หานเซิ่นเรียกธนูเลือดศักดิ์สิทธิและลูกธนูกลายพันธ์ออกมา และยิงไปที่คอปเปอร์เดมอนเลือดศักดิ์สิทธิ

 

จินรื่อเจี๋ยเตรียมที่จะเข้าไปสู้กับคอปเปอร์เดมอนเลือดศักดิ์สิทธิอย่างสุดกำลัง แต่ทันใดนั้นเขาก็เห็นลูกธนูสีดำพุ่งผ่านหน้าไป

 

คอปเปอร์เดมอนเลือดศักดิ์สิทธิเร็วมาก มันใช้กรงเล็บที่แหลมคมของมันป้องกันลูกธนูสีดำของหานเซิ่น

 

แต่ทว่าเมื่อกรงเล็บของมันสัมผัสกับลูกธนู ลูกธนูแบล็คสตริงเกอร์ก็เริ่มหมุนเหมือนกับหัวสว่านทันที มันผลักกรงเล็บของคอปเปอร์เดมอนเลือดศักดิ์สิทธิกระเด็นไป ลูกธนูพุ่งไปเสียบเข้าที่ตาของคอปเปอร์เลือดศักดิ์สิทธิ และทะลุหัวของมันทันที

 

ตุบ!

คอปเปอร์เดมอนเลือดศักดิ์สิทธิที่ดูน่ากลัว ล่วงลงจากท้องฟ้าทันที

 

“คอปเปอร์เดมอนเลือดศักดิ์สิทธิถูกฆ่า ไม่ได้รับวิญญาณอสูร เมื่อดื่มเลือดของมัน คุณมีโอกาสได้รับ 0 ถึง 10 จีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิ”

 

เมื่อได้ยินเสียงในหัว หานเซิ่นก็รู้สึกผิดหวังที่ไม่ได้วิญญาณอสูร ทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับโชคล้วนๆ

 

จินรื่อเจี๋ยและจินฉิวหลี่ตกตะลึง การยิงธนูฆ่ามอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิตายในดอกเดียวเป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อ

 

เนื่องจากคอปเปอร์เดมอนเลือดศักดิ์สิทธิถูกฆ่า พวกคอปเปอร์เดมอนกลายพันธ์รีบวิ่งกลับเข้าไปในถ้ำทันที พวกเขาทั้ง 4 คนก็วิ่งไล่ตามพวกมันเข้าไป

 

แต่หลังจากที่พวกเขาไล่ฆ่าพวกคอปเปอร์เดมอนกลายพันธ์ได้สักพัก พวกเขาก็ไม่สามารถไล่ตามได้อีก ถ้ำนี้ค่อนข้างลึกและเส้นทางสลับซับซ้อนมาก ทำให้พวกเขาไม่ตามพวกมันต่อ แต่เลือกที่จะเก็บซากของตัวที่ตายกันก่อน

 

ร่างของคอปเปอร์เดมอนกลายพันธ์แข็งเหมือนกับโลหะ เนื้อมันไม่สามารถกินได้ สิ่งเดียวที่กินได้ก็คือเลือดที่อยู่ภายในร่างกายของมัน

 

หานเซิ่นรีดเอาเลือดในร่างของคอปเปอร์เดมอนเลือดศักดิ์สิทธิใส่ขวดอย่างระมัดระวัง คอปเปอร์เดมอนที่ตัวใหญ่ขนาดนั้นกับมีเลือดเพียงแค่ขวดเดียวเท่านั้น

 

เนื่องจากหานเซิ่นฆ่าคอปเปอร์เลือดศักดิ์สิทธิด้วยตัวคนเดียว เขาไม่จำเป็นต้องแบ่งคนอื่นที่เหลือ หานเซิ่นดื่มเลือดทั้งหมดในชั่วอึดใจ และเขาก็ได้ยินเสียงในหัวบอกว่าเขาได้ 3 จีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิ

 

ถือว่าไม่ได้แย่มาก เนื้อเกือบทุกส่วนของคอปเปอร์เดมอนไม่สามารถกินได้ แต่หานเซิ่นก็รู้สึกดีที่ได้จีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิมา 3 จากการดื่มเลือดเพียงอย่างเดียว

 

ตอนนี้หานเซิ่นมีจีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิทั้งหมด 83 จีโนพ้อยแล้ว อีกไม่นานเขาก็น่าจะเก็บได้เต็มแล้ว

 

“มอนสเตอร์พวกนี้หายากมาก พวกเราน่าจะบุกเข้าไปในถ้ำต่อ บางทีเราอาจจะได้วิญญาณอสูรก็ได้” จินฉิวหลี่แนะนำอย่างตื่นเต้น หลังจากที่เขาเอาเลือดออกมาจากตัวที่เขาฆ่าเสร็จแล้ว

 

หานเซิ่นไม่ได้คัดค้านอะไร ยังไงมันก็เป็นวิญญาณอสูรที่ได้รับความนิยมและหายาก อย่างน้อยก็นำไปขายได้

 

จินรื่อเจี๋ยถามความเห็นศาสตราจารย์ซุนหมิงฮว่า และซุนหมิงฮว่าก็เห็นด้วยกับพวกเขา เพราะภายในถ้ำนี้อาจจะมีพืชแปลกๆอยู่ก็ได้ ซึ่งซุนหมิงฮว่าเองก็อยากจะสำรวจมัน

 

พวกเขาทั้ง 4 คนเข้าไปในถ้ำ แม้จะมีอุโมงค์จำนวนมาก แต่ส่วนมากมันก็กว้างพอที่จะให้พวกเขาเดินอย่างสะดวก พวกเขาไม่เจออะไรอยู่ตามทางเลย ไม่มีคอปเปอร์เดมอนสักตัว พวกเขา 4 คนยังคงค้นหาต่อไป แต่ก็ไม่พบอะไร

 

ยิ่งเดินลึกเข้าไปทางเดินก็กว้างขึ้นเรื่อยๆ หลังจากเดินไปกว่า 2 ชั่วโมง พวกเขาก็มีถึงห้องขนาดใหญ่ ที่มีแม่น้ำที่มีความกว้างกว่า 200 ฟุตกำลังไหลผ่านถ้ำ

 

ถึงแม่น้ำจะไหลแรง แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง ภายในบริเวณนี้แทบไม่มีเสียงอะไรเลย

 

พวกเขาทั้ง 4 ยังคงหาตัวคอปเปอร์เดมอนกลายพันธ์กันต่อไป แต่เมื่อพวกเขามาถึงบริเวณแม่น้ำ จินรื่อเจี๋ยถามหานเซิ่น “พวกเราจะไล่ตามต่อไปดีไหม?”

 

หานเซิ่นเช็คดูแม่น้ำที่มืดสนิทและขมวดคิ้ว เขายังจดจำประสบการแย่ๆในอดีตได้เกี่ยวกับแม่น้ำใต้ดิน ในตอนนั้นมังกรออบซิเดียนเกือบจะฆ่าพวกเขาทุกคน

 

ถ้ำนี่มืดมาก ถึงจะมีแสงไฟจากคบเพลิงก็ไม่ช่วยให้พวกเขาเห็นสิ่งที่อยู่ใต้น้ำได้ เนื่องจากแสงมันสะท้อนกลับมาเข้าตาพวกเขาแทน

 

หานเซิ่นกลัวว่าจะมีมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิอยู่ใต้น้ำเหมือนกับมังกรออบซิเดียน ซึ่งมันอาจจะปรากฏตัวออกมาเหมือนกับตอนนั้น ไม่ว่าเขาจะแข็งแกร่งขนาดไหน แต่มันก็ยากที่จะรับมือกับมอนสเตอร์ใต้น้ำได้

