จิตใจของหวังโฮว่เริ่มสั่นคลอน ตอนนี้เขาสูญเสียความมั่นใจไปจนหมดแล้ว เขาจินตนาการไม่ออกเลยว่าถูกบังคับให้เป็นฝ่ายตั้งรับได้ยังไง ทั้งๆที่เขาใช้เพลงดาบกระหน่ำโจมตีอย่างต่อเนื่อง

 

“ฉันจะทำให้แกไม่ได้ตายดี”

ขณะที่พูด หวังโฮว่ก็เอาคริสตัลสีแดงวางบนหน้าผากของเขา จากนั้นคริสตัลสีแดงก็ส่องแสงออกมา

 

ขณะที่แสงสีแดงส่องออกมา คริสตัลสีเขียวที่กำลังลอยอยู่ในอากาศก็พุ่งตรงไปที่หานเซิ่น ราวกับพวกมันถูกหวังโฮว่ควบคุมไว้

 

หานเซิ่นช็อค เขาไม่รู้ว่าหวังโฮว่ทำได้ยังไง บางทีเขาอาจจะใช้คริสตัลสีแดงควบคุมมัน

 

แม้แต่หานเซิ่นเองก็ยังไม่ได้คาดคิดว่าคริสตัลสีเขียวจะพุ่งตรงมาที่เขาและจีเหยียน ทำให้เขาไม่สามารถคิดวิธีการป้องกันได้ทัน

 

คริสตัลสีเขียวจำนวนมากมาถึงหน้าของหานเซิ่นแล้ว แต่อยู่ๆก็มีเสียงร้องของอะไรบางอย่างดังมาจากกระเป๋าของหานเซิ่น ทำให้คริสตัลสีเขียวที่กำลังพุ่งเข้ามาแข็งค้างอยู่ในอากาศ ราวกับเวลาถูกหยุด

 

หลังจากนั้นคริสตัลสีเขียวก็เคลื่อนไหวอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เป้าหมายของมันไม่ใช่หานเซิ่น แต่เป็นหวังโฮ่วที่ถือคริสตัลสีแดงอยู่ในมือ

 

หวังโฮว่หน้าซีดทันที เขารีบใช้คริสตัลสีแดงอย่างรีบร้อน แต่ดูเหมือนมันจะไม่ได้ผล คริสตัลสีเขียวเข้ามาเกาะเต็มตัวของเขาทันที

 

“โอ้ย!” หวังโฮว่กรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดทรมาน จากนั้นเขาก็กลิ้งไปตามพื้น และไม่นานเขาก็แน่นิ่งไป เลือดของเขาถูกดูดจนหมดตัวในเวลาไม่กี่วินาที ร่างกายของเขาแห้งสนิท

 

เสียงร้องแหลมๆดังมาจากกระเป๋าของหานเซิ่นอีกครั้ง และคริสตัลสีเขียวก็กลับไปที่รังของมันที่แขวนอยู่บนเพดาน

 

ทั้งหานเซิ่นและจีเหยียนหรันอึ้งไปชั่วขณะ หานเซิ่นรีบเปิดกระเป๋าของเขาออก และเขาก็หยิบด้วงที่ทำจากคริสตัลสีเขียวออกมา

 

ด้วงยังดูไร้ประโยชน์อย่างเคย แต่ทั้งหานเซิ่นและจีเหยียนหรันสงสัยว่ามันน่าจะเป็นตัวที่ควบคุมคริสตัลสีเขียว

 

ไม่ว่าจะคิดยังไงการที่คริสตัลเปลี่ยนไปโจมตีหวังโฮว่ต้องเกี่ยวข้องกับด้วงตัวนี้แน่

 

แม้หานเซิ่นจะไม่รู้ว่ามันทำได้ยังไง แต่หานเซิ่นก็ต้องขอบคุณมันที่ช่วยชีวิตเอาไว้

 

“เจ้านี่มันคืออะไรกันแน่?” หานเซิ่นจ้องมองด้วงที่ทำจากคริสตัลสีเขียว

 

จีเหยียนหรันส่ายหัว เธอไม่เคยได้เห็นหรือได้ยินเกี่ยวกับสิ่งนี้มาก่อน เหมือนว่ามีเพียงแค่คริสตัลไลเซอร์เท่านั้นที่สามารถควบคุมคริสตัลได้ แต่คริสตัลไลเซอร์ก็ไม่เคยปรากฏในรูปแบบของสิ่งมีชีวิตอื่นเลย ซึ่งเธอคิดว่าด้วงตัวนี้ไม่น่าใช่คริสตัลไลเซอร์

 

แต่อย่างไรก็ตาม ถ้าด้วงตัวนี้ไม่ใช่คริสตัลไลเซอร์แล้ว มันสามารถควบคุมคริสตัลพวกนั้นได้ยังไง?

