หานเซิ่นมองไปข้างล่างหน้าผา และเขาก็ต้องช็อคเช่นเดียวกับจินรื่อเจี๋ย จินฉิวหลี่และซุนหมิงฮว่า

 

พวกเขาตามเต่ามาเป็นเวลากว่า 2 วัน ซึ่งมันเดินลึกเข้าไปเรื่อยๆ ในตอนที่พวกเขากำลังคิดว่ามีบางอย่างผิดปรกติ พวกเขาก็มาอยู่ตรงหน้าผานี้แล้ว

 

ข้างล่างหน้าผานี่คือสระลาวาขนาดใหญ่ ซึ่งหลังจากที่เต่ามันเดินลงไปในสระลาวา พวกเขาก็ไม่เห็นมันอีกเลย

 

“หรือว่ามันถูกความร้อนของลาวาเผาจนตายไปแล้ว?” จินรื่อเจี๋ยพูด

 

“ถึงมอนสเตอร์จะไม่ฉลาดเท่ามนุษย์ แต่ฉันก็ยังไม่เคยเห็นมอนสเตอร์ฆ่าตัวตายมาก่อน” จินฉิวหลี่ส่ายตัวและพูด

 

ซุนหมิงฮว่าพูดออกมาอย่างตื่นเต้น “ฉันเข้าใจแล้ว!”

 

“เข้าใจอะไรหรอครับศาสตราจารย์?” หานเซิ่นรีบถาม

 

“พวกเธอน่าจะจำได้ที่ฉันเคยบอกว่าโดยปรกติมอนสเตอร์ที่มันกินพืชจำนวนมาก เพราะมันกำลังจะให้กำเนิดลูก หลังจากที่ขึ้นมาจากทะเล เต่าตัวนี้มันก็กินพืชในภูเขาทองแดง บางทีเป้าหมายของมันก็คือการให้กำเนิดลูกที่นี่ก็ได้” ซุนหมิงฮว่าพูดอย่างตื่นเต้น

 

“ให้กำเนิดลูก? ที่แบบนี้เนี่ยนะครับ?” จินฉิวหลี่พูด และชี้นิ้วไปที่ลาวา

 

“ถึงลาวาจะเป็นอันตรายต่อมนุษย์มาก แต่อาจจะไม่ใช่สำหรับมอนสเตอร์บางตัว พวกเธอสังเกตเห็นลวดลายสีแดงบนกระดองของมันไหม มันดูเหมือนลาวา บางทีเต่าตัวนี้อาจจะกำเนิดมาจากลาวาที่นี่ก็ได้ พวกเธอก็คงจะรู้ว่าเต่าบนดาวบางดวงของพวกเรา มันก็ออกไข่ในทราย แม้พวกมันจะอาศัยอยู่ในทะเลก็ตาม…” ศาสตราจารย์อธิบาย

 

หานเซิ่นมองไปที่สระลาวา ขณะฟังศาสตราจารย์ เขารู้สึกว่าคำอธิบายของศาสตราจารย์ฟังดูสมเหตุสมผลมาก พฤติกรรมของเต่าเหมือนกับโกลเด้นโกรวเลอร์มาก บางทีมันอาจกำลังจะให้กำเนิดลูกที่นี่จริงๆก็ได้

 

ถ้าเกิดมันเหมือนกับโกลเด้นโกรวเลอร์จริงๆละก็ หลังจากให้กำเนิดลูกแล้วมันก็จะตายพร้อมกับคายผลึกพลังชีวิตออกมา แต่ไม่ว่าหานเซิ่นจะแข็งแกร่งขนาดไหน มันก็เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะเข้าไปในลาวา และเอาผลึกพลังชีวิตออกมาได้

 

“เหมือนว่าพวกเราต้องหาทางออกอื่นแล้ว” จินรื่อเจี๋ยพูด เห็นได้ชัดว่าตอนนี้พวกเขาไม่รู้ว่าพวกเขาอยู่ส่วนไหนของถ้ำ ไม่ต้องพูดถึงทางออกเลย

 

ซุนหมิงฮว่าครุ่นคิดและพูด “พวกเรายังไม่เจออันตรายเลย ในตอนที่ พวกเราเดินมาทางนี้ ยังไงพวกเราก็น่าจะเดินกลับไปได้อย่างปลอดภัย อยู่ที่นี่และสังเกตดูมันก่อนดีกว่า บางทีเต่าตัวนี้อาจจะกลับไปที่ทะเลอีกครั้งหลังจากให้กำเนิดลูกก็ได้”

 

หานเซิ่นรู้สึกดีที่ซุนหมิงฮว่าพูดออกมาแบบนี้ เขาจะรู้สึกเสียดายมาก ถ้าต้องทิ้งโอกาสในการล่ามอนสเตอร์ขั้นสุดยอดไป ในตอนที่มันให้กำเนิดลูกน่าจะเป็นตอนที่มันอ่อนแอที่สุด

 

อย่างน้อยๆก่อนที่จะออกจากถ้ำนี้ หานเซิ่นต้องการแน่ใจว่ามันตายหลังจากที่ให้กำเนิดลูกจริงๆ

 

จินรื่อเจี๋ยและจินฉิวหลี่เองก็เห็นด้วยกับศาสตราจารย์ เนื่องจากพวกเขาไม่เห็นมอนสเตอร์สักตัวตามทางที่พวกเขาเดินผ่านมา และยังไงพวกเขาก็นำเสบียงมาสำหรับการใช้ชีวิต 1 เดือนด้วย

