หลังจากจบคาบเรียน หานเซิ่นก็ตรงไปที่สนามฝึกซ้อมศิลปะป้องกันตัวทันที เพราะจีเหยียนหรันกำลังฝึกซ้อมอยู่ที่นั่น เขาบอกเธอว่าจะไปรับและไปหาอะไรทานตอนกลางวันด้วยกัน

 

ตอนนี้พวกเขากล้าที่จะเดินไปไหนมาไหนด้วยกันในที่สาธารณแล้ว พวกเขาไม่ได้พยายามซ่อนตัว เนื่องจากทุกคนรู้กันหมดแล้ว

 

ตอนที่หานเซิ่นไปถึงสนามซ้อม จีเหยียนหรันยังฝึกซ้อมอยู่ภายใต้การดูแลของอาจารย์ เขาจึงต้องนั่งรออยู่ที่สแตนด์

 

แม้จีเหยียนหรันจะอยู่หน่วยยานอวกาศ แต่ศิลปะป้องกันตัวเป็นวิชาพื้นฐานที่นักเรียนทุกคนจะต้องเรียน ไม่ว่าจะอยู่หน่วยไหนก็ตาม

 

“นั่นอัจฉริยะนิ! เขาต้องมารับคนสวยแน่”

“แน่นอนอยู่แล้ว เขาคงไม่ได้มานั่งดูพวกเราหรอก”

“ผิวของเขาดีมากเลย ฉันอยากมีผิวแบบนั้นมั้ง”

…..

 

นักเรียนหลายคนกำลังซุบซิบกัน แต่จีเหยียนหรันก็แทบไม่รู้สึกอะไรแล้ว ตั้งแต่คบกับหานเซิ่น เธอก็เหมือนจะได้นิสัยที่ไม่ค่อยสนใจเสียงผู้คนของหานเซิ่นมา

 

“เหยียนหรัน เธอสนุกงั้นหรอที่ถูกสายตาผู้คนมองแบบนี้ทุกๆวัน?” ฉวี้ลี่ลี่ใช้ศอกกระแทกจีเหยียนหรันเบาๆ

 

“ฉันคิดว่ามันสนุกมาก” จีเหยียนหรันยิ้มและพูด

“ถ้าเธอไม่อยากรู้สึกแย่ เธอก็น่าจะหาแฟนสักคน”

 

“ฉันไม่ได้สวยเลือกได้เหมือนกับเธอนิ” ฉวี้ลี่ลี่พูด

 

“ฉันเกิดมาสวยเอง มันเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้” จีเหยียนหรันพูดพร้อมกับยิ้ม

 

ฉวี้ลี่ลี่มองจีเหยียนหรันด้วยความรู้สึกที่ขมขื่น “เหยียนหรัน ฉันคิดว่าตั้งแต่เธอคบกับหานเซิ่น เธอก็กลายเป็นพวกไร้ยางอายขึ้นทุกวัน เธอคงจะได้รับอิทธิพลมาจากเขาแน่”

 

“ผลการวิจัยบอกว่า หลังจากที่สามีและภรรยาอยู่ด้วยกันนานๆ พวกเขาจะค่อยๆได้รับผลจากยีนของอีกฝ่าย เธอไม่สังเกตเลยหรอว่าหานเซิ่นดูหล่อขึ้นทุกวันๆ?” จีเหยียนหรันพูด

 

“พวกเธอ 2 คน ช่างเหมาะสมกันดีจริงๆ” เมื่อก่อนตอนที่ฉวี้ลี่ลี่พูดแกล้ง จีเหยียนหรันจะต้องอาย แต่เดี๋ยวนี้ดูเหมือนว่าเธอจะทำอะไรจีเหยียนหรันไม่ได้แล้ว

 

‘เป็นความผิดของนายคนเดียวหานเซิ่น ฉันต้องการรูทเมทที่ไร้เดียงสาของฉันคืน’ ฉวี้ลี่ลี่คิดอย่างขมขื่น

 

ศาสตราจารย์เฉินหลิง อาจารย์สาว รูปร่างอวบ วัย 30 ปี ที่กำลังสอนวิชาศิลปะป้องกันตัวอยู่ เมื่อเธอเห็นหานเซิ่นอยู่ในชั้นเรียน เธอก็ยิ้มและพูด

“ดูเหมือนจะมีดาราเข้ามาดูชั้นเรียนของเรา ทำให้พวกเธอไม่มีอารมณ์จะฝึกซ้อมกัน ถ้าจะให้เขามาสาธิตมวยขาวและดำ พวกเธอทุกคนคิดว่ายังไง?”

 

“เยี่ยมเลย ศาสตราจารย์…”

นักเรียนต่างก็เห็นด้วย พวกเขารู้ว่าหานเซิ่นเอาชนะอวี้ซื่อหมิงได้ในชั้นเรียนของศาสตราจารย์เหยียน

 

“หานช่วยมาสาธิตให้พวกเพื่อนๆในชั้นเรียนดูหน่อยได้ไหม?” เฉินหลิงยิ้มให้หานเซิ่น

 

“แน่นอนครับ” หานเซิ่นยิ้มและเดินลงมาจากแสตนด์

 

เสียงเฮของนักเรียนดังกระฮึม เฉินหลิงถาม “เธอจะเลือกคู่ต่อสู้เองหรือให้ฉันเป็นคนเลือกให้?”

