เหมือนกับปรกติหลังจากที่หานเซิ่นฝึกศาสตร์ตงเสวียนจบ 1 รอบ ร่างกายของเขาก็จะเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังงาน ร่างกายของเขาฟื้นจากความเหน็ดเหนื่อยและเมื่อยล้าทั้งหมด ถึงจะฝึกต่อไปก็ไม่ได้ประโยชน์อะไร เพราะมันเหมือนกับเป็นการเติมน้ำในแก้วที่เต็มแล้ว

 

แต่ทว่าเมื่อเขาอยู่ใต้ต้นพีชต้นนี้กับมีสิ่งมหัศจรรย์เกิดขึ้น ไม่นานนักเขาก็รู้สึกเหมือนกับว่าพลังงานของเขาได้หายไป หานเซิ่นตัดสินใจฝึกศาสตร์ตงเสวียนต่ออีกครั้ง เพื่อที่จะเติมพลังให้เต็ม

 

หานเซิ่นเริ่มฝึกศาสตร์ตงเสวียนต่อได้ไม่นาน ร่างกายของเขาก็มีพลังเต็มเปี่ยมอีกครั้ง เขาใช้ช่วงเวลานี้สังเกตดูช้างที่ยังคงอยู่อย่างสงบ ตอนนี้มันดูเหมือนกับรูปปั้นหยก เมื่อเห็นมันตอนนี้ เขาแทบไม่อยากเชื่อเลยว่ามันจะเคยมีนิสัยที่ดุร้ายป่าเถื่อน

 

ร่างกายของมอนสเตอร์ตัวอื่นๆก็ดูจะพัฒนาไปเช่นเดียวกัน แต่หานเซิ่นก็ไม่สามารถบอกแน่ใช่ได้ว่ามันเปลี่ยนแปลงไปยังไง แต่เขาคิดว่าพวกมันแตกต่างจากเดิม

 

หานเซิ่นนั่งดูพลังงานที่ไหลเวียนอยู่ในร่างกายของช้าง จากนั้นเขาก็พยายามจะบันทึกภาพด้วยพลังสมอง

 

เขาไม่รู้ว่าเหตุการณ์ตอนนี้มันจะกำเนินต่อไปอีกนานแค่ไหน เพราะฉะนั้นเขาต้องรีบจดจำรูปแบบพลังของช้างเอาไว้ให้หมด เขาคิดว่ารูปแบบพลังพวกนี้สักวันอาจจะเป็นประโยชน์ต่อเขาก็ได้

 

ช่วงที่ดอกไม้บานนั้นกินเวลาไปประมาน 2 สัปดาห์ ในช่วงนี้หานเซิ่นทำการจดจำรูปแบบพลังของช้างและลูกหมีเอาไว้

 

เมื่อดอกไม้ของต้นพีชเริ่มเหี่ยวเฉาและร่วงโรย จิ้งจอกสีเงินก็เอาหัวชนบริเวณกางเกงของหานเซิ่น เหมือนมันพยายามจะดึงให้เขาออกจากบริเวณนี้

 

หานเซิ่นเองก็รู้สึกว่ามีอะไรผิดปรกติด้วยเช่นกัน ตอนนี้ดอกไม้เริ่มเหี่ยวเฉามากขึ้นเรื่อยๆ และมอนสเตอร์ก็เหมือนจะเริ่มสูญเสียความสงบของพวกมันไปทีละนิด

 

หานเซิ่นสังเกตเห็นว่าแสงสีแดงบริเวณตาของช้างเริ่มกลับมาแล้ว ดูเหมือนสัญชาตญาณที่ดุร้ายป่าเถื่อนของมันกำลังจะกลับมาอีกครั้ง

 

หานเซิ่นไม่กล้าที่จะอยู่นาน ดังนั้นเขาเลยตัดสินใจออกจากบริเวณนี้ไป ก่อนที่จะมีเรื่องร้ายๆเกิดขึ้น ถ้ามอนสเตอร์พวกนี้บ้าคลั่งขึ้นมา ไม่ทางเลยที่หานเซิ่นจะต้านทานพลังของพวกมันได้

 

ตลอด 2 สัปดาห์ที่ผ่านมา หานเซิ่นเฝ้าฝึกศาสตร์ตงเสวียนอย่างต่อเนื่อง เขารู้สึกเหมือนกับว่าเขาเข้าใกล้ขั้นแรกของศาสตร์ตงเสวียนแล้ว ตอนนี้สิ่งที่เขาต้องทำก็คือพยายามอีกนิดเพื่อที่จะปลดล็อคยีนของวิชานี้ให้ได้

 

