“ศาสตราจารย์ นี่มันเกิดอะไรขึ้น?” จีเหยียนหรันไม่สนใจหวังโฮว่

 

หลี่หมิงถังพูด “พวกเราพบทางเข้าของโบราณสถาน และพบว่านี่คือซากโบราณสถานของคริสตัลไลเซอร์ราชวงศ์ แต่อยู่ๆก็มีคริสตัลจำลองจำนวนมากปรากฏตัวออกมา พอพวกเราหนีมันมาได้ก็ขาดการติดต่อกับแดฟเน่ พวกเราต้องล่าถอยเข้ามาในซากโบราณสถานแห่งนี้ หลังจากนั้นพวกเราก็ถูกคริสตัลปรสิตโจมตี ทำให้พวกเรากระจัดกระจายกันไป”

 

“แล้วรองกัปตันเฉินกับผู้การหลินอยู่ที่ไหน?” จีเหยียนหรันถาม

 

หลี่หมิงถังส่ายหัวและพูด “พวกเรามีทหารและนักวิจัยติดตามมาด้วยหลายคน หลังจากถูกโจมตีทุกคนก็ตกอยู่ในความโกลาหล ฉันเลยไม่ได้สังเกตว่าพวกเขาไปทางไหน”

 

จีเหยียนหรันขมวดคิ้ว คำพูดของหลี่หมิงถังคล้ายกับสิ่งที่เธอจินตนาการไว้ ทุกคนน่าจะกระจัดกระจายกันอยู่ในซากโบราณสถาน ดังนั้นการจะตามหาทุกคนให้ครบเป็นเรื่องที่ยากมาก

 

“ศาสตราจารย์ คุณรู้ไหมว่าทางออกอยู่ทางไหน?” จีเหยียนหรันมองไปรอบๆ เธอไม่รู้ว่าทางไหนเป็นทางไหน

 

นี่เป็นสถาปัตยกรรมของคริสตัลไลเซอร์ ซึ่งมันมีขนาดพอๆเมืองใหญ่ มันไม่ง่ายที่จะหาทางออก ยิ่งกว่านั้นเนื่องจากคริสตัลพวกนี้มีความพิเศษของมัน พวกมันจะไม่หายไปถึงจะถูกระเบิดก็ตาม

 

นักวิจัยมองหน้ากัน เห็นได้ชัดว่าพวกเขาก็ไม่รู้ว่าทางออกอยู่ทางไหน

“จริงๆแล้วพวกเราไม่เห็นต้องกังวลอะไรเลย ยังไงภารกิจของพวกเราก็คือการค้นหาสิ่งใหม่ๆ สิ่งที่พวกเราต้องทำก็คือมุ่งหน้าต่อไป บางทีพวกเราอาจจะพบสมบัติก็ได้” หวังโฮว่พูด

 

“กัปตัน เนื่องจากคุณมาที่นี่แล้ว และข้างนอกก็มีคริสตัลจำลองจำนวนมาก คำแนะนำของหวังโฮว่ก็ฟังดูมีเหตุผล พวกเราควรจะเข้าไปสำรวจให้ทั่วก่อน ถ้าพวกเราหาสมบัติพบ พวกเราจะสามารถจบภารกิจนี้ได้” หลี่หมิงถังพูด

 

เนื่องจากจีเหยียนหรันเองก็ศึกษาเกี่ยวกับคริสตัลไลเซอร์มาบ้าง ทำให้เธอรู้ว่าสิ่งที่หลี่หมิงถังพูดมานั้นถูกต้อง แต่กระนั้นที่นี่มันคือโบราณสถานคริสตัลไลเซอร์ราชวงศ์ พวกเขามีคนน้อยเกินไป และในกลุ่มนี้ก็ไม่มีผู้เป็นเลิศด้วย ดังนั้นการสำรวจเป็นอะไรที่อันตรายมาก

 

อย่างไรก็ตามเธอไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากทำตามคำแนะนำของพวกเขา

 

แน่นอนว่าพวกผู้เชี่ยวชาญไม่ได้เดินกันไปแบบมั่วๆ พวกเขาเดินโดยใช้ความรู้และประสบการณ์ด้านคริสตัลไลเซอร์ พวกเขาจะดูโครงสร้างของสถาปัตยกรรมและกฎการสร้างของพวกคริสตัลไลเซอร์ เพื่อนำมาคำนวณหาว่าสมบัติน่าจะตั้งอยู่ที่ไหน

 

