หานเซิ่นมองไปที่ชายคนนั้นด้วยสีหน้าที่ไม่อยากจะเชื่อ เขาไม่แน่ใจว่าชายคนนี้พูดจริงจังแค่ไหน เงิน 7000 ล้านไม่ใช่เงินน้อยๆ ซึ่งโดยปรกติแล้วถึงจะเป็นคนที่รวยแค่ไหนก็คงจะไม่มีใครยอมจ่ายถึงขนาดนั้นเพื่อสัตว์เลี้ยงแบบนี้แน่นอน

 

“คุณแน่ใจใช่ไหม?” หานเซิ่นต้องถามอีกครั้ง

 

“แน่นอน ฉันแน่ใจ” ชายคนนั้นตอบอย่างมั่นใจ

 

“งั้นก็ส่งเงินมา และผมจะขายพวกมันให้คุณ” หานเซิ่นยิ้ม

 

“นายคิดจริงๆหรอว่าฉันเอาเงิน 7000 ล้านใส่กระเป๋ามาด้วยตอนนี้? ขอเบอร์ติดต่อหน่อย ไว้ฉันกลับไปที่สหพันธ์ดวงดาวเมื่อไหร่ ฉันจะรีบติดต่อนายเพื่อจ่ายเงินทันที” ชายคนนั้นพูด

 

“โอเค” แต่หานเซิ่นไม่ได้ให้เบอร์กับชายคนนี้ไป เขาให้แค่ไอดีที่เขามักจะใช้ในเน็ตเท่านั้น

 

จากนั้นพวกเขาทั้ง 2 คนก็กลับไปที่สหพันธ์ดวงดาว พวกเขาล็อคอินเข้ามาในเน็ตเพื่อพบกัน

 

หานเซิ่นไม่เชื่อว่าคนคนนี้จะมีเงินมากมายขนาดนั้น ซึ่งเขาก็คาดการณ์ไม่ผิดเลย หลังจากที่ได้มาพบกับชายคนนั้นทางเน็ต

“เพื่อน ฉันมีเรื่องที่อยากจะพูดกับนาย?” ชายคนนั้นพูดด้วยสีหน้าแปลกๆ

 

“อะไร? นายไม่ได้ต้องการจะซื้อสัตว์เลี้ยงของฉันหรอ?” หานเซิ่นเกือบจะหัวเราะออกมา

 

“ไม่ นายคิดแบบนั้นจริงๆหรอ? ฉันมีข้อเสนออื่นมา ฉันจะให้นาย 50ล้านเพื่อขอเช่าสัตว์เลี้ยงของนายสัก 3 วัน นายคิดว่ายังไง? หลังจากครบ 3 วันแล้ว ฉันจะเอามันไปคืนให้เอง” ชายคนนั้นยิ้ม

 

“ดูเหมือน 50 ล้านจะไม่คู่ควรกับสัตว์เลี้ยงของฉัน อย่างต่ำๆนายต้องจ่าย 100 ล้าน แต่ฉันสามารถให้นายยืมได้แค่แมวสีดำเท่านั้น ส่วนสัตว์เลี้ยงตัวสีขาว ฉันจะไม่ให้ยืมไม่ว่ากรณีใด”

หานเซิ่นรู้ได้ทันทีว่าชายคนนี้กำลังพยายามจะทำอะไร เพราะฉะนั้นเขาต้องพยายามอย่างมากที่จะไม่หัวเราะ

 

“ฉันยอมตกลงก็ได้ แต่หลังจากกลับไปที่เมืองแล้วนายต้องเล่นไปตามน้ำ โอเคนะ?” ชายคนนั้นพูดกับหานเซิ่น

 

หานเซิ่นยอมตอบตกลง หลังจากนั้นชายคนนั้นก็โอนเงินมาให้หานเซิ่นแทบจะทันที และเขาก็พูด “ไว้ฉันจะเลี้ยงข้าวนายทีหลัง”

 

“แน่นอน พวกเราจะมากินข้าวด้วยกันสักมื้อก็ได้ แต่นายต้องสัญญาว่าจะดูแลสัตว์เลี้ยงของฉันอย่างดี ฉันอยู่กับมันมานาน และฉันก็ผูกพันกับมันมาก” หานเซิ่นพูด

 

“เพื่อน ถ้านายไม่เชื่อว่า ฉันหลินเหมย คนนี้จะดูแลสัตว์เลี้ยงของนายได้ดีล่ะก็ อย่างน้อยก็ขอให้เชื่อหลินเฟิง เขาคือน้องชายของฉันเอง เพราะฉะนั้นไม่ต้องห่วง” หลินเหมยเอามือตบที่หน้าอกของตัวเอง

 

“หลินเฟิง? ใครหรอ?” หานเซิ่นแกล้งทำเป็นไม่รู้จัก พร้อมกับทำหน้างง

 

“นายไม่รู้จริงดิ?” ดูเหมือนหลินเหมยจะงงจริง หลังจากนั้นเขาก็ยิ้ม

“เอ่อไม่เป็นไร ถ้านายไม่รู้จัก แค่รู้เอาไว้ว่าฉันไว้ใจได้ก็พอแล้ว โอเคนะ?”

