ซูซินเหมยคิดว่าเรื่องค่าธรรมเนียมในการโชว์วิญญาณอสูรเป็นเรื่องที่เหลวไหลมาก แต่เมื่อเห็นท่าทางอวดดีของหานเซิ่น ซูซินเหมยก็เลยเล่นด้วย “วิญญาณอสูรกลายพันธ์ใช่ไหม? นี่เอาไป เรียกสัตว์เลี้ยงของคุณออกมา ฉันอยากจะเห็นแล้วว่ามันเป็นสัตว์เลี้ยงแบบไหน ถึงสมควรจะให้กินเนื้อเลือดศักดิ์สิทธิ”

 

ซูซินเหมยส่งวิญญาณอสูรกลายพันธ์ให้หานเซิ่น ซึ่งเป็นวิญญาณอสูรที่ไม่ค่อยจำเป็นสำหรับเธอ

 

หานเซิ่นยิ้ม เนื่องจากพวกเขากล้าที่จะจ่าย หานเซิ่นเองก็กล้าที่จะเรียกออกมาโชว์เหมือนกัน

 

หานเซิ่นเรียกร็อคเวิร์มเลือดศักดิ์สิทธิ ซึ่งมีขนาดตัวใหญ่โตออกมา มันดูเหมือนกับรถบรรทุกสีทองขนาดใหญ่

 

ทั้งหม่าหมิงจวิ้นและซูซินเหมยช็อค พวกเขาไม่เคยเห็นสัตว์เลี้ยงที่ตัวใหญ่ขนาดนี้มาก่อน

 

“พี่หาน นี่เป็นสัตว์เลี้ยงของคุณหรอ มันเปลี่ยนร่างแล้วใช่ไหม? มันคงจะต้องเป็นสัตว์เลี้ยงเลือดศักดิ์สิทธิแน่” หม่าหมิงจวิ้นประหลาดใจมาก

 

“มันเป็นสัตว์เลี้ยงเลือดศักดิ์สิทธิก็จริง แต่มันยังไม่เปลี่ยนร่าง” หานเซิ่นพูดอย่างสงบ

 

ซูซินเหมยนิ่งเงียบ ขณะที่หม่าหมิงจวิ้นเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อนเมื่อเห็นร็อคเวิร์มเลือดศักดิ์สิทธิ ปริศนาทุกอย่างคลี่คลายแล้ว แต่ความจริงที่ว่าหานเซิ่นเลี้ยงสัตว์เลี้ยงด้วยเนื้อเลือดศักดิ์สิทธิก็ยังทำให้พวกเขาช็อค

 

หานเซิ่นเป็นคนเดียวที่พวกเขาเคยเห็นว่าให้เนื้อเลือดศักดิ์สิทธิสัตว์เลี้ยงกิน

 

“พี่หาน คุณจะกลับเมืองสตีลอาเมอร์ใช่ไหม?” หม่าหมิงจวิ้นเริ่มชวนคุยอีกครั้ง

 

“เปล่า ฉันได้ยินว่าแถวเมืองกลอรี่มีคนพบเต่าเลือดศักดิ์สิทธิ ฉันเลยว่าจะไปดูมันหน่อย” หานเซิ่นไม่ได้ปกปิดความจริง

 

“อ่อ คุณมาเพื่อล่าเต่าตัวนั้นเองหรอ งั้นก็ง่าย มันเข้าไปในภูเขาทองแดง ซึ่งเป็นที่ที่พวกเราคุ้นเคยดี ให้พวกเรานำทางให้ไหม?” หม่าหมิงจวิ้นแนะนำ พร้อมกับยิ้ม

 

หม่าหมิงจวิ้นเชื่อว่าการได้เป็นเพื่อนกับคนที่แข็งแกร่งเป็นเรื่องที่ดี เขาเชื่อว่าหานเซิ่นนั่นไม่ธรรมดา เพราะเขาสามารถเดินทางไปมาระหว่างเมืองได้ด้วยตัวคนเดียว แถมยังให้เนื้อเลือดศักดิ์สิทธิกับสัตว์เลี้ยง