ตอนแรกหานเซิ่นคิดว่าอาจจะต้องใช้เวลาอีก 3-4 ปี แต่หลังจากที่ได้ฝึกใต้ต้นพีชในช่วง 2 สัปดาห์ก็ดูเหมือนกับว่าเขาจะประหยัดเวลาไปได้เยอะ ต้นพีชยักษ์ดูจะมีพลังที่มหัศจรรย์

 

‘ถ้าดอกไม้ของต้นพีชยังมีพลังถึงขนาดนั้น แล้วถ้าเราเก็บผลของมันมากินจะเกิดอะไรขึ้น’ หานเซิ่นตัดสินใจว่าถ้าถึงฤดูที่ต้นพีชออกผลเมื่อไหร่ เขาจะกลับมาที่นี่เพื่อเก็บผลของมันไป ไม่ว่ามันจะเก็บได้ยากแค่ไหนก็ตาม แต่หานเซิ่นก็พอจะจินตนาการออก ช่วงที่มันออกผลป่าแห่งนี้คงจะเต็มไปด้วยมอนสเตอร์อย่างแน่นอน ซึ่งเห็นได้ชัดว่ามันจะต้องเป็นเรื่องที่ยากลำบากมากแน่ ตอนนี้เหมือนจิ้งจอกดูจะรีบร้อนมาก มันต้องการพาหานเซิ่นออกจากป่าแห่งนี้ให้เร็วที่สุด แต่หลังจากที่มันออกมาถึงขอบของป่าแล้วมันก็เริ่มลดความเร็วลง และมันก็กระโดดขึ้นไปบนไหล่ของหานเซิ่น

 

ไม่นานเมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องของมอนสเตอร์ดังออกมาจากป่า เขาก็ไม่รอช้า เขารีบวิ่งหนีไปพร้อมกับซีโร่ทันที

 

เมื่อหานเซิ่นกลับมาที่เมืองปีศาจ เขาก็ไม่เจอช้างอีกเลย ดูเหมือนมันแค่ต้องการจะผ่านเมืองเพื่อมุ่งหน้าไปที่ป่าลูกพีชเท่านั้น ซึ่งมันคงไม่ปรากฏตัวออกมาให้เห็นอีกพักใหญ่

 

หวังอวี่ฮังกลายเป็นคนมีชื่อเสียงภายในเมืองปีศาจไปเรียบร้อยแล้ว คนจำนวนมากตระหนักถึงการมีอยู่ของเมืองและกองกำลังเทพธิดา พวกเขายังรู้อีกด้วยว่าหวังอวี่ฮังคือขุนพลคนที่ 13 ถึงจะมีบางคนไม่ได้เชื่อเรื่องที่ว่ากองกำลังเทพธิดาแข็งแกร่งดั่งเทพเจ้า แต่ยังไงพวกเขาก็ยังรู้สึกขอบคุณที่หวังอวี่ฮังพาช้างออกไปจากเมือง

 

หลังจากไป 2 สัปดาห์ เร็กซ์สไปค์เพลิงอัคคีก็ยังไม่เสร็จสิ้นการอัพเกรดเป็นเบอร์เซิร์ก ดูเหมือนวิญญาณอสูรขั้นสุดยอดจะใช้เวลาที่ยาวนานกว่าวิญญาณอสูรระดับอื่นค่อนข้างมาก หานเซิ่นคิดว่ามันน่าจะต้องใช้เวลาอีก 2-3 สัปดาห์ถึงจะอัพเกรดสำเร็จ

 

หลังจากกลับมาที่สหพันธ์ดวงดาว หานเซิ่นก็ไปเลือกหาวิชาไฮเปอร์จีโนที่น่าจะเอาไปใช้กับเร็กซ์สไปค์เพลิงอัคคีได้ เขาใช้เวลาหาอยู่นานมาก ซึ่งเขาก็พบว่ามันยากมากที่จะเลือกหาวิชาที่เหมาะกับอาวุธของเขา

 

เร็กซ์สไปค์เพลิงอัคคีไม่ใช่ทั้งดาบใหญ่และหอก ซึ่งจะเอามันไปใช้เหมือนกับเป็นพวกค้อนหรือกระบองก็ไม่ได้ด้วย

 

‘ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมคนขายถึงได้ขายถูกนัก มันเป็นอาวุธที่ไม่ได้รับความนิยมเลยจริงๆ!’ หานเซิ่นยังคงหาวิชาต่อไปอย่างมีความหวัง

 

