คันธนูของหานเซิ่นประสิทธิภาพด้อยกว่า ซึ่งไม่น่าจะยิงถูกจิงจี้อู่ได้ ถึงแม้เขาจะยิงถูกก็ตาม แต่ลูกธนูของเขาก็ยังเคลื่อนที่ช้ากว่าของจิงจี้อู่ ยังไงเขาก็ต้องเป็นฝ่ายถูกยิง และแพ้ก่อนแน่นอน

 

ด้วยการที่คันธนูของจิงจี้อู่อยู่ในระดับที่สูงมาก ถึงลูกธนูทั้ง 2 ดอกของหานเซิ่นจะสามารถยิงโดนลูกธนูของเขาได้ แต่ยังไงมันก็ไม่สามารถหยุดลูกธนูของเขาได้

เหมือนกับว่าตอนนี้ ผลลัพธ์มันเห็นกันอยู่ชัดๆแล้ว

 

ลูกธนูทั้ง 2 ดอกของหานเซิ่นไม่สามารถสัมผัสถูกร่างกายของจิงจี้อู่ได้ ขณะที่ลูกธนูของจิงจี้อู่พุ่งผ่านลูกธนู 2 ดอกของหานเซิ่นไปอยู่ตรงหน้าหานเซิ่นในชั่วพริบตา

 

“ไม่!” จีเหยียนหรันไม่ต้องการดูต่อไปอีก

 

“จบแล้วสินะ” ซื่อถูเซียงรู้สึกเสียใจ เธอปรารถนาจะให้ธนูที่ดีกว่านี้กับหานเซิ่น เพื่อให้การต่อสู้เท่าเทียมกว่านี้ หานเซิ่นไม่ควรจะมาแพ้แบบนี้

 

“แม้แต่จักรพรรดิก็ไม่สามารถเอาชนะปีศาจได้” เหวินซิ่วซิ่วพูดในรายการ

ทุกคนต่างก็คิดว่าหานเซิ่นแพ้แน่นอนแล้ว

 

แต่ทว่าในขณะที่ลูกธนูกำลังตรงเข้ามาหาหานเซิ่น หานเซิ่นยังเหลือลูกธนูที่ถูกรั้งสายรอยิงอยู่ เขาจับหางของลูกธนู และใช้หัวลูกธนูป้องกันลูกธนูของจิงจี้อู่ โดยใช้สายธนูค้ำไว้ เพื่อที่จะต้านลูกธนูของจิงจี้อู่ให้ได้

 

ถึงจะใช้ทั้งลูกธนู สายธนูและน้ำหนักตัวช่วย แต่หานเซิ่นก็ยังถูกแรงกระแทกจนกระเด็นไปบนพื้น

 

แต่ในเวลานี้ลูกธนูดอกแรกที่หานเซิ่นยิงออกมากำลังจะปะทะกับลูกธนูอีกดอกของจิงจี้อู่ ขณะที่ลูกธนูอีก 2 ดอกพุ่งตรงไปที่จิงจี้อู่

 

มันเหมือนกับว่าลูกธนู 2 ดอกสุดท้ายสูญเสียความแม่นยำไปแล้ว เนื่องจากหานเซิ่นยิงมันออกมาตอนที่เขากำลังจะล้มลง ดอกหนึ่งพุ่งไปทางซ้าย และอีกดอกพุ่งไปทางขวา มันพุ่งผ่านตัวของจิงจี้อู่ไป

 

ในตอนที่ผู้ชมกำลังถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก สีหน้าท่าทางของจิงจี้อู่ก็เปลี่ยนไปทันที ลูกธนูดอกแรกที่ควรจะปะทะกับลูกธนูของเขา กับยังไม่หยุด มันยังคงพุ่งตรงมาหาเขา

 

“นั่นมันเป็นไปได้ยังไง? จิงจี้อู่ทำผิดพลาดง่ายๆแบบนี้ได้ยังไง?” ฉินเฉิงลุกขึ้นยืนทันที เขาไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่เห็น

 

“ความผิดพลาดงั้นหรอ? นั่นมันเกิดขึ้นได้ยังไง?” เหวินซิ่วซิ่วเองก็ช็อคเช่นเดียวกัน คนอย่างจิงจี้อู่ไม่น่าจะสกัดลูกธนูพลาดได้

 

ใน 4 ปีที่ผ่านมา จิงจี้อู่ลงแข่งมาเป็นพันรายการ ประสบการณ์ของเขาโชกโชนมาก และเขายังไม่เคยพลาดเลยแม้แต่ครั้งเดียว

 

แต่เพราะความผิดพลาดครั้งนี้ ทำให้ลูกธนูของหานเซิ่นพุ่งไปตรงหน้าของจิงจี้อู่ และจิงจี้อู่ก็สังเกตเห็นว่าลูกธนูอีก 2 ดอกของหานเซิ่นพุ่งมาทางซ้ายและขวาของเขา เพื่อป้องกันการหลบหนีของเขา

 

