หัวใจของหานเซิ่นเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ แต่เขาก็ต้องแกล้งทำเป็นประหลาดใจ เขาถาม “มันมีมอนสเตอร์ที่เหนือกว่าเลือดศักดิ์สิทธิอีกหรอ?”

 

“ไม่งั้นหนิงเยวี่ยจะต้องทำเรื่องยุ่งยากขนาดนี้ เพื่อจ้างนายมาด้วย? นายคิดว่ามันง่ายหรอการจะส่งเด็กคนหนึ่งที่มาจากครอบครัวธรรดมาเข้าโรงเรียนที่ดีที่สุดในกาแล็กซี่? ถ้ามันเป็นแค่มอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิ ทำไมหนิงเยวี่ยต้องทำถึงขนาดนั้น?” จูถิงไม่ได้ตอบคำถาม แต่ถามกลับไปแทน

 

“เรื่องนั้นฉันก็สงสัยอยู่ แต่มันก็ยากที่จะเชื่อว่ามีมอนสเตอร์ที่เหนือกว่าเลือดศักดิ์สิทธิอยู่ ไม่มีข้อมูลแบบนั้นในเน็ตเลย” หานเซิ่นยังคงลองเชิงต่อไป

 

“พวกเราเข้ามาในก็อตแซงชัวรี่ได้ไม่ถึง 200 ปีเลย ทุกอย่างในก็อตแซงชัวรี่ถือเป็นเรื่องใหม่สำหรับเรา พวกเราจะค้นพบอะไรที่อยู่สูงขึ้นไปก็หลังจากที่เราฆ่ามันได้แล้ว มนุษย์ รวมถึงตระกูลหนิงก็ต้องการที่จะค้นหาอะไรใหม่ๆ”

 

“เนื่องจากมันยังไม่ถูกค้นพบ แล้วพวกนายรู้ได้ยังไงว่ามีมอนสเตอร์ระดับสูงกว่าเลือดศักดิ์สิทธิอยู่จริง?” หานเซิ่นถาม

 

จูถิงยิ้มและพูด “เรื่องนั้นนายไม่จำเป็นต้องรู้ ตอนนี้นายมี 3 ทางเลือก ทางแรกยอมแพ้แล้วส่งมีดมา ทางที่ 2 ก็คือไปฆ่ามอนสเตอร์ตัวนั้นกับฉัน เราจะได้รู้กันไปเลย อีกทางเลือกก็คือตาย นายเป็นคนที่ฉลาด นายน่าจะรู้ว่าควรเลือกทางไหน”

 

“ถึงไม่ฉลาด ฉันก็รู้ว่าต้องเลือกทางไหน” หานเซิ่นยิ้ม และเดินเข้าไปหาจูถิง

 

“ฉันไม่ต้องการฆ่านาย อย่าบีบให้ฉันต้องทำ ถ้าฉันไม่ได้มีด ฉันก็จะไม่ให้หนิงได้มันไปเช่นกัน “จูถิงมองไปที่หานเซิ่นด้วยสายตาที่เย็นชา

 

หานเซิ่นไม่ตอบ เขารีบใช้มีดแทงไปที่จูถิงทันที

 

จูถิงรีบเป่าผงหอมของเขากระจายไปในอากาศทันที เขาคิดว่าหานเซิ่นถูกพิษไปบางส่วนแล้ว ถ้าโดนเข้าไปอีกอย่างน้อยๆถ้าเขาไม่ตาย เขาก็ไม่น่าที่จะสู้ต่อได้อีก

 

แต่ทว่าผงหอมกับไม่มีผลกับหานเซิ่นเลย มีดตรงเข้ามาที่หน้าของเขา ทำให้จูถิงช็อคมาก

 

จูถิงรีบใช้เซเว่นทวิสต์ เพื่อหลบมีดของหานเซิ่น แต่เนื่องจากมันเป็นมีดที่คมมาก เขาจึงไม่กล้าที่จะโต้ตอบ เขาทำได้แค่วิ่งหนีอย่างเดียว