หานเซิ่นไม่ได้หวังว่าจะใช้มันให้ได้แบบสมบูรณ์ 100% ขอแค่ใช้ได้สัก 70% ก็ถือว่าดีมากพอแล้ว หลังจากนั้นเขาจะสามารถนำมันไปดัดแปลงให้เขากับเร็กซ์สไปค์เพลิงอัคคีได้

 

หานเซิ่นเกือบจะค้นดูทุกวิชาในบรรดาวิชาระดับS ตั้งแต่วิชายอดนิยมไปจนถึงวิชาที่ไม่ค่อยมีคนต้องการฝึก

 

อาวุธที่แปลกประหลาดของหานเซิ่นดูเหมือนจะเป็นอาวุธที่หาได้ยากมาก มันเป็นอาวุธที่หนักมาก และจะต้องถือด้วยมือทั้ง 2 ข้างเท่านั้น ถ้าถือด้วยมือเดียวก็จะรับน้ำหนักไม่ไหวและใช้งานได้ลำบาก แต่ถ้าต้องการเอามันมาใช้เป็นดาบก็ควรจะถือมันให้ได้ด้วยมือเดียว

 

มันดูไม่เหมือนกับดาบเท่าไหร่ โดยปรกติดาบจะเป็นอาวุธที่กวัดแกว่งได้ค่อนข้างไว เร็กซ์สไปค์เพลิงอัคคีเป็นอาวุธที่ออกแบบมาให้โจมตีได้อย่างหนักหน่วงและรุนแรง มันใช้ทำได้ทั้งฟันและแทง แต่มันไม่เหมือนกับดาบหรือหอกที่ถูกออกแบบมาสำหรับใช้ฟันหรือแทงโดยเฉพาะ เร็กซ์สไปค์เพลิงอัคคีดูจะเป็นอาวุธที่ใช้ได้ยากทั้ง 2 จุดประสงค์เลย เนื่องจากมีความยาวถึง 2 เมตร ถ้าเอาไปใช้เป็นอาวุธมือเดียวได้จะเป็นอะไรที่ทรงพลังมาก แต่น่าเสียดายที่มันกวัดแกว่งได้ยากมาก

 

สุดท้ายหานเซิ่นก็ต้องติดต่อไปหาศาสตราจารย์ไป๋อี้ซานแห่งสถาบันเซนท์ หานเซิ่นวาดรูปเร็กซ์สไปค์เพลิงอัคคี และเอามันให้ไป๋อี้ซานดู เพื่อที่เขาจะได้หาวิชาที่เหมาะกับอาวุธแบบนี้มาให้

 

“รอสักคู่” ไป๋อี้ซานเดินไปหาข้อมูล หลังจากนั้นอีก 30 นาที เขาก็กลับมาที่หน้าคอม

“นี่เป็นอาวุธที่หายากมากๆ ฉันจำได้ว่ามีเพื่อนคนหนึ่งเคยสร้างอาวุธที่ดูคล้ายๆกับมัน มันอาจจะไม่เหมือนซะทีเดียว แต่มันก็ค่อนข้างคล้าย มันเป็นอาวุธสำหรับใช้มือเดียวที่ออกแบบมาสำหรับแทงมากที่สุด แต่มันก็ยังใช้ฟันได้รุนแรงเช่นกัน ชายคนนี้คิดค้นวิชาที่เอาไว้ใช้กับมันด้วย แต่มันเป็นวิชาที่ไม่ได้รับความนิยมเลย มันเป็นแค่วิชาระดับ A เท่านั้น ชื่อของมันก็คือ มังกรพิษทะยาน เธอลองไปดูได้ถ้าเธอสนใจ”

 

“ขอบคุณครับศาสตราจารย์ไป๋” หานเซิ่นไม่มีทางเลือกอื่น แม้จะเป็นวิชาระดับ A แต่จังหวะนี้เขาก็คงต้องยอมฝึก

 

หานเซิ่นล็อคอินเข้าไปในแพลตฟอร์มของสถาบันเซนท์อีกครั้ง และซื้อวิชาไฮเปอร์จีโนระดับ A มังกรพิษทะยาน หานเซิ่นอ่านรายละเอียดวิชาอย่างละเอียด ถึงมันจะเป็นแค่วิชาระดับ A แต่มันก็เหมาะกับเร็กซ์สไปร์เพลิงอัคคีจริงๆ มันเป็นวิชาที่มีทั้งกระบวนท่าแทงและฟันอย่างรุนแรง การแทงจะใช้เทคนิคการหมุนเข้าร่วมด้วย ซึ่งเป็นเทคนิคที่หานเซิ่นถนัดอยู่แล้ว หลังจากอ่านรายละเอียดเสร็จ หานเซิ่นก็เริ่มฝึกทันที