว่าเหตุการณ์แบบนี้จะเกิดขึ้น แต่สวี่ตงจินก็ยังรู้สึกช็อคที่ได้เห็นนกจำนวนมากขนาดนี้โกรธ

 

หานเซิ่นที่กำลังบินอยู่บนฟ้ายังไม่ตอบสนอง เขาดูไร้ความกลัว เขากำลังเพ่งสมาธิไปกับการวิเคราะห์นกทุกตัวว่าตัวไหนบ้างที่เป็นเหยี่ยวเวหา

 

ตามข้อมูลที่เขาได้มา เหยี่ยวเวหาจะมีลักษณะเหมือนกับเหยี่ยวผสมนกฮูก ขนาดของมันไม่ได้ใหญ่มาก ตัวของมันมีสีออกฟ้าๆเขียวๆ

 

หานเซิ่นรู้จุดที่เหยี่ยวเวหาอาศัยอยู่ เขาจึงสังเกตแถวยอดต้นไม้ และสามารถเห็นจังหวะที่พวกมันบินออกมาได้

 

มันเหมือนกับข้อมูลมี่เขาได้รับมาไม่ผิดเพี้ยน เหยี่ยวเวหาเร็วกว่านกตัวอื่นจริงๆ ในชั่วพริบตามันก็แซงหน้านกตัวอื่นหมดแล้ว

 

แต่กลุ่มของเหยี่ยวเวหาที่มุ่งหน้ามาหาเขานั้นยังไม่มีตัวที่มีขนาดใหญ่เป็นพิเศษที่น่าจะเป็นราชาได้เลย ซึ่งทำให้หานเซิ่นรู้สึกประหลาดใจ

 

ในชั่วพริบตานกกลุ่มใหญ่ก็มาถึงหน้าของหานเซิ่นแล้ว เขาเรียกวิญญาณอสูรดาบมาสค็อตออกมา จากนั้นเขากระพือปีกแล้วลุยก็เข้าไปปะทะกับนกที่พุ่งเข้ามา

 

“หนุ่มคนนี้กล้าหาญมาก” เมื่อเห็นหานเซิ่นเข้าไปลุยกับนกแบบซึ่งๆหน้าก็ช่วยไม่ได้ที่สวี่ตงจินจะพูดแบบนี้ออกมา

 

แต่นี่ไม่ใช่คำชมเชย เขาเพียงแค่เห็นว่าหานเซิ่นเป็นคนเลือดร้อนและไม่รู้จักประเมินตนเองเท่านั้น การบุกเข้าไปแบบนั้นมันบ้ามาก ไม่ว่าเขาจะปลดล็อดยีนได้รึยังก็ไม่เกี่ยว เพราะการทำแบบนั้นก็เหมือนกับการฆ่าตัวตาย

 

แม้จะปลดล็อคยีนได้ก็ไม่ใช่ว่าจะทำให้เขาเป็นอมตะ ทุกอย่างยังมีขีดจำกัดอยู่ ยิ่งเป็นการต่อสู้บนอากาศด้วยแล้ว การเอาชีวิตรอดให้ได้ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ

 

แต่ในอีกไม่กี่วินาทีต่อมา สวี่ตงจินและคนอื่นๆก็ต้องอ้าปากค้าง พวกเขาเห็นหานเซิ่นที่ลุยเข้าไปในฝูงนกโผล่ออกมาจากอีกด้านหนึ่งของกลุ่มนกสีดำ พร้อมกับร่างของเหยี่ยวเวหาที่กำลังล่วงลงมาบนพื้น 3-4 ตัว หานเซิ่นเคลื่อนไหวหลบนกทุกตัวอย่างรวดเร็ว ไม่มีนกตัวไหนสามารถไล่ตามเขาได้ทัน

 

“ทำไมเขาถึงได้เร็วขนาดนั้น?” สวี่ตงจินพูดด้วยความช็อค

 

หานเซิ่นเหมือนกับสายฟ้า เขาเคลื่อนไหวไปข้างหลังและข้างหน้าได้อย่างรวดเร็ว เขาเร็วยิ่งกว่านกทุกตัวที่พยายามล้อมเขาไว้ ทุกครั้งที่เขาฆ่าเหยี่ยวเวหาเขาจะบินหลบออกไป เพื่อเว้นระยะห่างจากฝูงนก จากนั้นเขาก็จะบินลุยเข้าไปใหม่

 

“ปีกเลือดศักดิ์สิทธิเบอร์เซิร์ก?!” เฉินรันทำตาแคบลง

 

หลังจากที่สวี่ตงจินและคนอื่นๆได้ยิน พวกเขาก็เข้าใจได้ทันที แต่หลังจากที่รู้เรื่องนี้พวกเขาก็ช็อคยิ่งกว่าเดิม

 

มอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิเบอร์เซิร์กหาได้ยากมาก แล้วการจะได้วิญญาณอสูรมาก็ยิ่งยากเข้าไปอีก การจะหาซื้อปีกแบบนั้นแทบเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลย ไม่ว่าจะมีเงินขนาดไหน

 

หานเซิ่นบินโฉบไปมาในอากาศ เขาไล่ฆ่าพวกเหยี่ยวเวหาแบบสบายๆ ไม่มีนกตัวไหนจะไล่ตามหานเซิ่นได้ทัน พวกนกทำอะไรเขาไม่ได้เลย

