คริสตัลเลียนแบบเป็นสิ่งประดิษฐ์ที่เหลือคำบรรยายมาก สำหรับมนุษย์แล้วพวกมันคือสิ่งมหัศจรรย์

 

มันเป็นไปไม่ได้ที่มนุษย์จะเปลี่ยนตัวเองเป็นก้อนหิน ส่วนเรื่องเปลี่ยนเป็นเครื่องจักรที่ซับซ้อนยิ่งไม่ต้องพูดถึง แต่ทว่าการเลียนแบบของคริสตัลเลียนแบบ มันไม่มีขีดจำกัดจริงๆ

 

พวกมันสามารถเลียนแบบสิ่งที่ซับซ้อนได้หมดทุกอย่าง ซึ่งมันเป็นอะไรที่มหัศจรรย์มากๆ

 

เมื่อพวกมันเปลี่ยนเป็นเครื่องจักร พวกมันก็ลอกเลียนแบบได้เหมือนทุกอย่าง และเมื่อมันเปลี่ยนเป็นสิ่งมีชีวิต พวกมันก็ทำได้ถึงขนาดสร้างผิวหนังขึ้นมาให้เหมือนกับสิ่งมีชีวิตนั้น ยิ่งกว่านั้นพวกคริสตัลเลียนแบบยังมีความสามารถคล้ายๆกับสิ่งที่มันเลียนแบบอีกด้วย

 

ถึงมันจะมหัศจรรย์มากแค่ไหนก็ตาม แต่มันก็มีจุดอ่อนที่สำคัญ เมื่อมันเลียนแบบเป้าหมายที่แข็งแกร่ง มันก็จะยิ่งแข็งแกร่ง แต่นั้นก็หมายถึงว่าถ้าเป้าหมายอ่อนแอ มันก็จะอ่อนแอเช่นกัน

 

แน่นอนเพราะความพิเศษของวัสดุที่สร้างมันขึ้นมา ทำให้มันไม่อ่อนแอมากจนเกินไป ถึงมันจะเลียนแบบมด มันก็ยังแข็งแกร่งกว่ามดธรรมดาหลาย 100 เท่า เนื่องจากวัสดุที่สร้างมันแข็งแกร่ง

 

ตอนนี้พวกคริสตัลเลียนแบบเปลี่ยนตัวเองเป็นหานเซิ่นและจีเหยียนหรัน พวกมันได้รับข้อมูลสภาพร่างกายของทั้ง 2 คนจากการสแกน พวกมันสามารถเลียนแบบสภาพหรือความแข็งแกร่งของคนคนนั้นได้เกือบสมบูรณ์ แต่แน่นอนว่ามีหลายอย่างที่พวกมันเลียนแบบไม่ได้ ตัวอย่างเช่นวิชาการต่อสู้ที่เป้าหมายฝึกฝนมา เนื่องจากพวกมันไม่เคยฝึกหรือเข้าใจหลักของวิชา ทำให้พวกมันใช้ไม่ได้

 

ดังนั้นเมื่อหานเซิ่นเห็นคริสตัลเลียนแบบจำนวนมากเปลี่ยนเป็นพวกเขา เขาก็ไม่ได้ตื่นตระหนกหรือกังวลมากนัก ถ้าพวกคริสตัลกลายเป็นวอเฟรมหรือพวกเครือรงจักร ยังจะน่ากลัวกว่า

 

ในตอนนี้มันเลือกเปลี่ยนเป็นพวกเขา ซึ่งหานเซิ่นรู้ทุกอย่างในร่างกายของเขาดี และจีเหยียนหรันก็เป็นผู้วิวัฒนาการที่อ่อนแอกว่าเขา นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมหานเซิ่นถึงคิดว่านี่ไม่ใช่การต่อสู้ที่ยากลำบาก

 

แต่จีเหยียนหรันกับคิดตรงข้าม ตอนนี้เธอรู้สึกกลัวจนหน้าซีด พวกเขาพึ่งจะหนีกว่าสถานการณ์วิกฤตมา แต่กลับต้องมาเจอสถานการณ์แบบนี้

 

“ป้องกันตัวให้ดี” หานเซิ่นดึงจีเหยียนหรันไปหลบข้างหลัง และพุ่งออกไปลุยกับพวกคริสตัลเลียนแบบ

