ตอนนี้ไป๋อี้ซานเริ่มกระตือลือล้นอย่างมาก เพราะเขากำลังจะได้หานเซิ่นมาเป็นผู้ช่วย ด้วยความที่เป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูง ทำให้ไป๋อี้ซานสามารถขอดูข้อมูลของกองทัพได้ และพบว่าหานเซิ่นเป็นหนึ่งในสมาชิกของหน่วยพิเศษ

 

นี่ถือเป็นข่าวดีของเขา เพราะหานเซิ่นถือว่าเป็นคนของกองทัพ มันจะยิ่งง่ายถ้าสถาบันเซนท์จะเรียกตัวเขามา แม้จะเป็นคนของหน่วยพิเศษที่ต่างจากทหารธรรมดา แต่มันก็ยังง่ายที่จะขอให้เขามาช่วย

 

แต่ทว่าเมื่อ ไป๋อี้ซานเห็นคำตอบที่หน่วยพิเศษส่งกลับมา เขาก็ต้องชะงัก เขาขมวดคิ้วและคิด ‘เขาปฏิเสธหรอเนี่ย แบบนี้ก็ยุ่งยากแล้วสิ’

 

ถ้าหานเซิ่นเป็นทหารธรรมดา เขาจะใช้อำนาจและเส้นสายภายในกองทัพ เพื่อบังคับให้หานเซิ่นมาที่สถาบันเซนท์ได้ แต่ในเมื่อหานเซิ่นอยู่กับซินเสวียน แม้แต่ไป๋อี้ซานก็ไม่ง่ายที่จะทำให้เขาย้ายมาที่สถาบัน

 

‘ถ้าใช้วิธีที่เป็นทางการไม่ได้ ก็ต้องหาวิธีอื่นที่จะทำให้เขาฝึกคลื่นหยินหยางให้ได้’ ไป๋อี้ซานจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆ เขาไม่ต้องการจะให้วิชาคลื่นหลินหยางล้มเลิกไปกลางคัน

 

ไป๋อี้ซานอ่านดูข้อมูลของหานเซิ่นอย่างละเอียดอีกครั้ง

….

 

หลังจากกลับมาที่โรงเรียน หานเซิ่นก็โทรหาจีเหยียนหรัน

ถึงเขาจะได้อาวุธเลือดศักดิ์สิทธิมาแล้ว เขาก็ยังไม่อยากออกไปล่าไกลๆตอนนี้ เพราะมอนสเตอร์ที่เขาให้กินคริสตัลสีดำไปใกล้จะวิวัฒนาการเป็นมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิแล้ว เขาไม่ต้องการเสียเวลาแม้แต่นิดเดียว

 

“กำลังทำอะไรอยู่หรอ?” หานเซิ่นมองจีเหยียนหรันในภาพโฮโลแกรมและถามพร้อมกับยิ้ม

 

“ไม่เห็นรึไง?ว่าฉันกำลังเล่นหัตถ์พระเจ้าอยู่” จีเหยียนหรันพยายามเล่นต่อไปอย่างสงบ

 

“เธออยู่ที่ไหน? ผมไปเจอตอนนี้ได้ไหม”

 

“E6 แต่ถ้านายไม่มีเวลา ไม่ต้องมาก็ได้” จีเหยียนหรันเล่นเกมต่อไป

 

“ผมจะไปถึงใน 5 นาที” หานเซิ่นวางสายและไปที่ E6

 

จีเหยียนหรันคิด ‘ถ้านายเลือกที่จะไม่มา ฉันจะไม่ให้อภัยนาย’

 

“ดูเหมือนเธอจะฝีมือดีขึ้นนะ” ไม่นานหานเซิ่นก็มาถึง เขาเห็นเธอกำลังเล่นหัตถ์พระเจ้าอยู่ และดูเหมือนว่าฝีมือของเธอจะดีกว่าเมื่อก่อน

 

“มันไม่ค่อยสนุกถ้าเล่นในเซิฟเวอร์ของโรงเรียน ตอนนี้ฉันกำลังเล่นอยู่ในเซิฟเวอร์ของกาแล็กซี่ ผู้เล่นคนนี้ฝีมือดีมาก เขาชนะฉัน 3 รอบแล้ว ซึ่งแต่ละรอบเขาชนะมากกว่า 10 คะแนนตลอด” จีเหยียนหรันพูด

 

ถ้าเล่นภายในโรงเรียนจะไม่ค่อยมีคนเก่งๆ และพวกเขาต่างก็ไม่อยากจะเอาชนะจีเหยียนหรัน ส่วนมากพวกเขาจะแกล้งยอมมือ

 

“เธออยู่ห้องไหน? ชวนผมเข้าไปหน่อย เดี๋ยวแก้แค้นให้เอง” หานเซิ่นเตรียมพร้อมและนั่งที่เครื่องเล่นอีกเครื่อง

 

“ใช้ไอดีของฉันก็ได้” จีเหยียนหรันลุกให้หานเซิ่นนั่งแทน

หานเซิ่นลงไปนั่ง แต่เขาดึงจีเหยียนหรันลงมานั่งที่ตักของเขาด้วย

 

“ปล่อยนะ” จีเหยียนหรันหน้าแดงและพยายามจะดิ้น

 

“หยุด ถ้าเธอไม่นั่งตรงนี้แล้วจะเห็นการแก้แค้นชัดๆได้ไง?”