 

หานเซิ่นเก็บมันใส่กระเป๋าอย่างระมัดระวัง ไม่ว่ายังไงตอนนี้หานเซิ่นรู้สึกว่าเขาได้สมบัติที่ล้ำค่ามาแล้ว ถ้ามีด้วงตัวนี้อยู่ใกล้ๆ เขาก็รู้สึกปลอดภัยเมื่ออยู่ในโบราณสถานของพวกคริสตัลไลเซอร์

 

หลังจากเอาด้วงเก็บแล้ว หานเซิ่นก็เดินเข้าไปเช็คดูร่างของหวังโฮ่ว จากนั้นเขาก็หยิบคริสตัลสีแดงขึ้นมา

 

เมื่อเขาหยิบมันมา แมว 9 ชีวิตก็ยิ่งมีปฏิกิริยาแรงขึ้น แต่ทว่าหลังจากที่หานเซิ่นลองเอามันมาวางใกล้ๆกับจี้แมว 9 ชีวิตก็ไม่มีอะไรแปลกๆเกิดขึ้นเลย

 

‘ไม่ต้องสงสัยเลยว่าคริสตัลสีแดงนี้จะต้องทำจากวัสดุแบบเดียวกับที่ใช้ทำจี้แมว 9 ชีวิต และมันก็ยังทำให้จี้แมว 9 ชีวิตมีปฏิกิริยาด้วย แต่ทำไมมันถึงเป็นแบบนั้น?’ หานเซิ่นคิด และลองเอาคริสตัลสีแดงวางบนหน้าผากเหมือนกับที่หวังโฮว่ทำ

 

ทันใดนั้น หานเซิ่นก็รู้สึกว่ามีกระแสพลังที่อบอุ่นไหลเข้าสู่สมองของเขา มันคล้ายๆกับตอนที่เขาใช้คริสตัลสมอง แต่มันแตกต่างกันตรงที่ตอนนี้เขาไม่ได้รู้สึกเหมือนถูกไฟฟ้าช็อค เขาแค่รู้สึกอุ่นๆ

 

“นี่มันแปลกมาก หวังโฮว่ใช้มันควบคุมคริสตัลพวกนั้นได้ยังไง?” หานเซิ่นไม่รู้วิธีใช้มัน

 

ขณะที่หานเซิ่นกำลังสงสัยอยู่นั้น เขาก็รู้สึกว่าคริสตัลสีแดงกำลังละลายในมือของเขา หานเซิ่นช็อค เขาต้องการจะเอาคริสตัลออกจากหน้าผาก แต่คริสตัลสีแดงก็กลายเป็นของเหลวไปเรียบร้อยแล้ว เขาไม่สามารถจับมันได้อีกต่อไป

 

ทันใดนั้นของเหลวก็ไหลตรงเข้าสู่สมองของหานเซิ่น หานเซิ่นรู้สึกร้อนขึ้นเรื่อยๆ มีไอร้อนสีขาวๆลอยขึ้นจากผมของหานเซิ่น

 

แต่อย่างไรก็ตาม ความร้อนนี้มันก็ไม่ได้ทำให้หานเซิ่นรู้สึกไม่ดีหรืออึดอัด มันตรงกันข้าม หานเซิ่นรู้สึกว่าสมองของเขาปลอดโปร่งอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ผลของมันดียิ่งกว่าตอนที่เขาใช้คริสตัลสมองเสียอีก

 

ไม่นานความร้อนในสมองของเขาก็หายไป หานเซิ่นไม่ได้รู้สึกว่ามีอะไรพิเศษ นอกจากสมองของเขาโล่งมาก

 

หลังจากที่คริสตัลสีแดงถูกดูดไปแล้ว จี้แมว 9 ชีวิตก็ไม่ร้อนอีกต่อไป ดูเหมือนมันจะกลับมาเหมือนปรกติอีกครั้ง

