เนื่องจากเขาฝึกกายหยกมา ทำให้หานเซิ่นสามารถต้านพิษได้เกือบทุกชนิด หลังจากที่เขาฝึกขั้นแรกสำเร็จ พิษธรรมดาๆก็แทบจะไร้ผลกับเขา แต่การที่พิษของกระรอกสีม่วงตัวนี้ยังแสดงผลอยู่ แสดงให้เห็นว่ามันแข็งแกร่งขนาดไหน

 

โชคดีที่กายหยกยังมีประสิทธิภาพเหมือนเดิม หลังจากที่เลือดสีม่วงไหลออกมาอยู่สักพัก เลือดของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีแดง และอาการบาดเจ็บก็เริ่มฟื้นฟู

 

กระรอกสีม่วงคล่องแคล่วและว่องไวมาก มันทำได้ถึงขนาดเปลี่ยนทิศทางการเคลื่อนที่กลางอากาศ หลังจากออกหมัดไป 10 กว่าหมัด หานเซิ่นก็พลาดเป้าทั้งหมด

 

ยังดีที่ความพยายามในการฝึกฟุตเวิร์คของหานเซิ่นไม่ได้สูญเปล่า เมื่อใช้เทคนิคไคท์ติ้ง เขาก็สามารถหลบการโจมตีที่รวดเร็วปานสายฟ้าของกระรอกสีม่วงได้

 

มนุษย์และกระรอกกำลังต่อสู้กันท่ามกลางหิมะ กระรอกตัวเล็กๆดูจะเป็นฝ่ายที่ได้เปรียบ

 

ยังดีที่มอนสเตอร์ไม่ได้ฉลาดเหมือนกับมนุษย์ กระรอกสีม่วงมีระดับความแข็งแกร่ง และพรสวรรค์การต่อสู้อันน่าทึ้งก็จริง แต่มันยังพึ่งพาสัญชาตญาณเป็นหลัก

 

หานเซิ่นใช้ฟุตเวิร์คของเขาถึงขีดจำกัดสูงสุด ถึงมันจะเหมือนว่าเขายังตกเป็นรองอยู่ แต่จริงๆแล้วตอนนี้ทุกๆอย่างอยู่ภายใต้การควบคุมของเขาหมดแล้ว เขากำลังหลอกล่อให้กระรอกไปในจุดที่เขาต้องการ

 

ศาสตร์ตงเสวียนไม่ได้มีดีแค่วิชาฟุตเวิร์คอย่างเดียว แต่การใช้หมัดต่อสู้ก็ดีเช่นกัน มันคล้ายๆกับวิชาดาบสโปรคเก็ตที่หวังโฮว่ใช้ แต่สโปรคเก็ตเป็นวิชาที่ใช้กับดาบโดยเฉพาะ ขณะที่เทคนิคในศาสตร์ตงเสวียนสามารถใช้พลิกแพลงได้หลากหลาย ทุกๆส่วนในร่างกายสามารถใช้เป็นส่วนหนึ่งของการต่อสู้ได้ แต่ทว่ายิ่งมันมีวิธีการต่อสู้มากเท่าไร่ มันก็ยากที่จะนำมาใช้งาน

 

หานเซิ่นพึ่งจะเริ่มฝึก เขาจึงยังไม่สามารถใช้งานมันได้ดีนัก แค่คำนวณว่าจะต้องออกหมัดยังไง หานเซิ่นก็รู้สึกว่ายากมากแล้ว

 

เมื่อคนอื่นๆต่อสู้กัน พวกเขาจะใช้พลังงานของร่างกาย แต่สำหรับหานเซิ่น เมื่อต่อสู้ เขาจะเผาผลาญพลังสมองเยอะมาก แค่การออกหมัด 1 หมัด เขาจะต้องคิดล่วงหน้าอีก 10 หมัดต่อไปให้ได้ และเขายังต้องคิดให้ได้ว่าจะคู่ต่อสู้จะโจมตีมายังไง และต้องหลบไปทิศทางไหน

 

ด้วยการชกแค่หนึ่งหมัด หานเซิ่นก็เห็นผลลัพธ์ที่ตามมาเป็นสิบๆหมัด แน่นอนว่าเขายังไม่ถึงขั้นที่จะคาดการณ์ได้แม่นยำ 100% ที่สำคัญการที่เขาคำนวณการเคลื่อนไหวของคู่ต่อสู้ คู่ต่อสู้ก็ไม่จำเป็นจะต้องทำตามที่เขาคำนวณด้วย

 

ในช่วงนี้หานเซิ่นเจอแต่คู่ต่อสู้ที่มีพลังทางร่างกายแข็งแกร่งกว่าเขาทั้งสิ้น ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถพึ่งพาพลังเพียงอย่างเดียวในการเอาชนะได้เหมือนที่ผ่านๆมา

 

