หานเซิ่นไม่รู้ว่าเรื่องที่จูถิงเล่ามาเป็นความจริงมากน้อยแค่ไหน ถึงเขาจะได้ข้อมูลมามาก แต่ก็มีเรื่องให้เขาสงสัยมากขึ้นกว่าเดิม

 

คืนต่อมาหลังจากที่จูถิงพูดกับหานเซิ่น จูถิงก็ใช้วิชาพิเศษบางอย่างแก้มัดเชือก และก็หนีออกไป ส่วนคนที่ทำหน้าที่เฝ้าเขาตายโดยผิวหนังกลายเป็นสีดำ เห็นได้ใช่ว่าเขาถูกพิษ

 

จูถิงอยู่ใกล้กับคนอื่นๆที่เหลือในกลุ่ม แต่กับไม่มีใครได้ยินเสียงตอนที่เขาพยายามหนีเลย หยางหย่งเฉิงมาพบศพของคนที่เฝ้ายามในตอนที่ถึงเวรยามของเขา

 

“บัดซบ!” หยางหย่งเฉิงโกรธจัด

 

หานเซิ่นขมวดคิ้ว เขาประเมินจูถิงต่ำเกินไป ดูจากความสามารถ จูถิงมีโอกาสหนีได้ตั้งแต่คืนแรก แต่ทว่าเขาเลือกที่จะอยู่รอพูดกับหานเซิ่นก่อนที่เขาจะหนีไปในคืนที่ 2

 

เมื่อพวกเขากลับมาที่เมืองเฟธ หนิงเยวี่ยก็มาถึงที่นั้นเรียบร้อยแล้ว เมื่อหยางหย่งเฉิงรายงานหนิงเยวี่ยเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น หนิงเยวี่ยกับเพียงแค่ยิ้ม และกล่าวขอบคุณหานเซิ่นที่ช่วยชีวิตคนของเขาเอาไว้ หนิงเยวี่ยยังบอกอีกว่าดำเนินการเรื่องย้ายโรงเรียนให้หานเหยียนเสร็จแล้ว

 

จากนั้นหนิงเยวี่ยเตรียมความพร้อมที่จะออกเดินทางไปที่ป่าบรรพกาลอีกครั้ง ในช่วงของการเตรียมการเขาไม่ได้เอ่ยถึงมีดของหานเซิ่นเลย ไม่แม้แต่จะถามว่ามันมาจากวิญญาณอสูรของมอนสเตอร์แบบไหน เหมือนกับว่าหนิงเยวี่ยไม่ได้สนใจมีดเล่มนั้น เขาเพียงแค่ต้องการให้หานเซิ่นฆ่ามอนสเตอร์ตัวนั้นให้เท่านั้น

 

หานเซิ่นนับถือในความอดทนของหนิงเยวี่ยมาก ไม่ว่าหนิงเยวี่ยจะสนใจมีดจริงหรือไม่ก็ตาม แต่การที่เขาอดทนได้ขนาดนี้ก็ถือว่าหาได้ยาก คนอย่างหนิงเยวี่ยเป็นแบบที่คาดเดาใจได้ยาก

 

ครั้งนี้กลุ่มที่เดินทางไปป่าบรรพกาลมีขนาดเล็กว่าครั้งก่อนซะอีก รวมหานเซิ่นกับหนิงเยวี่ย พวกเขาก็มีคนเพียง 5 คนเท่านั้น อีก 2 คนคือคนที่มาใหม่พร้อมกับหนิงเยวี่ย ส่วนอีกคนก็คือหยางหย่งเฉิง

 

พวกเขาทุกคนล้วนแต่มีจีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิเต็ม ก่อนที่พวกเขาจะออกเดินทาง พวกเขาได้เสร็จสิ้นขั้นตอนการวิวัฒนาการด้วยการเข้าไปแช่ในบ่อน้ำแห่งการวิวัฒนาการเรียบร้อยแล้ว

 

