หานเซิ่นไม่รู้จะบรรยายสิ่งที่เขารู้สึกตอนนี้ยังไง หลังจากที่ข้ามน้ำ ข้ามภูเขา ข้ามทะเลมา ในที่สุดสิงโตสีทองก็ขึ้นมาที่เกาะสีทอง เพื่อให้กำเนิดลูกของมัน

 

ภูเขาสีทองเหมือนกับภูเขาไฟ ปากปล่องของมันเหมือนกับอ่างน้ำขนาดใหญ่ สิงโตสีทองเข้าไปในปากปล่องภูเขา และเริ่มหอน

 

หานเซิ่นลงจากหลังสิงโต และเฝ้าดูสิงโตตลอด 7 วัน 7 คืน ในตอนแรกเขาคิดว่ามันอาจจะป่วยหรือไม่ก็กินมากเกินไป แต่ไม่ว่ายังไงถ้าเป็นไปได้เขาก็อยากจะเห็นสิงโตตัวนี้ตายกับตา

 

แต่ทว่าหลังจากที่มันร้องมาตลอด 7 วัน ในที่สุดมันก็ให้กำเนิดลูกสิงโตที่มีขนาดเท่ากับช้าง 1 ตัว จากตอนแรกที่เขาคิดว่ามันกำลังป่วยอยู่ แต่กับกลายเป็นว่ามันออกลูกซะงั้น

 

‘จบข่าว มันแค่คลอดลูก’ หานเซิ่นถอนหายใจออกมา และเตรียมจะหาทางกลับ

 

สิงโตตัวนี้แข็งแกร่งเหนือคำบรรยาย ถึงมันจะอ่อนแอหลังจากที่เพิ่งให้กำเนิดลูก แต่มันก็ยังสามารถฆ่าหานเซิ่นได้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว เลยทำให้หานเซิ่นไม่กล้าลองดีกับมัน

 

ขณะที่หานเซิ่นหันหลัง และเตรียมจะบินลงไปจากภูเขา อยู่ๆเขาก็ได้ยินเสียงกรีดร้องจากสิงโตตัวนั้น ทันใดนั้นมีเลือดสีทองจำนวนมากพุ่งออกมา

 

หานเซิ่นงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น ที่นี่ไม่มีมอนสเตอร์ตัวอื่นอยู่เลย แล้วอยู่ๆมันจะมีเลือดทะลักออกมาได้ยังไง?

 

ในตอนนี้เลือดของมันพุ่งออกมาราวกับน้ำพุสีทอง

 

หานเซิ่นเบิกตากว้าง ทันใดนั้นเขาก็เห็นคริสตัลสีทอง ลักษณะเป็นทรงกลมขนาด เส้นผ่านศูนย์ 3 ฟุต

 

คริสตัลดูสุกสว่างราวกับเพชร มันเหมือนกับดวงดาวที่กำลังส่องแสงไม่มีผิด

หานเซิ่นจ้องมองมัน ‘นั่นมันคืออะไร?’

 

หลังจากที่พ่นก้อนคริสตัลสีทองลึกลับออกมา สิงโตสีทองก็หยุดส่งเสียงร้อง และพยายามที่จะแยกคริสตัลสีทองออกจากเลือดด้วยอุ้งเท้าของมัน

 

เนื่องจากขนาดของมันใหญ่ ทำให้มันใช้เวลานานพอสมควรกว่ามันเอาคริสตัลสีทองไปไว้ตรงหน้าลูกของมันได้ ลูกของมันเพิ่งเกิด และยังไม่สามารถลืมตาขึ้นมาได้

 

โฮก!

หลังจากที่มันเอาคริสตัลไปไว้ข้างหน้าลูกของมันเสร็จ มันก็จ้องมองลูกของมันเลียคริสตัลสีทอง ขณะยังหลับตาอยู่ เหมือนว่าตอนนี้มันใกล้จะตายแล้ว

 

หานเซิ่นตกตะลึง เขาไม่คิดว่าสิงโตสีทองจะตายจริงๆ แต่ด้วยเลือดของมันที่ไหลออกมามากเหลือเกิน ปากปล่องภูเขาไฟเต็มไปด้วยเลือดสีทองของมัน และกลายเป็นสระน้ำที่มีความลึก 1 นิ้ว คงยากที่มันจะรอดชีวิตได้

 

ลูกสิงโตที่เพิ่งเกิดมาไม่รู้ว่าต้องทำอะไรบ้าง มันเอามือทั้ง 2 ข้างจับก้อนคริสตัลสีทอง และเลียคริสตัลด้วยลิ้น

 

‘เซิ่น นายต้องทำมัน’ หานเซิ่นกระตุ้นตัวเอง เขาตระหนักดีว่ากำลังจะทำอะไร เขามีทักษะในการเป็นมือสังหารที่สูงมาก เขามีความรู้สึกที่ไวมากเกี่ยวกับพลังชีวิตของสิ่งมีชีวิตรอบข้าง เขามั่นใจมากว่าสิงโตสีทองตายแล้ว

 

คริสตัลสีทองที่มันพ่นออกมาเหมือนเป็นอะไรบางอย่างที่วิเศษจริงๆ หานเซิ่นมองดูลูกสิงโตสีทองเลียมัน และมันก็เริ่มแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ

 