 

จูถิงอึ้ง ไม่ใช่แค่พิษของเขาจะใช้ไม่ได้ผลเท่านั้น แต่เซเว่นทวิสต์ วิชาที่แสนภูมิใจของตระกูลเฉินกับไม่สามารถช่วยให้เขารอดจากหานเซิ่นได้ ไม่นานเขาก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะหนีหานเซิ่น

 

นอกจากนี้ เขายังพบว่ามันยากขึ้นเรื่อยๆที่จะเคลื่อนไหวหลบหานเซิ่น ไม่นานเขาก็ถูกต้อนไปที่มุม

 

“หยุดก่อน พวกเราสามารถต่อรองกันได้ ถ้านายช่วยหนิงฆ่ามอนสเตอร์ตัวนั้น นายจะไม่ได้อะไรเลย แต่ฉันสามารถเสนอผลตอบแทนให้นายได้มากกว่า” จูถิงรีบพูด เขากลัวว่าจะถูกฆ่า

 

ปัง!

หานเซิ่นไม่สนใจคำพูดของจูถิง เขาชกไปที่หน้าของจูถิง จมูกของจูถิงมีเลือดไหลออกมา จูถิงเอามือจับที่หน้าด้วยความเจ็บปวด

 

ปัง! ปัง!

หานเซิ่นไม่สนใจอะไร และยังชกเขาต่อไป

 

จูถิงช็อค เขาคิดว่าเมื่อถูกจับได้แล้วก็น่าถูกล้วงความลับหรือไม่ก็ถูกฆ่า แต่ทว่าหานเซิ่นกับไม่ถามอะไรเลยสักอย่าง หานเซิ่นแค่ชกหน้าเขารัวๆ จนจมูกของเขาเกือบจะยุบแล้ว

 

จูถิงต้องการจะโต้ตอบบ้าง แต่ยิ่งเขาขัดขืนยิ่งโดนชกหนักกว่าเดิม

 

หานเซิ่นไม่มีท่าทีจะหยุดชกเลย เขากระหน่ำชกไปทั่วร่างของจูถิง พลังจากหมัดของหานเซิ่นทำร้ายไปถึงอวัยวะภายในของจูถิง ทำให้จูถิงร้องออกมาเหมือนกับหมู

 

เมื่อเห็นจูถิงแน่นิ่งไป หานเซิ่นก็หยุด ในตอนนั้นจูถิงคิดว่ามันคงจะจบแล้ว แต่ทว่ามันกับยิ่งแย่ไปกว่าเดิม หานเซิ่นถนัดวิชาบิดข้อต่อ มันง่ายมากที่เขาจะทำให้ข้อต่อของจูถิงเคลื่อนไป

 

“หยุดเถอะ ได้โปรด นายอยากได้อะไรก็บอกมา… นายต้องการรู้อะไร…?” จูถิงกรีดร้องขอความเมตรา

 

“เรื่องคำถามเอาไว้ถามทีหลังก็ได้ แต่ฉันหมั่นไส้นายว่ะ ดังนั้นฉันจะดูก่อนว่านายจะทนได้อีกเท่าไหร่” หานเซิ่นตอบ เขาจับไหล่ของจูถิงและทำให้มันเคลื่อน

 

จูถิงถึงกับสบถออกมา เขาเสียใจมากที่ไปยั่วยุคนอย่างหานเซิ่น สำหรับเขาหานเซิ่นเป็นพวกโรคจิตชัดๆ

 

หานเซิ่นไม่ได้พยายามจะขู่อะไรเขา แต่สิ่งที่เขาทำแค่ชกหน้าจูถิงไปเรื่อยๆ มันทำให้จูถิงรู้สึกว่าตอนนี้มันคงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะเอาข้อมูลมาแลกเพื่อขอความปราณี

 