 

หานเซิ่นรู้สึกว่ามันเป็นความคิดที่ดีเหมือนกัน ถึงเขาจะหาข้อมูลในเน็ตมาพอสมควร แต่ภูเขานั้นใหญ่มาก ทำให้ไม่ใช่เรื่องง่ายที่เขาจะหาตำแหน่งของเต่าได้

 

ด้วยการที่มีคนนำทาง เขาสามารถย่นระยะเวลา และหลีกเลี่ยงอันตรายได้ ยิ่งกว่านั้นหานเซิ่นไม่ได้กังวลว่าหม่าหมิงจวิ้นและซูซินเหมยจะลอบทำร้ายอยู่แล้ว เพราะตอนนี้ในก็อตเเซงชัวรี่เขต 1 ไม่มีใครทำให้เขาบาดเจ็บได้

 

หม่าหมิงจวิ้นและซูซินเหมยนำทางหานเซิ่นไปที่ภูเขาทองแดง ซึ่งช่วยประหยัดเวลาได้มาก

 

เมื่อเห็นหานเซิ่นกำลังขี่ทอร์นาโดวูฟ หม่าหมิงจวิ้นและซูซินเหมยก็รู้สึกแย่ขึ้นมา แต่ยังไงพวกเขาก็ไม่สามารถที่จะฆ่ามันได้อยู่แล้ว และพวกเขาก็ยังไม่สามารถหาคนอื่นมาช่วยได้ เพราะคนอื่นๆไม่มีปีกเลือดศักดิ์สิทธิ ทำให้บินขึ้นมาบนเกาะลึกลับไม่ได้

 

ผ่านไป 2 วัน พวกเขาทั้ง 3 คนก็มาถึงภูเขาทองแดง ภูเขาลูกนี้มีสีเหมือนกับทองแดงจริงๆ

 

ภูเขาลูกนี้ไม่ค่อยมีพืชขึ้นเท่าไหร่ แต่มันก็มีขนาดใหญ่ และมียอดเขาหลายลูก ทำให้ไม่ง่ายที่จะหาตัวเต่าให้พบ แม้หม่าหมิงจวิ้นและซูซินเหมยจะคุ้นเคยทางก็ตาม

 

แต่ยังไงทางที่พวกเขานำมาก็ดีกว่าการที่เดินหาคนเดียว หานเซิ่นตามหม่าหมิงจวิ้นและซูซินเหมยลึกเข้าไปในภูเขา ไม่ถึงหนึ่งวันพวกเขาก็เห็นกลุ่มคนประมาน 8 คน

 

ไม่นานกลุ่มคนพวกนั้นก็เดินเข้ามา ในบรรดาพวกเขามีคนที่อายุพอๆกับหานเซิ่นพูดทักทายหม่าหมิงจวิ้น

 

“คุณหม่า คุณก็มาที่ภูเขาทองแดงนี้เหมือนกันหรอ? หรือว่าคุณเองก็สนใจเต่าเลือดศักดิ์สิทธิด้วย?” แม้ชายคนนั้นจะยิ้ม แต่น้ำเสียงของเขาก็ดูไม่ค่อยเป็นมิตรสักเท่าไหร่

 

“คุณจ้าวพูดล้อเล่นอีกแล้ว พวกเขากลุ่มกลอรี่เพิ่งจะได้รับความเสียหายจากการต่อสู้ครั้งก่อน แล้วผมจะกล้ามาเสี่ยงอีกครั้งได้ยังไง? ผมแค่พาเขามาดูมันเท่านั้น” หม่าหมิงจวิ้นพูด

 

จ้าวกู่มองหานเซิ่น เขาถามพร้อมกับยิ้ม “ฉันคิดว่าฉันไม่เคยเห็นหน้าเพื่อนคนนี้มาก่อน”

 

“แค่คนแปลกหน้า ไม่จำเป็นต้องรู้จักก็ได้” หานเซิ่นพูดและขี่ทอร์นาโดวูฟผ่านกลุ่มของพวกเขาไป