เหมือนหนิงเยวี่ยต้องการฆ่ามอนสเตอร์ตัวนั้นใจจะขาด ถึงหานเซิ่นจะมั่นใจว่าเขาจะได้เป็นคนโจมตีปิดฉากแน่นอน แต่เขาก็ลังเล เพราะเขาไม่ต้องการให้ใครเห็นผลึกพลังชีวิต

 

‘ร่างของมอนสเตอร์ขั้นสุดยอดจะหายไป ถ้าไม่นับโกลเด้นโกรวเลอร์ ถ้าเราโจมตีปิดชีวิตมอนสเตอร์ และรีบเก็บผลึกพลังชีวิตก่อนคนอื่นๆเห็น พวกเขาก็จะไม่รู้ถึงการมีอยู่ของผลึกพลังชีวิต แต่ยังไงพวกเขาก็จะต้องสงสัยว่าร่างของมอนสเตอร์มันหายไปไหน’ หานเซิ่นกำลังคิดแผนการอยู่อย่างเคร่งเคลียด

 

หนิงเยวี่ยเป็นมิตรหรือศัตรูก็ยังไม่รู้ หานเซิ่นจะไม่ช่วยพวกเขา เนื่องจากหานเซิ่นยังสงสัยเกี่ยวกับการตายของพ่อเขา

 

เนื่องจากหนิงเยวี่ยมีสุขภาพที่ไม่ค่อยดี เขาไอเกือบจะตลอดทาง ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมครั้งนี้กลุ่มของพวกเขาถึงได้เดินทางช้ากว่ารอบที่แล้ว

 

ในระหว่างที่พักอยู่ หานเซิ่นก็เพ่งสมาธิกับการสำรวจวิญญาณอสูรของเขา

 

ในบรรดาวิญญาณอสูรทั้งหมดที่เขามี ดวงเดียวที่เขายังไม่รู้ว่าทำอะไรได้ก็คือวิญญาณอสูรบีทเทิลไนท์

 

หานเซิ่นไม่พบข้อมูลของวิญญาณอสูรประเภทดอพเพลแกงเกอร์เลย ไม่ว่าเขาจะหาข้อมูลที่ไหนก็ตาม

 

มันคงจะเป็นวิญญาณอสูรที่หายากมากๆ แต่อย่างไรก็ตามหานเซิ่นก็ยังไม่รู้ว่าจะใช้มันยังไง ซึ่งมันทำให้เขารู้สึกเสียของ

 

หานเซิ่นลองพยายามหลายวิธีแล้ว แต่วิญญาณอสูรบีทเทิลไนท์ก็ไม่สามารถเรียกออกมาได้

 

‘ดอพเพลแกงเกอร์? ทำยังไงถึงจะใช้มันได้นะ? รึว่าบางทีมันอาจจะปลอมตัวเป็นเราในตอนที่เราตายไปแล้ว? หรือว่ามันจะทำให้เราแยกร่างได้?’ เมื่อเห็นวิญญาณอสูรบีทเทิลไนท์ที่อยู่ใจจิต หานเซิ่นก็คิด

 

ในขณะที่หานเซิ่นกำลังคิด เขาเดินไปที่ลำธารเพื่อดื่มน้ำ เมื่อเขามองเห็นตัวเองในน้ำ เขาก็เกิดความคิดหนึ่งขึ้นมา

 

ในตอนที่เขาสู้กับทีมเทิลไนท์ บีทเทิลไนท์แทบไม่ออกไปจากทะเลสาบเลย และก็ดูเหมือนมันจะไม่ได้ชอบอาบน้ำด้วย เพราะยังไงตอนที่มันลงมาแช่ มันก็แช่ได้แค่ขา เพราะมันขี่ม้าอยู่

 

‘ดอพเพลแกงเกอร์… ทะเลสาบ.. บางทีบีทเทิลไนท์อาจจะไม่ได้ลงไปทะเลสาบ เพราะว่ามันชอบน้ำ แต่มันอาจจะต้องการเงาที่สะท้อน?’ เมื่อคิดได้เช่นนั่นหัวใจของหานเซิ่นก็เต้นรัว