 

“ศาสตราจารย์เฉิน ไม่เห็นจำเป็นต้องเลือกเลย ยังไงก็ต้องเป็นจีเหยียนหรัน สุดสวยของเราอยู่แล้ว” พวกนักเรียนพูดขึ้นมา

 

พวกนักเรียนคนอื่นๆพากันหัวเราะทันที แม้จีเหยียนหรันจะเริ่มชินกับสายตาผู้คน แต่เมื่อโดนคนอื่นๆหัวเราะและจ้องขนาดนี้ เธอก็หน้าแดง

 

“งั้นจีเหยียนหรัน คงต้องเป็นเธอแล้ว” ศาสตราจารย์เฉินหลิงยิ้ม

 

แม้จะรู้สึกอายบ้าง แต่จีเหยียนหรันก็เดินไปเพื่อจับคู่สาธิตกับหานเซิ่น

 

นักเรียนทุกคนต่างก็รอดูฝีมือระดับเทพของหานเซิ่น แต่ผลที่ออกมาปรากฏว่าหานเซิ่นแพ้จีเหยียนหรันทุกรอบ ทำให้พวกนักเรียนรวมถึง ศาสตราจารย์เฉินหลิงตกตะลึง

 

“ดูเหมือนว่าอัจฉริยะจะไม่กล้าเล่นงานแฟนตัวเองนะ”

“จีเหยียนหรันคงสั่งสอนเขามาดีมากๆ”

“อย่าไปกลัว ไว้กลับบ้านไปนายค่อยคุกเข่าขอความเมตตาที่หลังก็ได้ ตอนนี้โชว์ฝีมือให้พวกเราดูก่อน”

…

 

หานเซิ่นทำเหมือนกับไม่ได้ยินอะไร เขาแพ้ติดต่อกัน 12 รอบ

พวกนักเรียนต่างก็ขำ ขณะที่เฉินหลิงดูจะประหลาดใจมาก ในมวยขาวและดำ มันไม่ง่ายที่เอาชนะก็จริง แต่มันก็ยากที่จะทำให้แพ้ติดต่อกันเช่นเดียวกัน โดยเฉพาะการแพ้อย่างเป็นธรรมชาติของหานเซิ่น ราวกับเขาอ่านการเคลื่อนไหวของจีเหยียนหรันออกทั้งหมด และเลือกทางที่จะแพ้ได้แบบเนียนๆ

 

การแพ้ 2-3 รอบมันอาจจะไม่แปลกอะไร แต่การแพ้ทุกรอบและดูเป็นธรรมชาติแบบนี้ ทำให้เธอประหลาดใจมาก หานเซิ่นดูไม่เหมือนกับผู้ยังไม่วิวัฒนาการเลย

 

หลังจากจบการสาธิต ขณะที่หานเซิ่นเตรียมตัวไปร้านอาหารกับจีเหยียนหรัน เฉินหลิงก็เดินเข้ามาและพูด “หานเซิ่น ฉันมีบางอย่างต้องการพูดกับเธอ เธอพอมีเวลาว่างสัก 2-3 นาทีไหม?”

 

หานเซิ่นกับจีเหยียนหรันหันมามองหน้ากัน เฉินหลิงไม่ได้สอนหน่วยธนูและพวกเขาก็ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน เขาเลยไม่แน่ใจว่าเธอตั้งใจจะพูดเรื่องอะไร

 

“ให้พวกเธอไปด้วยได้ไหมครับ?” หานเซิ่นมองไปที่จีเหยียนหรันกับฉวี้ลี่ลี่

 

“แน่นอน ไปกินอาหารกันหมดนี่เลยก็ได้ เดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง” เฉินหลิงพูดและเดินออกไป

 

หานเซิ่น จีเหยียนหรันและฉวี้ลี่ลี่รีบเดินตามเธอไป พวกเขาต่างก็สงสัยว่าเฉินหลิงต้องการคุยเรื่องอะไร

 

เฉินหลิงพาพวกเขาทั้ง 3 คนไปที่ร้านอาหารและจองห้องส่วนบุคคล

 

หลังจากที่หานเซิ่น และ2 สาวสั่งอาหารกันแล้ว เธอก็พูด “หานเซิ่น ในอีกไม่กี่วันจะมีการแข่งขันมวยขาวและดำ เหยี่ยวดำเองก็ส่งทีมลงแข่ง แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมีกันแค่ 4 คน เธอพอจะช่วยได้ไหม?”

 

จีเหยียนหรันกับฉวี้ลี่ลี่ประหลาดใจ พวกเธอไม่คิดว่าเฉินหลิงจะมาชวนหานเซิ่น หานเซิ่นไม่ได้อยู่หน่วยศิลปะป้องกันตัว และก็ไม่ได้อยู่ในชมรมศิลปะป้องกันตัว ซึ่งโดยปรกติแล้วนักกีฬาของโรงเรียนจะถูกเลือกจาก 2 ที่นั้นก่อน

 

“สวี่เฉียนกับเพื่อนมาบอกกับผมแล้ว และผมก็สัญญากับพวกเขาไปแล้วว่าจะเข้าร่วมด้วย แต่เฉพาะรอบที่แข่งกับโรงเรียนเซนท์แชร์กแมง ในรอบอื่นๆผมไม่มั่นใจว่าจะไปเข้าร่วมได้” หานเซิ่นยิ้ม

 

เฉินหลิงยิ้มออกมาอย่างมีความสุข “เด็กพวกนั้นไปติดต่อเธอแล้วหรอ งั้นก็เยี่ยมเลย! ขอแค่มีเธอร่วมด้วยเหยี่ยวดำก็จะไม่แพ้เซนท์แชร์กแมง เหยี่ยวดำต้องพึ่งเธอแล้ว”

 

 

Facebook Page : https://www.facebook.com/SuperGodGene/

ตอนนี้กลุ่มลับถึงตอน 630 แล้วครับ