 

เวลาผ่านไปไม่นาน แต่พื้นข้างล่างตอนนี้เริ่มเต็มไปด้วยซากนกที่ล่วงลงมาแล้ว เลือดสาดกระจายไปเต็มพื้นด้านล่าง

 

ขณะที่หานเซิ่นกำลังไล่ฆ่าพวกนกอย่างสนุกมือ อยู่ๆเขาก็มองเห็นเหยี่ยวเวหาที่มีสีต่างจากตัวอื่น มันมีสีเขียวผสมน้ำเงินเข้ม ในที่สุดราชาของเหยี่ยวเวหาก็ปรากฏตัวออกมา ขนาดของมันแค่ฝ่ามือของมนุษย์เท่านั้นเอง มันกระพือปีกของมันอย่างรวดเร็ว มันพุ่งตรงมาที่หานเซิ่นด้วยความเร็วที่ไม่ได้ด้อยกว่าปีกเลือดศักดิ์สิทธิเบอร์เซิร์กเลย บางทีอาจจะเร็วยิ่งกว่าด้วยซ้ำ

 

แม้ราชาของเหยี่ยวเวหาจะดูตัวเล็กกว่าตัวอื่นๆ แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่ามันจะไม่แข็งแกร่ง ดูยังไงมันก็มีพลังที่ไม่ธรรมดา มันพุ่งตรงมาที่หานเซิ่นเหมือนกับสายฟ้า

 

‘นี่หรอราชาเหยี่ยวเวหา?’ หานเซิ่นมองดูหน้าตาของราชาเหยี่ยวเวหา และเขาก็เห็นว่าหน้าตามันก็เหมือนกับเหยี่ยวเวหาทั่วๆไป แค่มันตัวเล็กกว่าเท่านั้น ขนของมันดูเงางามราวกับทำจากหยก ปากของมันเหมือนกับคริสตัล

 

แต่ไม่ว่ายังไงหานเซิ่นก็ต้องการจะฆ่ามันให้ได้ เขาเรียกดาบวิญญาณอสูรอสรพิษเนตรเงินออกมา และเขาก็เข้าปะทะกับราชาเหยี่ยวเวหาทันที

 

แต่ในตอนนั้นเองราชาเหยี่ยวเวหาก็บินหลบออกไปด้านข้างด้วยความเร็วสูง จากนั้นมันก็บินไปรอบๆ และก็พุ่งเข้ามาหาหานเซิ่นอีกครั้ง

 

หานเซิ่นเห็นว่ามีนกตัวอื่นๆบินเข้ามาโจมตีเขาจำนวนมาก ซึ่งเขาไม่ต้องการสู้กับพวกมัน หานเซิ่นกระพือปีกพยายามหลบพวกมัน

 

ราชาเหยี่ยวเวหารวดเร็วมาก ก่อนที่หานเซิ่นจะเว้นระยะห่างได้มันก็ไล่ตามหานเซิ่นทันแล้ว

 

หานเซิ่นพยายามใช้วิชาดาบคู่ฆ่าราชาเหยี่ยวเวหาอีกครั้ง แต่ดูเหมือนว่ามันจะเร็วกว่าปีกเลือดศักดิ์สิทธิเบอร์เซิร์กของเขามาก ดาบของหานเซิ่นยังไม่สามารถฟันโดนมันเลยแม้แต่ทีเดียว นอกจากนี้เขายังไม่สามารถโจมตีได้อย่างต่อเนื่อง เพราะมีนกตัวอื่นๆเข้ามาโจมตีเขา ตอนนี้สถานการณ์ดูจะเปลี่ยนไปแล้ว

 

“คู่หูของเธอเป็นคนที่มีพรสวรรค์มาก เขามีพรสวรรค์สูงจริงๆถึงสามารถล่อให้ราชาเหยี่ยวเวหาออกมาได้”

เฉินรันจับตามองหานเซิ่นแบบตาไม่กระพริบ เขาบอกกับตัวเองไว้แล้วว่าเขาจะจับตาดูหนุ่มคนนี้หลังจากที่เขากลับมาได้อย่างปลอดภัย

 

ตอนแรกเขาก็ไม่รู้ว่าหานเซิ่นเป็นใคร เขาคิดว่าเป็นแค่ผู้ติดตามของควีนเท่านั้น เขาเลยไม่ได้ให้ความสนใจกับหานเซิ่นเท่าไหร่

 

แม้จูถิงจะเคยส่งข้อมูลเกี่ยวกับหานเซิ่นให้ตระกูลเฉิน แต่ดูเหมือนจะไม่มีใครให้ความสนใจข้อมูลของจูถิงเลย แค่ชื่อของหานเซิ่นพวกเขาก็ยังไม่รู้จัก

 

หานเซิ่นต่อสู้พร้อมกับถอยหลังไปทีละนิดๆ ดูเหมือนตอนนี้เขาจะตกเป็นรองราชาเหยี่ยวเวหาและฝูงนก สวี่ตงจินและคนอื่นๆมองดูการต่อสู้ตาไม่กระพริบ แต่พวกเขาก็ได้แต่ชื่นชมพลังของปีกเลือดศักดิ์สิทธิเบอร์เซิร์กเท่านั้น