หานเซิ่นกัดฟัน และใช้ปีกเลือดศักดิ์สิทธิบินลงไปที่ปากป้องภูเขาไฟ จากนั้นเขาเอาหอกของบีทเทิลไนท์ออกมา และใช้มันกั้นระหว่างลูกสิงโตกับคริสตัลสีทอง เขาใช้หอกเป็นเหมือนกับไม้พายค่อยๆดันคริสตัลสีทองออกจากมือของลูกสิงโต คริสตัลสีทองกลิ้นไปจนถึงขอบของปล่องภูเขาไฟ

 

ลูกสิงโตแสดงอาการไม่พอใจออกมาอย่างเห็นได้ชัด มันเพิ่งจะเกิด และยังไม่แม้แต่จะลืมตาขึ้นมาได้ มือของมันก็ยังอ่อนแออยู่ สิ่งที่มันสามารถทำได้ตอนนี้คือส่งเสียงขู่ออกมา

 

หานเซิ่นบินขึ้นมาเหนือลูกสิงโต และสังเกตดูมัน หลังจากที่เห็นมันยังอยู่ตรงนั้นไม่ขยับไปไหน หานเซิ่นก็รู้สึกโล่อก และบินไปที่คริสตัลสีทอง เขาลองเอาหอกกระแทกมันดู ซึ่งเสียงมันฟังดูเหมือนกับก้อนหิน

 

หานเซิ่นลองเอามือสัมผัสมันดู และรู้สึกว่ามันค่อนข้างเย็น

 

‘แม่สิงโตคงไม่มีทางทำร้ายลูกของมันแน่ เนื่องจากลูกของมันกำลังเลียอยู่ แสดงว่าคริสตัลนั่นต้องเป็นของดี’ หานเซิ่นมองลูกสิงโตที่กำลังส่งเสียงขู่ และพยายามตะเกียกตะกายเข้ามาที่คริสตัล หานเซิ่นทำใจไว้แล้วว่าเขาต้องลองเลียคริสตัลสีทองนี้มั้ง

 

ในตอนที่ลิ้นของเขาสัมผัสกับคริสตัลสีทอง เขาก็รู้สึกว่ามันละลายเป็นของเหลวทันที แม้ว่ามันจะไม่ค่อยมีรสชาติ แต่มันก็ให้ความเย็นและความสดชื่นอย่างน่าประหลาด

 

ขณะที่เขากำลังเลียและดื่มมัน เขาก็รู้สึกเย็นและสดชื่นมาก เขารู้สึกว่ารูขุมขนทุกรูเปิดออกจนหมด และตัวเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังงานมหาศาลอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

 

‘มหัศจรรย์จริงๆ!’ หานเซิ่นรู้สึกมีพลังและสนุกที่จะได้เลียและดื่มมันต่อไป มันคล้ายๆกับการกินน้ำแข็งไสหรือน้ำแข็งเป็นก้อน ยิ่งเลียเร็วก็ยิ่งมีของเหลวให้กินมากขึ้น ในเวลาไม่นานเขาก็เลียมันหมดไปในปริมาณเท่าๆกับลูกฟุตบอลหนึ่งลูก

 

ขณะที่เขากำลังดื่มของเหลวสีทองนี้อยู่ เขาก็รู้สึกเหมือนได้เกิดใหม่

พลังงานเติมเต็มเซลล์ทุกเซลล์ในร่างกายของเขา

 

‘นี่มันคืออะไรกันแน่? หลังจากที่กินมันเข้าไป มันทำให้รู้สึกกระปี่กระเปร่ายิ่งกว่าไวอากร้าซะอีก! นี่คงจะเป็นก้อนพลังชีวิตของสิ่งโตสีทองไม่ผิดแน่’ หานเซิ่นรู้สึกมีความสุขมาก เขารู้อยู่แล้วว่าก้อนคริสตัลนี้ต้องเป็นอะไรที่วิเศษมากแน่ๆ

 

ลูกสิงโตพยายามอย่างหนักจนมันยืนขึ้นมาได้ หานเซิ่นครุ่นคิดอยู่สักพัก และพยายามจะยกคริสตัลสีทองบินขึ้นไป ดูเหมือนมันจะเบากว่าที่เขาคิด มันหนักประมาน 200 ปอนด์ หานเซิ่นบินไปที่อีกด้านของปากปล่องภูเขาไฟ

 

ลูกสิงโตยังไม่ยอมแพ้ มันส่งเสียงคำรามออกมา และค่อยๆคลานเข้ามาหาหานเซิ่น เพื่อจะเอาคริสตัลสีทองคืนให้ได้

 

‘ฉันไม่ต้องการจะฆ่าแก เพราะว่าแกยังเป็นแค่ลูกน้อย แต่เนื่องจากแกยังไม่ยอมหยุด ฉันก็จะไม่ปราณีอีกต่อไป’ หานเซิ่นทำใจแล้วใช้หอกที่เป็นเกียร์ระดับเลือดศักดิ์สิทธิแทงไปที่ลูกสิงโตสีทอง

 

เคร็ง!

หอกไม่สามารถทำให้ผิวหนังของมันเป็นรอยได้เลยแม้แต่น้อย หัวหอกถึงขนาดเด้งกลับมา เมื่อสัมผัสกับขนของลูกสิงโต