แม้ผลจากการคำนวณของพวกเขาจะไม่ได้แม่นยำนัก แต่อย่างน้อยพวกเขาก็พอจะรู้ทางคราวๆ

 

“อยู่ใกล้ๆฉันไหว” จีเหยียนหรันกระซิบกับหานเซิ่น

 

หานเซิ่นหยักหน้า แน่นอนว่าเขาจะต้องอยู่ใกล้แฟนของเขาอยู่แล้ว ไม่งั้นเขาจะไม่สามารถปกป้องเธอได้ทัน

 

หวังโฮว่เหมือนจะได้ยินที่จีเหยียนหรันพูด เขาพูดเสียดสี “กัปตัน คุณพาทหารในห้องครัวมาที่นี่เพื่อปกป้องเขางั้นหรอ จริงๆแล้วเขาควรจะต้องปกป้องคุณไม่ใช่หรอ?”

 

“หวัง โปรดใส่ใจแค่งานของตัวเองก็พอ เรื่องนี้นายไม่ต้องมาเป็นกังวล” จีเหยียนหรันพูด

 

หวังโฮว่หยุดพูด หลี่หมิงถังพยายามจะไกล่เกลี่ย “ตอนนี้พวกเราทุกคนตกอยู่ในอันตราย ดังนั้นพวกเราก็ควรจะสามัคคีกันไว้ ยิ่งพวกเรามีคนมากเท่าไหร่ พวกเราก็ยิ่งมีพลังมากขึ้นเท่านั้น ยิ่งกว่านั้นหานเซิ่นเองก็จบมาจากโรงเรียนทหารที่มีชื่อเสียง เขาเองก็เป็นทหารชั้นดี”

 

พวกผู้เชี่ยวชาญคนอื่นๆช่วยกันพูดให้บรรยากาศดีขึ้น กลุ่มของพวกเขายังคงมุ่งหน้าหาสมบัติต่อไป ไม่นานพวกเขาก็เดินมาเจอประตูคริสตัลสีดำอีกบาน ซึ่งมันก็ประดับด้วยลวดลายที่ซับซ้อนเช่นเดียวกัน

 

เมื่อเห็นประตูที่ทำจากคริสตัลสีดำและลวดลายของมัน หลี่หมิงถังก็รู้สึกตื่นเต้นมาก เขารีบเดินเข้าไปตรวจสอบลวดลายแทบจะทุกตารางนิ้ว

 

“มหัศจรรย์มาก วิเศษจริงๆ สถานที่นี้คือซากโบราณสถานของคริสตัลไลเซอร์ราชัน” หลี่หมิงถังพูดอย่างตื่นเต้น ขณะที่กำลังตรวจดูลวดลาย

 

“ศาสตราจารย์ ลวดลายพวกนี้มีหมายความอะไรงั้นหรอ?” ถึงจีเหยียนหรันจะศึกษามาบ้างแล้ว แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะจำลวดลายพวกนี้ได้ทั้งหมด

 

หลี่หมิงถังอธิบายอย่างตื่นเต้น “ฉันเข้าใจมันแค่บางส่วนเท่านั้น ราชาคริสตัลไลเซอร์คนนี้มาจากกาแล็กซี่ตี๋หยา”

 

“กาแล็กซี่ตี๋หยา? นี่เป็นกาแล็กซี่ต้นกำเนิดคริสตัลไลเซอร์ไม่ใช่หรอ?” จีเหยียนหรันประหลาดใจ

 

“ใช่แล้ว มันคือต้นกำเนิดของอารยธรรมคริสตัลไลเซอร์ เป็นกาแล็กซี่ที่สาบสูญ..” หลี่หมิงถังอธิบายอย่างมีความสุข

 

หานเซิ่นรู้สึกสับสน เขาไม่เข้าใจเนื้อหาส่วนใหญ่ ทั้งหมดที่เขารู้ก็คือราชาคริสตัลไลเซอร์เหมือนจะอยู่ในลำดับชั้นสูงสุด และน่าจะมีสมบัติเป็นจำนวนมาก

 

ตอนนี้พวกผู้เชี่ยวชาญคนอื่นๆต่างก็ตื่นเต้นกันมาก ราวกับพวกเขาพบเหมืองทองไม่มีผิด

 

หานเซิ่นไม่ค่อยมีความรู้เกี่ยวกับคริสตัลไลเซอร์และกาแล็กซี่ตี๋หยา แต่ทว่าตอนนี้จี้แมว 9 ชีวิตเริ่มร้อนขึ้นเรื่อยๆ เหมือนกับว่าเขากำลังเข้าใกล้สิ่งที่ทำให้มันมีปฏิกิริยา

 

ภายใต้คำสั่งของหลี่หมิงถัง ผู้เชี่ยวชาญหยิบเครื่องมือออกมา และเริ่ม แงะประตูคริสตัลสีดำ พวกเขามีความชำนาญสูงมาก ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงพวกเขาก็สามารถทำให้ประตูเปิดออกได้ มีแสงสว่างส่องออกมาตามช่องว่างทันที

 

โอ้ย!