 

“บ้าจริง! เรื่องแค่นี้เรากับคิดไม่ได้ นี่มันก็ผ่านมาตั้งนานแล้ว เรานี่มันโง่จริงๆ’ หานเซิ่นเข้าใจในทันที หลังจากที่เขาได้เห็นภาพสะท้อนในน้ำ

 

เขาต้องการจะทดสอบข้อสงสัยในตอนนี้เลย แต่คนที่เหลือยังอยู่ใกล้ๆ หานเซิ่นเลยต้องสงบใจไว้ก่อน เขากลับไปที่แค้มป์ และเริ่มต้มน้ำ

 

ขณะที่กำลังต้มน้ำอยู่ หานเซิ่นก็ใช้ความคิด เขากำลังสงสัยเกี่ยวกับบีทเทิลไนท์ ‘ถ้าสิ่งที่เราคิดถูกละก็ งั้นปัญหาเรื่องตัวตนของดอลลาร์ก็น่าจะแก้ไขได้ ก่อนจะไปที่ก็อตแซงชัวรี่เขต 2 วิญญาณอสูรที่เคยเป็นของดอลลาร์ เราจะสามารถเอามันมาครองได้ต่อหน้าสาธารณชน และก็จะไม่มีใครสงสัยว่าเราคือดอลลาร์อีกต่อไป’ หานเซิ่นใช้ความคิดอย่างหนัก

 

“หานเซิ่น คุณไม่ต้องเครียดขนาดนั้น คนอื่นๆจะเป็นคนล่อมอนสเตอร์ออกมาให้เอง สิ่งที่คุณต้องทำก็คือหาจังหวะโจมตีให้รุนแรงที่สุด ผมขอรับประกันด้วยชีวิตว่าถ้าพวกเรา 4 คนยังอยู่ พวกเราจะไม่ยอมให้มอนสเตอร์ตัวนั้นทำอะไรคุณได้” หนิงเยวี่ยพูดพร้อมกับยิ้ม เมื่อเห็นว่าหานเซิ่นกำลังคิดหนัก เขาคิดว่าหานเซิ่นกำลังเครียด เพราะจะต้องไปสู้กับมอนสเตอร์

 

“ขอบคุณมาก คุณหนิง” หานเซิ่นพูด

 

“โปรดเรียกผมว่าหนิงเยวี่ย” หนิงเยวี่ยพูด และเริ่มไออีกครั้ง เขาเอามือปิดปาก และพูด “หานเซิ่น คุณเชื่อเรื่องโชคชะตาไหม?”

 

“เชื่อนิดหน่อย” เขาก็เป็นเหมือนกับคนปรกติที่ยังเชื่อในเรื่องโชค แต่เขาก็ไม่ได้ให้ความสำคัญกับมันมากนัก

 

“บางทีคุณอาจจะไม่เชื่อ แต่ผมเชื่อนะว่าพวกเราจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ ตั้งแต่ครั้งแรกที่ผมได้เจอคุณ” หนิงเยวี่ยพูดพร้อมกับยิ้ม “ปู่ทวดของผมมีเพื่อนสนิทอยู่คนหนึ่ง ซึ่งคนคนนั้นก็แซ่หาน เขาเป็นคนที่ช่วยชีวิตปู่ทวดของผมเอาไว้ บางทีพวกเราก็อาจจะเป็นเพื่อนที่ดีได้เหมือนกัน ครั้งนี้ผมจะเป็นคนปกป้องคุณเอง”
หานเซิ่นอึ้ง ทันใดนั้นก็มีความคิดมากมายเข้ามาในหัวหานเซิ่น

 

VIP ถึงตอนที่ 1218 เเล้วครับสนใจสมัครได้ที่ https://www.facebook.com/SuperGodGene/