จิงจี้อู่ประเมินสถานการณ์ในชั่วพริบตา เขาตัดสินใจทำแบบเดียวกับหานเซิ่น เขาจับที่ปลายลูกธนูและรั้งสายจะยิงลูกธนู แต่ไม่ยิงออกไปและคิดจะใช้หัวของมันป้องกันลูกธนู ในบรรดานักเรียนจากโรงเรียนทหารทั้งกาแล็กซี่ น่าจะมีแค่หานเซิ่นกับจิงจี้อู่ที่เก่งพอจะทำท่าป้องกันพิสดารนี้ได้

 

ทุกคนจับจ้องไปที่มือของจิงจี้อู่ มันเหมือนว่าหัวลูกธนูของจิงจี้อู่เกือบจะชนกับลูกธนูของหานเซิ่นอยู่แล้ว ทุกคนต่างก็คิดว่าเขาคงป้องกันมันได้ และหานเซิ่นจะหมดโอกาส

 

เนื่องจากทั้งหานเซิ่นและจิงจี้อู่ใช้เทคนิคแบบเดียวกัน แต่ลูกธนูของหานเซิ่นถูกยิงออกมาจากธนู 11.0 ซึ่งมันน่าจะป้องกันได้ง่ายกว่า

 

แต่ทันใดนั้นลูกธนูของหานเซิ่นมันก็ดูราวกับมีชีวิต มันเคลื่อนที่เหินขึ้นไปอีกครึ่งนิ้ว ราวกับงูไม่มีผิด หัวลูกธนูของจิงจี้อู่ไม่สามารถป้องกันมันได้ ลูกธนูของหานเซิ่นพุ่งไปปักที่อกของจิงจี้อู่

 

จิงจี้อู่มองลูกธนูบนอกด้วยความตะลึง

 

ฉินเฉิงอ้าปากค้างพูดไม่ออกเช่นเดียวกับเหวินซิ่วซิ่ว ซื่อถูเซียง และผู้ชมทุกๆคน

 

แม้ทุกคนจะเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น แต่พวกเขาก็ไม่อยากจะเชื่อว่าจิงจี้อู่จะโดนยิงแบบนี้

 

จีเหยียนหรันและฉวี้ลี่ลี่กระโดดโลดเต้นไปทั่วห้องเหมือนคนบ้า

 

“จิงจี้อู่…แพ้งั้นหรอ?” ซื่อจื้อคังไม่อยากจะเชื่อ

 

“ใช่ ฉันคิดว่าใช่…” จางหยางเองก็ยังไม่อยากจะเชื่อเช่นเดียวกัน

ไม่มีใครในเหยี่ยวดำที่เชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้น

 

พวกเขาไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง ปีศาจไร้เทียมทานจิงจี้อู่ คนที่เป็นเหมือนกับราชาของการแข่งระดับกาแล็กซี่ ที่แข่งมา 4 ปี ไม่เคยแพ้ใครกับถูกยิงแบบนั้น

 

“จิงจี้อู่จากโรงเรียนทหารส่วนกลางต้องออกจากสนาม โดยลูกธนูของหานเซิ่นจากโรงเรียนเหยี่ยวดำ”

เมื่อได้ยินเสียงจากระบบอัตโนมัติ ทุกคนถึงเริ่มเชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้น

 

“เฮ้!” ซื่อจื้อคังกระโดดกอดลู่เหมินและตะโกน

 

“พวกเราชนะ!” สวี่เทียนดีใจจนร้องไห้ออกมา

 

จางหยางโยนผ้าขนหนูในมือของเขาและกระโดดโลดเต้นไปทั่ว จากนั้นสมาชิกในทีมเหยี่ยวดำทุกคนก็พากันวิ่งตรงเข้าไปหาหานเซิ่น และจับเขาโยนขึ้นฟ้าเพื่อฉลองชัยชนะ

 

“โค้ช พวกเราชนะแล้วใช่ไหม?” ผู้จัดการทีมมองซื่อถูเซียง

 

“ใช่ พวกเราชนะแล้ว” ซื่อถูเซียงตอบให้ทั้งผู้จัดการและตัวเธอเองฟัง

 

ทั่วทั้งสนามและในเน็ตเต็มไปด้วยข้อความมากมาย

“จิงจี้อู่แพ้…”

“เขาทำอะไรกับลูกธนูนั้น? ฉันไม่ได้เห็นคนเดียวใช่ไหม? มันหลบหัวธนูของจิงจี้อู่!”

“ยุคของจิงจี้อู่จบลงแล้วงั้นหรอ?”

“ปีศาจไร้เทียมทานแพ้แล้ว…”

“ไม่อยากจะเชื่อเลย…”

 

เหวินซิ่วซิ่วรู้สึกว่าเลือดของเธอกำลังเดือด และเสียงของเธอก็เปลี่ยนไปจากตอนแรก แต่เธอไม่สนใจมัน เธอตะโกนสุดเสียง

“ปาฏิหาริย์ค่ะ ปาฏิหาริย์… เหยี่ยวดำสร้างปาฏิหาริย์ขึ้นแล้ว หานเซิ่นเอาชนะปีศาจอย่างจิงจี้อู่ด้วยลูกธนูที่ราวกับมีชีวิต จักรพรรดิคนใหม่ของโรงเรียนทหารทั่วทั้งกาแล็กซี่ถือกำเนิดขึ้นแล้ว”