 

“คุณหม่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือ ผมคิดว่าเราควรต้องแยกกันแล้ว” หานเซิ่นหันกลับมาพูดกับหม่าหมิงจวิ้น

 

แค่ดูก็รู้ว่าจ้าวกู่มาที่นี่เพื่อล่าเต่าแน่นอน และเนื่องจากหานเซิ่นเองก็มาเพื่อล่ามันเช่นกัน พวกเขาถือว่าเป็นคู่แข่งกัน

 

สำหรับหานเซิ่นตอนนี้เวลาเป็นสิ่งที่มีค่ามาก และจ้าวกู่เองก็ไม่ใช่คู่แข่งที่คู่ควรสำหรับเขา

 

คนอื่นๆในกลุ่มของจ้าวกู่เริ่มหัวร้อนขึ้นมาทันที พวกเขาต้องการจะหยุดหานเซิ่น แต่จ้าวกู่ห้ามพวกเขาไว้ จ้าวกู่จ้องมองหานเซิ่นขี่ทอร์นาโดวูฟออกไป และหันกลับมาถามหม่าหมิงจวิ้น “คุณหม่า เพื่อนของคนดูจะเป็นคนที่มั่นใจในตัวเองมาก ฉันอยากจะรู้ว่าเขามาจากที่ไหน?”

 

เมื่อมองดูหานเซิ่นขี่สัตว์อสูรออกไป หม่าหมิงจวิ้นไม่พูดอะไรอีก แม้เขาต้องการจะเป็นเพื่อนกับหานเซิ่น แต่มันก็ไม่มีเหตุผลที่เขาจะต้องไปมีเรื่องขัดแย้งกับจ้าวกู่

 

หม่าหมิงจวิ้นลังเล และบอกจ้าวกู่ว่าเขาพบหานเซิ่นได้ยังไง กลุ่มกลอรี่ของหม่าหมิงจวิ้นกับกลุ่มของจ้าวกู่เป็นพันธมิตรกันอยู่ และจ้าวกู่เองก็เป็นคนสนับสนุนอาวุธโลหะZให้กับกลุ่มกลอรี่ หม่าหมิงจวิ้นเลยไม่กล้าที่จะขัดใจจ้าวกู่

 

“เป็นแค่คนจากเมืองอื่น! กล้าดียังไงมาพูดกับเราแบบนี้? ดูเหมือนมันไม่อยากจะมีชีวิตอยู่แล้ว” หลิวเฮยที่อยู่ข้างหลังจ้าวกู่พูดออกมาอย่างไม่พอใจ

 

จ้าวกู่พูด “ถ้าเขาแค่มาดูเต่าก็ไม่เป็นอะไร แต่ถ้าเขามาทำอะไรที่ขัดกับพวกเราละก็ เขาจะต้องตาย”

 

หลังจากที่พูดคุยกันเกี่ยวกับเรื่องของหานเซิ่น จ้าวกู่ก็ลาหม่าหมิงจวิ้น และออกเดินทางหาเต่าต่อไป

 

“พวกเขาจะฆ่าหานเซิ่นจริงๆหรอ?” ซูซินเหมยถามอย่างเป็นกังวล

 

“เธอก็น่าจะรู้จักพวกเขาดี พวกเขาเป็นพวกนอกกฎ พวกเขาทำทุกเรื่องที่ตัวเองได้ประโยชน์ ถ้าหานเซิ่นรู้ตัวก่อนก็คงดี” หม่าหมิงจวิ้นพูด พร้อมกับยิ้มอย่างขมขื่น

 

หม่าหมิงจวิ้นรู้ดีว่าฝีมือการต่อสู้ของหานเซิ่นนั้นสูงมาก แต่ถ้าต้องสู้กับกลุ่มคนที่มีจีโนพ้อยสูงๆละก็ ถึงหานเซิ่นจะมีจีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิเต็มก็ยากที่จะรอดไปได้