 

“นายไม่เป็นอะไรใช่ไหม?” จีเหยียนหรันเอามือมาแตะหน้าผากของหานเซิ่นอย่างเป็นกังวล

 

“ฉันไม่เป็นอะไร มันดูคล้ายๆกับคริสตัลสมอง แต่ไม่รู้ว่าหวังโฮว่ใช้มันควบคุมคริสตัลสีเขียวๆได้ยังไง?” หานเซิ่นงง

 

“ทั้งหวังโฮว่และหลี่หมิงถังก็ตายไปหมดแล้ว ฉันคิดว่าคงไม่มีใครให้คำตอบนายได้” จีเหยียนหรันมองไปที่ร่างของหลี่หมิงถังและหวังโฮว่อีกครั้ง พวกเขา 2 คนคือบุคลากรที่มีความสำคัญมากในการสำรวจโบราณสถานคริสตัลไลเซอร์ แต่พวกเขาต้องมาตายอยู่ที่นี่ด้วยเหตุผลประหลาด

 

หานเซิ่นพยักหน้า เขารู้ว่ายังไงก็ไม่ได้คำตอบ หานเซิ่นเข้าไปตรวจดูของที่หลี่หมิงถังและหวังโฮว่พกติดตัวมา และเขาก็เห็นคีย์การ์ดที่มีรูปแมว 9 ชีวิตอยู่ในกระเป๋าของหวังโฮว่

 

แต่หานเซิ่นก็ต้องประหลาดใจ เมื่อเขาไม่พบการ์ดแบบนี้ในตัวของหลี่หมิงถังเลย

 

หานเซิ่นลองค้นหาของอื่นๆดู แต่เขาก็ไม่พบอะไรที่มีค่าเลย หานเซิ่นตัดสินใจเดินดูภายในปราสาท แต่เขาไม่ได้เข้าไปลึกมาก

 

“ด้วยด้วงตัวนี้ พวกเราน่าจะสามารถออกจากที่นี่ได้อย่างปลอดภัย พวกเรายังต้องไปตามหาคนอื่นที่ติดอยู่ในโบราณสถานด้วย” หานเซิ่นจับมือของจีเหยียนหรันและเดินกลับ เขาไม่ต้องการหาสมบัติภายในปราสาท

 

เหตุผลหลักก็คือของทั้งหมดจะต้องส่งให้สหพันธ์ หลังจากที่กลับไปที่ยานแดฟเน่ ยังไงก็ไม่มีทางที่เขาจะโกงเครื่องแสกนได้ สิ่งที่หานเซิ่นกังวลที่สุดก็คือด้วงตัวนี้จะถูกเครื่องตรวจพบหรือเปล่า

 

หลังจากหานเซิ่นถือด้วงเดินไปตามสะพาน เขาก็พบว่าพวกคริสตัลสีเขียวไม่กล้าเข้ามาเล่นงานเขาอีก ภายในโบราณสถานไม่ว่ารูบิค คริสตัลเลียนแบบและคริสตัลปรสิตเหมือนกับถูกแช่แข็งไปเลย หลังจากที่พวกมันเข้ามาใกล้ด้วง

 

แม้จีเหยียนหรันและหานเซิ่นจะจำทางไม่ได้ แต่ยังไงพวกเขาก็จะไม่มีอันตรายถ้ายังมีด้วงตัวนี้อยู่

 

หลังจากเดินทางกว่าครึ่งวัน ในที่สุดพวกเขาก็พบกับคนอื่นๆที่เข้ามาในโบราณสถาน รวมทั้งเฉินโซ่วซาน หลังจากรวมตัวกันแล้ว กลุ่มของพวกเขาก็กลับไปที่ทางออก ซึ่งต้องขอบคุณพวกผู้เชี่ยวชาญที่ช่วยกันหาเส้นทาง

 

หลังจากที่พวกเขาออกมา พวกเขาก็ไม่เห็นพวกคริสตัลจำลองแล้ว พวกเขาสามารถเดินทางกลับยานแดฟเน่ได้อย่างราบลื่น

 

คริสตัล 2 อันที่หานเซิ่นแอบซ่อนไว้ไม่สามารถรอดพ้นเครื่องสแกนไปได้ แต่หานเซิ่นก็ยังดีใจที่ด้วงไม่ถูกเครื่องสแกนตรวจพบ