 

“พวกนายมีปีกกันรึเปล่า? ถ้าพวกเราต้องการจะไล่ตามมันต่อ พวกเราควรจะบินข้ามแม่น้ำไป” หานเซิ่นครุ่นคิดก่อนจะพูดออกมา เขาไม่ต้องการลงไปในน้ำ

 

จินรื่อเจี๋ยยิ้มอย่างขมขื่นและพูด “พวกเรามีปีก แต่มันคือปีกระดับกลายพันธ์ ส่วนอีกอันก็คือปีกระดับโบราณ”

 

“แบบนี้ก็น่าจะลำบาก ฉันก็มีเพียงแค่ปีกระดับโบราณเหมือนกัน” หานเซิ่นไม่อยากเอ่ยถึงปีกระดับเลือดศักดิ์สิทธิของเขา เขาไม่ต้องการให้คนอื่นเห็นว่าเขามีปีกของมังกรปีกม่วง

 

“ไม่เป็นไรแค่นั้นก็น่าจะพอ เดี๋ยวฉันจะใช้ปีกระดับกลายพันธ์พาศาสตราจารย์ข้ามไปเอง หานเซิ่น นายกับฉิวหลี่ใช้ปีกระดับโบราณบินข้ามไปละกัน” จินรื่อเจี๋ยพูด

 

หานเซิ่นส่ายหัวและพูด “ให้ฉันลองบินข้ามไปก่อนดีกว่า ถ้าไม่มีอันตรายอะไร พวกนายค่อยพาศาสตราจารย์ข้ามไป”

 

หานเซิ่นรู้สึกว่าในแม่น้ำนี้ต้องมีอะไรบางอย่างอยู่ แต่เขามองไม่เห็นข้างล่าง แต่ไหนๆก็มาถึงที่นี่แล้ว หานเซิ่นจึงไม่อยากบอกให้ทุกคนกลับ

 

ยิ่งกว่านั้นศาสตราจารย์ซุนหมิงฮว่าก็พบพืชที่น่าสนใจหลายชนิดในถ้ำนี้ เขาดูกระตือรือร้นที่จะสำรวจถ้ำนี้มาก

 

หานเซิ่นเรียกปีกแบล็คเฟเธอร์ระดับโบราณออกมา และบินข้ามแม่น้ำไปด้วยความสูงประมาน 15 ฟุตจากพื้นดิน

 

ปีกระดับโบราณไม่สามารถบินได้สูงและเร็วมากนัก แต่มันก็น่าจะสูงพอที่จะทำให้เขาสามารถข้ามไปอย่างปลอดภัย หานเซิ่นมองลงไปที่แม่น้ำขณะบิน เพื่อที่เขาจะได้รับมือทัน ถ้ามีอะไรผิดปรกติเกิดขึ้น

 

คนที่เหลือยืนดูหานเซิ่นบินข้ามไปอย่างเป็นกังวล ด้วยความมืดและน้ำที่ไม่รู้ว่ามีอะไรอยู่รึป่าว มันย่อมทำให้ทุกคนกลัวเป็นธรรมดา

 

เมื่อหานเซิ่นบินไปถึงกลางแม่น้ำ ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่ามีอะไรผิดปรกติในแม่น้ำ เขารู้สึกเสียวสันหลังทันที

 

ตูม!

น้ำจำนวนมากระเบิดออกมา มอนสเตอร์ขนาดใหญ่พุ่งขึ้นมาจากแม่น้ำ พร้อมกับอ้าปากขนาดใหญ่ของมัน มันพยายามที่จะเขมือบหานเซิ่นเข้าไปทั้งตัว

 

“เวรเอ้ย!ว่าแล้วว่าต้องมีอะไรอยู่!” หานเซิ่นจ้องปากของมอนสเตอร์ที่กำลังจะเขมือบเขา