จูถิงต้องการฆ่าตัวตาย แต่เขาก็พบว่าข้อต่อของเขาเกือบทั้งหมดถูกหานเซิ่นทำให้มันเคลื่อนไม่ได้เรียบร้อยแล้ว เขาไม่สามารถใช้แรงหรือเคลื่อนไหวได้ แม้แต่จะฆ่าตัวตายก็ยังทำไม่ได้

 

ในที่สุดบางทีหานเซิ่นอาจจะเหนื่อยหรืออะไรก็แล้วแต่ เขาปล่อยให้จูถิงนอนอยู่บนพื้นในสภาพน่าอนาถ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยน้ำตา

 

“โอเค ฉันเป็นคนที่ให้โอกาสคน ดังนั้นนายมีทางเลือกอยู่ 2 อย่าง หนึ่งก็คือตอบคำถามของฉันมา และอีกทางเลือกก็คือตอบคำถามฉันมาอย่างซื่อตรง นายเป็นคนฉลาด นายก็น่าจะรู้ต้องตอบยังไง” หานเซิ่นมองที่จูถิง และพูดอย่างจริงจัง

 

“อ้าา..อ้าา..” จูถิงทำเสียงแปลกๆ ริมฝีปากของเขาขยับ แต่เขาไม่สามารถพูดอะไรได้

เขาคิดอย่างสิ้นหวัง ‘นายทำให้ขากรรไกรของฉันเคลื่อน แล้วมาขอให้ฉันตอบคำถามเนี่ยนะ?’

 

“โอ้โทษที ฉันลืมไป” หานเซิ่นทำให้ขากรรไกรของจูถิงกลับมาเข้าที่เหมือนเดิม

 

‘ไอ้หมอนี้มันโรคจิตชัดๆ’ จูถิงคิด แต่ไม่กล้าที่จะพูดออกมา หานเซิ่นทำให้เขากลัวมากตอนนี้ หานเซิ่นไม่ใช่คนที่แข็งแกร่งที่สุดเท่าที่เขาเคยเจอก็จริง แต่หานเซิ่นคือคนที่ป่าเถื่อนที่สุดอย่างแน่นอน ยิ่งกว่านั้นการที่หานเซิ่นสามารถต้านทานพิษของเขาได้เป็นอะไรที่แปลกมาก

 

“ก่อนหน้านี้ นายพูดว่ามีมอนสเตอร์ที่ระดับสูงกว่าเลือดศักดิ์สิทธิอยู่ใช่ไหม?” หานเซิ่นถาม

 

แม้หานเซิ่นจะไม่ได้พูดอะไรที่เป็นการขู่ แต่จูถิงก็รู้สึกกลัวมาก หลังจากที่ได้รับบาดเจ็บ จูถิงก็ไม่กล้าคิดนาน เขารีบตอบ “ผมไม่รู้ มันเป็นแค่การคาดเดาเท่านั้น ยังไม่เคยมีใครฆ่ามอนสเตอร์พวกนั้นได้มาก่อน”

 

“ถ้าเป็นแค่การคาดเดา แล้วทำไมพวกเขาถึงได้ยอมลงทุนลงแรงไปกับมันมากขนาดนี้?” หานเซิ่นเตรียมจะชกหน้าของจูถิงอีกครั้ง

 

“อย่า..อย่า.. ที่ผมบอกไปคือความจริง ทุกอย่างยังเป็นแค่สมมุติฐานเท่านั้น ถ้าพวกเราสามารถที่จะฆ่ามันได้ หนิงเยวี่ยก็คงไม่ต้องจ้างคุณ และผมก็ไม่ต้องเสี่ยงเข้ามาเป็นสปายแบบนี้หรอก มีดที่อยู่ในมือของคุณคืออาวุธที่คมที่สุดในก็อตแซงชัวรี่เขต 1 อย่างแน่นอน ยังมีมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งกว่ามอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิอยู่อีกมาก แต่ยังไม่มีใครทำให้มันบาดเจ็บได้เลย เรื่องฆ่ายิ่งไม่ต้องพูดถึง..” จูถิงตะโกนออกมา