 

ไม่นานจีเหยียนหรันก็ต้องเบิกตากว้าง ปากของเธออ้าจนหุบไม่ลง

หานเซิ่นพุ่งเข้าไปในกลุ่มของพวกคริสตัลเลียนแบบ และตัดหัวของมันด้วยมือเปล่าๆ เขาเอาหัวของมันขว้างไปที่คริสตัลอีกตัวที่อยู่ข้างๆ และเขาก็แทงเข่าจนหน้าอกของมันแหลก

 

มันเป็นการต่อสู้ที่ดูราบลื่น ในสายตาจีเหยียนหรัน

 

ไม่ว่าพวกคริสตัลเลียนแบบจะมีมากแค่ไหน แต่พวกมันก็ถูกหานเซิ่นจัดการได้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งหรือ 2 ครั้ง พวกคริสตัลที่เลียนแบบพวกเขา ไม่มีพลังพอจะโต้ตอบได้เลย หานเซิ่นทำมันเหมือนกับเป็นเรื่องง่ายๆ

 

จีเหยียนหรันไม่เชื่อว่าคริสตัลที่เลียนแบบมนุษย์จะอ่อนแอแบบนี้ เพราะยังไงมันก็เลียนแบบหานเซิ่นและตัวเธอเอง แต่มันกลับไม่สามารถต้านทานหานเซิ่นได้ แม้ว่าคริสแบบหานเซิ่นจะมีความแข็งแกร่งของร่างกายพอๆกับเขาก็ตาม

 

สิ่งเดียวที่พอจะอธิบายได้ก็คือหานเซิ่นมีทักษะการต่อสู้และรู้จักวิธีการใช้แรงดีกว่าพวกคริสตัล เขาสามารถโจมตีได้อย่างมีประสิทธิภาพ

 

การออกแรงเท่าๆกัน สำหรับแต่ละคนแล้ว มันจะให้ผลที่แตกต่างกัน มันก็คล้ายกับการเล่นหมากรุก แม้ว่าทั้ง 2 ฝ่ายจะมีหมากจำนวนเท่ากันและเหมือนกัน แต่ผู้เล่นระดับสูงสามารถเอาชนะพวกมือใหม่ได้แบบสบายๆ

 

ไม่ต้องสงสัยเลย หานเซิ่นเป็นคนที่ใช้ร่างกายของตัวเองได้สมบูรณ์แบบ เขาสามารถดึงความสามารถของร่างกายออกมาได้ 100% คริสตัลพวกนั้นไม่มีโอกาสจะได้ตอบโต้เขาเลย

 

ด้วยการที่เธอมาจากตระกูลใหญ่ จีเหยียนหรันเห็นคนที่มีพรสวรรค์มามากมาย รวมถึงบรรดาผู้เป็นเลิศหรือแม้แต่กึ่งเทพ เธอก็เคยเห็นมาหมดแล้ว

 

แต่ถ้าวัดกันแค่ประสิทธิภาพในการใช้แรง หานเซิ่นคือระดับแนวหน้าของสหพันธ์ดวงดาว เธอคิดว่าเขาน่าจะอยู่ในอันดับท็อป 5 ในหมู่ผู้วิวัฒนาการ

 

แต่พวกผู้วิวัฒนาการที่ไปถึงขั้นนั้นได้ก็มักจะเป็นพวกคนจากตระกูลใหญ่ที่มีทุกอย่างพร้อมอยู่แล้ว

 

จีเหยียนหรันเคยเห็นคนที่มาจากครอบครัวธรรมดาๆ และสามารถทำได้ถึงขั้นนี้ ก็คือมีแค่หานเซิ่นเพียงคนเดียว

 

จีเหยียนหรันประทับใจและภูมิใจในตัวหานเซิ่นมาก เธอคิดว่าเธอเลือกคนไม่ผิดจริงๆ

 

ด้วยสถานะทางสังคม และอิทธิพลของครอบครัวเธอ เธอสามารถเลือกชายหนุ่มที่มีพรสวรรค์คนไหนก็ได้ แต่เธอก็เลือกหานเซิ่น และเธอก็ไม่เคยคิดสงสัยในการตัดสินใจของตัวเอง ถึงจะเป็นช่วงที่หานเซิ่นหายตัวไปเป็นปีๆ เธอก็ยังไม่เปลี่ยนใจ แม้ตอนนั้นเธอจะรู้สึกเลือกเขาเพราะเหตุผลทางด้านอารมณ์มากกว่า แต่เธอก็มีความสุขมาก เมื่อเห็นฟอร์มตอนนี้ของหานเซิ่น ไม่มีสุภาพสตรีคนไหนในโลกที่จะไม่อยากให้ชายที่ตัวเองรักได้ดิบได้ดี

 

ปัง ปัง ปัง!