 

ในขณะที่พวกเขาทั้ง 4 คนกำลังนั่งประชุมกัน พวกเขาก็ต้องหยุดทันที เมื่อพวกเขาได้ยินเสียงแปลกๆ

 

พวกเขามองไปตามทางที่เสียงนั้นดังมา และพวกเขาก็เห็นมอนสเตอร์ขนาดใหญ่กำลังเดินมาทางเดินที่พวกเขาเดินผ่านมา มันทำให้ก้อนหินและกำแพงพังไปตลอดทาง เมื่อพวกเขาเห็นตัวมันชัดๆปรากฏว่ามันคือมอนสเตอร์ตัวเดียวกับที่พวกเขาเห็นในแม่น้ำ

 

พวกเขารู้สึกกลัวขึ้นมาทันที พวกเขาแทบไม่กล้าจะหายใจ มอนสเตอร์ตัวนี้ดูหงุดหงิดมาก แต่ไม่นานพวกเขาก็พบว่ามันไม่ได้มาเพื่อล่าพวกเขา มันเลื้อยตรงไปยังสระลาวา

 

‘บ้าน่า มอนสเตอร์ตัวนั้นก็จะให้กำเนิดลูกในสระลาวานี่ด้วยหรอ?’ หานเซิ่นคิด เขากำลังสงสัยพฤติกรรมของมันมาก

 

จินรื่อเจี๋ย จินฉิวหลี่และซุนหมิงฮว่าถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก พวกเขาเองก็สงสัยเช่นเดียวกัน และต้องการดูว่ามันกำลังจะทำอะไร

 

หนึ่งนาทีต่อมา มอนสเตอร์ตัวนั้นเลื้อยไปข้างๆสระลาวา แต่มันไม่ได้เลื้อยลงไปอย่างที่พวกเขาจินตนาการไว้

 

มันเลื้อยไปรอบๆสระลาวา และมันก็เลื้อยไปที่กำแพงหินที่อยู่ข้างๆสระลาวา

 

พวกเขารู้สึกแปลกๆ กำแพงหินนั้นไม่ได้มีอะไรพิเศษ พวกเขาสงสัยมากว่ามันกำลังจะทำอะไรกันแน่

 

ขณะที่พวกเขากำลังสงสัยอยู่ มอนสเตอร์ตัวนั้นมันก็พุ่งชนกำแพงอย่างรุนแรงทันที

 

ปัง!

แม้ก้อนหินจะได้รับแรงสั่นสะเทือนมหาศาล แต่กำแพงหินก็ยังไม่พังลงมาง่ายๆ

 

มอนสเตอร์ตัวนั้นกระแทกกำแพงอย่างบ้าคลั่ง และรอยแตกก็เริ่มปรากฏขึ้นบนกำแพง ขณะที่ตัวมอนสเตอร์เองก็บาดเจ็บด้วยเหมือนกัน ตัวมันเต็มไปด้วยเลือด แต่ทว่ามันก็ยังไม่หยุดกระแทกกำแพง ราวกับว่ากำแพงไปฆ่าพ่อมันมา

 

จินฉิวหลี่ตกตะลึงและพูด “มอนสเตอร์ตัวนี้มันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ มันกำลังจะฆ่าตัวตาย”

 

ซุนหมิงฮว่าไม่พูดอะไร เขากำลังงงกับการกระทำของมัน และไม่เข้าใจว่ามันต้องการอะไรกันแน่

 

แม้แต่หานเซิ่นเองก็ไม่รู้ว่ามอนสเตอร์ตัวนี้มันกำลังจะทำอะไร แต่ไม่ว่ามันจะทำอะไร แต่เขาก็รู้สึกระทึกใจ เดิมทีเขากังวลว่ามอนสเตอร์ตัวนี้มันใหญ่เกินไป และไม่น่าจะใช้อาวุธฆ่ามันได้

 

ตอนนี้มันกำลังจะฆ่าตัวตาย เมื่อมันใกล้ตาย มันจะเป็นโอกาสดีที่หานเซิ่นจะได้ฉวยโอกาสนี้ฆ่ามัน

 

ถ้าดูจากความแข็งแกร่ง บางทีมอนสเตอร์ตัวนี้อาจจะเป็นมอนสเตอร์ขั้นสุดยอดเหมือนกันก็ได้

 

พวกเขาทั้ง 4 คนต่างก็ยืนเกาหัวด้วยความงง บางทีเต่ามันคงมาให้กำเนิดลูกในลาวาจริงๆ แต่มันคงเป็นไปไม่ได้ที่มอนสเตอร์อีกตัวจะเอาหัวชนกำแพงเพื่อให้กำเนิดลูก แต่ไม่ว่าพวกเขาจะคิดยังไงมันก็ไม่มีคำอธิบายที่พอจะเป็นไปได้

 

“มันกำลังทำอะไร?” หานเซิ่นมองไปยังมอนสเตอร์ที่กำลังใช้หัวกระแทกกำแพง ซึ่งภายในลาวาเขาสามารถมองเห็นชัดว่ามีมอนสเตอร์กำลังเคลื่อนไหวอยู่

 

กำแพงหินเกือบจะพังทลายด้วยการกระแทกของมอนสเตอร์ มีเลือดจำนวนมากไหลออกมาจากหัวของมัน จนทำให้กำแพงหินเปลี่ยนเป็นสีแดง

 

ทันใดนั้นม่านตาของหานเซิ่นก็หดตัวลง