 

“นายรู้จักถังเตียงลิ่วไหม?” หานเซิ่นถาม

 

“แน่นอนฉันรู้จักเขา เขาเป็นเพื่อนสนิทของน้องชายฉันเอง พวกเขาแทบจะตัวติดกันเลย พวกเขาไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด นายรู้จักเขาด้วย?” หลินเหมยถามกลับ

 

“งั้่นพวกเราก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกล ผมเป็นเพื่อนของถังเตียงลิ่ว”

หานเซิ่นพูด แต่ในใจของเขาคิด ‘ไม่อยากเชื่อเลยว่าหลินเฉิงจะมีพี่แบบนี้ ไม่แน่ใจว่าเขาเป็นพี่ชายแท้ๆรึเปล่าหรือว่าเป็นแค่ลูกพี่ลูกน้อง’

 

“งั้นมันก็ไม่ถูก เอ่อถ้าเป็นแบบนั้นนายก็ควรจะมีส่วนลดให้ฉันบ้าง ถูกไหม?”

 

“ไม่ ความสัมพันธ์ก็คือความสัมพันธ์ ธุรกิจก็คือธุรกิจ” หานเซิ่นปฎิเสธทันที

 

พวกเขาพูดคุยกันเกี่ยวกับรายละเอียดอีกนิดหน่อย ก่อนที่พวกเขาจะกลับไปที่ก็อตเเซงชัวรี่

 

พวกเขากลับไปในจุดที่พวกเขาเจอกันก่อนหน้านี้ เมื่อหลินเหมยไปถึง เขาก็รีบเข้าไปหาผู้หญิงที่มาด้วยกันทันที หลังจากนั้นพวกเขาก็เข้ามาหาหานเซิ่น

“เฮ้! แบบนี้มันไม่เข้าท่าเลยนะ ตอนแรกนายบอกว่าสัตว์เลี้ยง 2 ตัวราคา 7000 ล้านไง! และตอนนี้นายจะมาขอขึ้นราคางั้นหรอ?”

 

“หลังจากที่ผมมาคิดดูอีกที สัตว์เลี้ยงพวกนี้ผมรักพวกมันมาก ถ้าคุณยังต้องการมันอยู่ ผมจะขายแมวสีดำให้คุณ 7000 ล้าน ส่วนตัวสีขาวไม่ว่ายังไงผมก็ไม่ขาย”

 

“นั่นไม่ใช่ปัญหา สำหรับฉันเงินมันก็เหมือนกับน้ำธรรมดา ตกลงฉันยอมซื้อตัวสีดำ 7000 ล้าน และฉันก็จะซื้อตัวสีขาว 7000 ล้านด้วย มีแค่ความสุขของแฟนฉันเท่านั้นที่ฉันให้ความสำคัญ ดังนั้นไม่ว่าฉันจะต้องจ่ายเท่าไหร่ฉันก็ไม่สน”

 

“โอ้ที่รัก! คุณวิเศษที่สุดเลย” ดูเหมือนผู้หญิงคนนั้นจะพอใจมาก เธอจูบหลินเหมย

 

“ผมก็บอกไปแล้วว่าจะขายแค่ตัวสีดำ ตัวสีขาวไม่ว่ายังไงผมก็ไม่ขาย”

หานเซิ่นยังคงเล่นไปตามบทที่นัดแนะกันมา จากนั้นไม่นานหลินเหมยก็ยอมตัดใจซื้อแค่เหมียว ผู้หญิงคนนั้นอุ้มเหมียวกลับไปด้วยสีหน้าที่มีความสุข

 

ไม่นานเรื่องนี้ก็ถูกเล่าต่อๆกันไปทั่วพื้นที่แถบภูเขาปีศาจว่ามีชายคนหนึ่งยอมทำเพื่อคนรักของเขา ชายที่น่าสงสารต้องยอมซื้อสัตว์เลี้ยงที่ไร้ประโยชน์ไปด้วยราคา 7000 ล้าน

 

“น้องหาน คนที่ขายสัตว์เลี้ยง 7000 ล้านคือนายจริงๆหรอ?” หวังอวี่ฮัวอ้าปากค้าง เขามองที่หานเซิ่นด้วยสีหน้าที่ไม่อยากเชื่อ

 

“อีกฝ่ายบอกว่าเขามาจากตระกูลหลิน ชื่อของเขาคือหลินเหมย เขาบอกว่าเขาคือพี่ชายของหลินเฟิง ถ้าคุณไม่รู้จักแสดงว่าเขาโกหก” หานเซิ่นพูด

 

“หลินเหมย? เสือผู้หญิงคนนั้นน่ะหรอ? คนที่โง่ถึงขนาดยอมซื้อสัตว์เลี้ยงราคา 7000 ล้าน?” ตอนนี้หวังอวี่ฮังเริ่มที่จะเข้าใจเรื่องราว

 

“ตระกูลหลินมีคนแบบนี้อยู่ในตระกูลด้วยหรอ?”