เศษคริสตัลที่แตกล่วงลงไปบนพื้นอย่างต่อเนื่อง พวกมันเปลี่ยนสภาพเป็นของเหลว และระเหยไป หมัดของหานเซิ่นแต่ละหมัดนั้นหนักแน่นและรุนแรงมาก แค่หมัดเดียวก็ทำให้พวกคริสตัลที่เลียนแบบจีเหยียนหรันพังได้เป็น 100 ตัว

 

ปัง!

เขาใช้ 7 สังหารทำให้ขาของเขาเป็นเหมือนกับขวาน เขาเตะไปที่หัวของคริสตัลแค่ทีเดียวก็ทำให้หัวของมันแหลกเป็นชิ้นๆ

 

“เซิ่น” จีเหยียนหรันรู้สึกตื่นเต้นมาก เธอวิ่งไปกอดหานเซิ่น ตอนนี้เธอรู้สึกว่าขอแค่มีหานเซิ่นอยู่ใกล้ๆ เธอก็ไม่ต้องกลัวอะไรอีกแล้ว

 

หานเซิ่นคิดว่าจีเหยียนหรันกังวลเกี่ยวกับเขา เขาลูบหัวจีเหยียนหรันและพูด “ก็แค่คริสตัลรูปร่างเหมือนมนุษย์ แค่นี้มันทำให้สามีของเธอบาดเจ็บไม่ได้หรอก ไม่ต้องห่วง”

 

จีเหยียนหรันกอดเขาแน่นยิ่งกว่าเดิมโดยที่ไม่พูดอะไร

“เอ่อ นี่มันไม่ใช่เวลา ถึงเธอจะมีอารมณ์ พวกเราก็ควรจะหาที่ที่ปลอดภัยก่อนนะ” หานเซิ่นพูดเมื่อเขาเห็นท่าทางของจีเหยียนหรัน

 

“ฉันไม่ได้มีอารมณ์” จีเหยียนหรันโมโห เธอชกไปที่หน้าของหานเซิ่น และมองเขาด้วยสายตาทิ่มแทง

 

“เป็นคนหนุ่มสาวนี่ดีจังนะ แม้แต่ในที่แบบนี้ก็ยังมีอารมณ์มาจู๋จี๋กัน” มีเสียงของคนบางคนดังขึ้นมา ทำให้หานเซิ่นและจีเหยียนหรันประหลาดใจ พวกเขารีบหันไปดู

 

ประตูคริสตัลที่อยู่ด้านข้างของห้องเปิดออก หลี่หมิงถังเข้ามาในห้อง และมองมาที่พวกเขา พร้อมกับยิ้ม

 

หานเซิ่นมองไปข้างหลังหลี่หมิงถัง แต่เขาก็ไม่เห็นหวังโฮว่ ขณะที่หลี่หมิงถังก็ได้รับบาดเจ็บหลายจุดด้วยกัน ดูเหมือนสภาพของเขาก็ไม่ดีเท่าไหร่นัก

 

“หานเซิ่น คุณทำให้ผมประหลาดใจ ผมเคยเห็นคนที่อายุเท่าคุณและแข็งแกร่งขนาดนี้เพียง 3 คนเท่านั้น”

หลี่หมิงถังมองที่หานเซิ่น เหมือนเขาจะประทับใจหานเซิ่นจริงๆ เขาพูดต่อ “แต่ที่นี่มันคือโบราณสถานคริสตัลราชวงศ์ ดังนั้นตั้งแต่ตอนนี้ไป นายน่าจะมาตามฉันดีกว่า”

 

“ทำไมผมจะต้องทำตามด้วย?” หานเซิ่นมองหลี่หมิงถังด้วยสายตาเย็นชา และพูด