ผู้เชี่ยวชาญที่ถูกแสงส่องมาโดนกรีดร้องออกมา บริเวณที่เขาถูกแสงส่องมาโดนเริ่มไหม้ ตั้งแต่หน้าจนถึงเอวของเขามีรอยดำลึกลงไปถึงเนื้อของเขา

 

ทุกคนตกตะลึง พวกเขารีบดึงชายคนนั้นออกมา หานเซิ่นเองก็ตกตะลึงเช่นกัน มันใช้เวลาเพียงแค่แปปเดียวบาดแผลของผู้เชี่ยวชาญคนนั้นก็เริ่มติดเชื้อแล้ว

 

คนบางคนเอาอุปกรณ์ปฐมพยายามออกมาทำแผลให้เขา แต่มันก็ไร้ประโยชน์ ไม่นานผู้เชี่ยวชาญคนนั้นก็ขาดใจตาย

 

แต่กระนั้นหลี่หมิงถังก็จ้องมองไปที่แสงนั้น และพูดอย่างตื่นเต้น “ที่แสงเข้มข้นและรุนแรงขนาดนี้ก็เพราะข้างในจะต้องมีคริสตัลอยู่จำนวนมากแน่ๆ นี่อาจจะเป็นการค้นพบครั้งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ เตรียมตัวให้พร้อม คนก็ตามที่สำเร็จวิชาไมโครคริสตัลแล้วให้ตามฉันมา พวกเราจะเข้าไปหาสมบัติข้างใน ส่วนคนอื่นๆรออยู่ข้างนอก”

 

“ศาสตราจารย์ คุณไม่ควรจะเข้าไปข้างใน” จีเหยียนหรันหยุดหลี่หมิงถังไว้

 

“ทำไมถึงไม่ควรเข้าไป?” หลี่หมิงถังงง

 

“ข้างในมันอันตรายเกินไป ที่สำคัญการค้นพบครั้งใหญ่ขนาดนี้ ตามกฎหมายของสหพันธ์ดวงดาว เราจะต้องทำใต้คำแนะนำของระบบ AI” จีเหยียนหรันพูด

 

หลี่หมิงถังรีบพูด “คนที่ฝึกไมโครคริสตัลสำเร็จแล้วสามารถทนต่อแสงพวกนี้ได้ ความเสี่ยงในการเข้าไปข้างในมีน้อยมาก ส่วนการขอคำแนะนำจากระบบAIส่วนกลาง มันมีขั้นตอนที่ยุ่งยากมาก ดังนั้นเมื่อพวกเรากลับไป ฉันจะเขียนรายงานรับผิดชอบเรื่องทั้งหมดเอง หวังและลิ่วรีบเตรียมตัวได้แล้ว พวกเราจะเข้าไปเดี๋ยวนี้”

 

“ต้องขอโทษด้วยศาสตราจารย์ แต่พวกเราจะต้องทำตามกฎโดยไม่มีข้อยกเว้น สมบัติที่อยู่ตรงหน้าจะไม่หายไปไหน เมื่อพวกเรากลับไปที่ยานแดฟเน่แล้ว พวกเราสามารถกลับมาที่นี่ใหม่ได้” จีเหยียนหรันยังคงยืนขวางทางหลี่หมิงถังไว้

 

“กัปตัน ในสถานการณ์แบบนี้ ทำไมคุณจะต้องมาขัดขวางพวกเราด้วย?” หลี่หมิงถังขมวดคิ้ว และทำหน้าตาน่ากลัว

 

“ศาสตราจารย์ ผมบอกคุณไปนานแล้วไม่ใช่หรอว่า ถ้าพวกเราไม่กำจัดผู้หญิงคนนี้ เธอจะคอยขัดแข่งขัดขาพวกเรา”

หวังโฮว่และผู้เชี่ยวชาญคนอื่นๆล้อมหานเซิ่นและจีเหยียนหรันเอาไว้