หานเซิ่นประหลาดใจที่รู้ว่าหลินเหมยคือคนตระกูลหลินจริงๆ ในตอนแรกเขายังเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง

 

หวังอวี่ฮังพยักหน้า “ใช่ เขาเป็นคนตระกูลหลินจริงๆ เขาคือลูกพี่ลูกน้องของหลินเฟิง แต่อายุของเขาก็ไม่ใช่น้อยๆแล้วนะ เขาน่าจะอายุพอๆกับหลินเว่ยเว่ย ก่อนที่หลินเว่ยเว่ยจะมีชื่อเสียงขึ้นมา หลินเหมยก็ถูกนับว่าเป็นอัจฉริยะเช่นกัน แต่ช่วงเวลานั้นไม่ได้อยู่ไม่นาน ช่วงเวลาที่รุ่งที่สุดของเขาก็แค่ช่วงชีวิตวัยรุ่นเท่านั้น ไม่นานหลังจากนั้นเขาก็ไปติดผู้หญิงจนโงหัวไม่ขึ้น แต่ดูเหมือนพ่อของเขาจะมอบเงินให้เขาใช้อย่างไม่อั้น ด้วยเหตุนี้หลินเหมยจึงรวยมาก ฉันก็ไม่รู้สิ 7000 ล้านคงจะน้อยสำหรับเขาล่ะมั้ง ฉันก็ไม่ได้เห็นหน้าของเขามานานมากแล้ว เขาแทบจะไม่ไปปรากฏตัวในงานอีเว้นท์ของตระกูลเลย”

 

“แบบนี้นี่เอง” หานเซิ่นไม่ได้พูดอะไรมากไปกว่านี้ เขาไม่ได้เล่าเรื่องที่เขาเล่นละครไปตามบทของหลินเหมย

 

ขณะที่พวกเขา 2 คนกำลังเดินคุยกันไปตามถนนของเมือง พวกเขาก็เห็นเหมือนว่าจะมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นจากระยะไกลๆ มีคนจำนวนมากวิ่งเข้ามาในเมือง

 

หวังอวี่ฮังรีบเข้าไปถามว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น คำตอบที่ได้มาก็คือมีมอนสเตอร์ที่น่ากลัวมากกำลังอาละวาดในภูเขาปีศาจ มันทำลายเมืองไป 3 เมืองแล้ว ตอนนี้มันกำลังมุ่งหน้ามาที่นี่ หลูฮุยจึงมีคำสั่งให้คนของเขาเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้กับมอนสเตอร์ที่กำลังบุกมา

 

ผู้วิวัฒนาการภายใต้คำสั่งของหลูฮุยรีบไปรวมตัวกันบนกำแพงเมืองทันที ตอนนี้่หลูฮุยเรียกคนเก่งๆในทีมของเขามาหมดแล้ว แต่เขายังไม่ได้สั่งโจมตี

 

‘ถ้าหลูฮุยดูเตรียมตัวอย่างเคร่งเครียดขนาดนี้ แสดงว่ามันต้องเป็นมอนสเตอร์ขั้นสุดยอดแน่’ หานเซิ่นคิด จากนั้นเขาก็หันไปหาหวังอวี่ฮัง “พวกเราต้องไปเช็คดูหน่อยว่าข้างนอกมีเกิดอะไรขึ้น”

 

พวกเขารีบออกจากเมือง และเมื่อพวกเขาไปถึงจุดที่มีการสู้รบ พวกเขาก็เห็นผู้วิวัฒนาการนับไม่ถ้วนมารวมตัวกัน พวกเขาแต่ละคนที่เพิ่งมาถึงต่างก็ทำหน้าตาตื่นเต้นมีความสุข เหมือนพวกเขาคิดว่าถูกเรียกมาล่ามอนสเตอร์ที่ไม่ได้แข็งแกร่งอะไรมาก

 

หลังจากที่เดินทางไปเป็นสิบไมล์ พวกเขาก็ได้ยินเสียงร้องของช้าง หานเซิ่นคิด ‘หรือว่ามันจะเป็นโครงกระดูกช้างจากภูเขาปีศาจ?’

 

ตอนนี้หวังอวี่ฮังเองก็คิดอย่างเดียวกัน พวกเขาหันมามองหน้ากัน พวกเขาเห็นมากับตาว่าช้างตัวนี้แข็งแกร่งและน่ากลัวขนาดไหน มันสามารถกลืนมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิเบอร์เซิร์กได้ในคำเดียว ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันน่าจะเป็นมอนสเตอร์ขั้นสุดยอดระดับท็อปแน่ ด้วยขนาดตัวที่มหึมา การจะหยุดมันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย

 

หลังจากที่พวกเขาเดินกันต่อไปอีกไม่กี่ไมล์ พวกเขาก็เห็นโครงกระดูกช้างสีขาวกำลังวิ่งตรงเข้ามา แต่ละก้าวของมันทำให้เกิดแรงสั่นสะเทือน มนุษย์ที่อยู่รอบๆมันดูไม่ต่างจากมด