หานเซิ่นกอดเธอจากข้างหลัง เขาชวนอีกฝ่ายเข้ามาเพื่อเล่นกันต่อ

 

“แบบนี้นายจะถนัดหรอ? ถ้านายแพ้ ฉันจะไม่ให้อภัยนาย” จีเหยียนหรันพูด

 

“นั่นไม่ใช่ปัญหา ถ้าแข่งกับคนที่ยังไม่วิวัฒนาการ ต่อให้ผมหลับตาก็ไม่มีทางแพ้ใคร” หานเซิ่นพูด

 

“ช่างอวดดีจริงๆ” จีเหยียนหรันเบะปาก

 

“เขาเรียกว่าความมั่นใจ ถ้าเธอไม่มั่นใจว่าผมจะชนะ งั้นมาพนันกันหน่อยไหม ถ้าผมชนะ ผมขอจูบเธอตกลงไหม” หานเซิ่นหัวเราะ

 

“แล้วถ้านายแพ้ล่ะ?”

 

“ถ้าผมแพ้ คุณเป็นฝ่ายได้จูบผมล่ะกัน” หานเซิ่นพูดออกมาอย่างไม่อาย

 

“เข้าใจคิดดีนิ แค่เล่นให้ดีก็พอ” จีเหยียนหรันหยิกเอวของหานเซิ่น ทำให้หานเซิ่นส่งเสียงร้องออกมา พวกนักเรียนคนอื่นๆก็เริ่มหันมามองพวกเขา

เมื่อพวกเขาเห็นหานเซิ่นกับจีเหยียนหรันนั่งเล่นกันแบบนั้น พวกเขาก็ยิ้มออกมา ทำให้จีเหยียนหรันรู้สึกอาย

 

“หยุด” เธอเอามือปิดปากของหานเซิ่น เพราะเธอเห็นว่าหานเซิ่นกำลังจะจูบเธอ

 

ในตอนนี้ได้มีข้อความปรากฏขึ้นมาว่าคู่ต่อสู้ปฏิเสธคำชวน และในขณะที่พวกเขาทั้ง 2 คนกำลังสงสัยว่าทำไมเขาถึงปฏิเสธ พวกเขาก็เห็นข้อความส่งมาจากเขา

“คุณคือจีเหยียนหรันจากเหยี่ยวดำใช่ไหม?”

 

เมื่อเห็นข้อความ หานเซิ่นก็หันหน้าไปมองจีเหยียนหรันด้วยความสงสัย ข้อความนี้ทำให้เธอรู้สึกช็อค เธอส่ายหน้าและพูด

“ในเซิฟเวอร์นี้ฉันใช้ระบบจับคู่แบบสุ่มในการเล่น ฉันพึ่งจะเคยเจอกับเขาเป็นครั้งแรก และฉันก็ไม่คุ้นชื่อไอดีของเขาเลย เขาอาจจะเป็นนักเรียนของโรงเรียนเราก็ได้”

 

หานเซิ่นดูชื่อไอดีของเขา ซึ่งค่อนข้างทำให้รู้สึกหงุดหงิด ‘มือที่ 3 ของพระเจ้า’

 

“แค่ถามกลับไปว่าเขามาจากโรงเรียนเรารึเปล่า โรงเรียนเรามีคนเล่นเก่งระดับนี้ไม่กี่คน และฉันก็รู้ชื่อไอดีของพวกเขาทั้งหมด นี่อาจจะเป็นหนึ่งในคนที่ฉันรู้จัก” จีเหยัยนหรันพูด

 

เมื่อหานเซิ่นเตรียมจะตอบ เขาก็เห็นข้อความถูกส่งมาอีก

“ฉันคือ ลู่โปทาว จากชมรมหัตถ์พระเจ้าโรงเรียนทหารส่วนกลาง ฉายาของฉันก็คือ มือที่ 3 ของพระเจ้า คุณน่าจะเคยได้ยินเกี่ยวกับฉันมาบ้าง”

 

จีเหยียนหรันรู้สึกประหลาดใจ “มือที่ 3 ของพระเจ้าจากชมรมหัตถ์พระเจ้าโรงเรียนทหารส่วนกลาง เขาเป็นนักกีฬาที่ติด 1 ใน 10 ของกาแล็กซี่ลีก ฉันอยากรู้จริงๆว่าทำไมเขาถึงรู้ชื่อไอดีฉันได้”

 

“เขาจะรู้ได้ยังไงไม่ใช่ปัญหา ฉันจะสั่งสอนเขาเอง”

หานเซิ่นยิ้มและส่งข้อความกลับไป “ฉันไม่อยากเป็นเพื่อนกับคนที่ฝีมือห่วยกว่าฉัน”

 

ลู่โปทาวส่งข้อความกลับมา “ฉันเอาชนะเธอได้ 4 ครั้งติดต่อกัน และแต่ละครั้งก็เอาชนะได้มากกว่า 10 คะแนน เธอยังบอกว่าฉันฝีมือห่วยกว่าอีกหรอ?”

 

“ตอนที่เล่นกับนาย ฉันกำลังกินของว่างอยู่ แต่ตอนนี้ฉันกินเสร็จแล้ว” หานเซิ่นตอบโดยใช้ไอดีของจีเหยียนหรัน

 

“ฮาฮา งั้นก็ได้ พวกเรามาแข่งกันอีกรอบ ขอดูหน่อยว่าเธอจะพูดว่ายังไงตอนที่แพ้อีกรอบ” ลู่โปทาวส่งคำชวนแข่งมา

 

หานเซิ่นตอบตกลงโดยไม่ลังเล และการนับถอยหลังก็เริ่มขึ้น