กระรอกที่น่าสงสาร ไม่ฉลาดพอที่จะรู้ว่าตอนนี้การเคลื่อนไหวของมันกำลังเป็นไปตามที่หานเซิ่นคิดไว้ทั้งหมด ถึงมันจะเคลื่อนไหวได้รวดเร็วกว่าหานเซิ่น แต่มันก็ค่อยๆถูกต้อนไปสู่สถานการณ์ที่สิ้นหวัง

 

ไม่นานหานเซิ่นก็ออกหมัดที่มีสีเหมือนกับหยกไปที่กระรอกสีม่วง ซึ่งเป็นช่วงที่มันกำลังโจมตีอยู่ ไม่มีทางที่มันจะหลบได้ เป็นธรรมดาที่มันจะต้องถูกหมัดของหานเซิ่นเข้าเต็มๆ

 

ปัง!

พลังหยินทะลักผ่านเข้าไปในร่างกายของกระรอกสีม่วง มันกระเด็นไปไกลถึง 50 ฟุต และล่วงลงไปกระแทกพื้นน้ำแข็งอย่างแรง

 

เมื่อหานเซิ่นวิ่งเข้าไปหา มันก็หมุนตัว และเริ่มวิ่งหนีไปอีกทางหนึ่งทันที

 

เห็นได้ชัดว่ากระรอกสีม่วงตัวนี้ได้รับบาดเจ็บหนัก มันไอออกมาเป็นเลือดตลอดเวลา และความเร็วของมันก็ตกลงมาก

 

ไม่มีทางที่หานเซิ่นจะปล่อยให้มันหนีรอดไปได้ หานเซิ่นรีบวิ่งไล่มันทันที แม้มันจะช้าลง แต่หานเซิ่นก็ไม่สามารถไล่ตามมันได้ทันในทันที

 

เพราะได้รับบาดเจ็บหนัก ทำให้กระรอกสีม่วงไม่สามารถสลัดการติดตามของหานเซิ่นได้ แถมมันยังไอออกมาเป็นเลือดตลอดเวลา ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ถึงหานเซิ่นจะไล่จับมันไม่ทัน แต่มันก็คงจะตายในที่สุด

 

เดิมทีหานเซิ่นคิดว่ามันน่าจะตายในไม่ช้า แต่เขาไม่ได้ตระหนักเลยว่าระดับความแข็งแกร่งของมันจะสูงขนาดนี้ หลังจากที่เขาไล่ตามมันมา 4 วัน 4 คืนโดยไม่ได้หยุดพัก ในที่สุดกระรอกสีม่วงก็หยุด ในตอนที่หานเซิ่นเกือบจะถอดใจยอมแพ้อยู่แล้ว

 

ในขณะที่หานเซิ่นกำลังเดินขาลากเข้าไปใกล้ๆ เขาก็พบว่ามันหยุดหายใจเรียบร้อยแล้ว

 

“เฟอเรทโกสพาวเลือดศักดิ์สิทธิถูกฆ่า คุณได้รับวิญญาณอสูรเฟอเรทโกสพาวเลือดศักดิ์สิทธิ เมื่อกินเนื้อของมัน คุณมีโอกาสได้รับ 0-10 จีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิ”

 

หานเซิ่นได้ยินเสียงที่ไม่ได้ยินมาซะนาน ในเวลาเดียวกันวิญญาณอสูรเฟอเรทโกสพาวก็เข้ามาในจิตของเขา

 

หานเซิ่นไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะเช็คดูข้อมูลของวิญญาณอสูรดวงใหม่ เขานั่งลงบนพื้นหิมะ และก็ล้มตัวลงนอนทันที

 

การที่ต้องไล่ตามเฟอเรทมาตลอด 4 วัน 4 คืนโดยไม่ได้หยุดพัก ทำให้หานเซิ่นเหนื่อยล้ามาก สิ่งเดียวที่ทำให้เขาวิ่งมาถึงตอนนี้ได้ก็คือวิชาการหยก และก็ความอยากได้จีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิ

 

เนื่องจากกลัวว่าจะไปทำให้มอนสเตอร์ตัวอื่นสนใจแล้วเข้ามาโจมตี ทำให้หานเซิ่นไม่กล้าที่จะใช้โกลเด้นโกรวเลอร์ ที่สำคัญโกลเด้นโกรวเลอร์เป็นแค่สัตว์ขี่ขั้นสุดยอดของก็อตเเซงชัวรี่เขต 1 ถ้าไม่ให้มันขยายร่างจนสุดละก็ มันก็ไม่สามารถไล่ตามเฟอเรทได้ทัน

 

นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมหานเซิ่นต้องวิ่งตามมันด้วยตัวเอง ในตอนนี้เขาไม่ต้องการแม้แต่จะกระดิกนิ้ว

 

เขานอนอยู่บนหิมะมา 2-3 ชั่วโมง แต่หานเซิ่นก็ยังรู้สึกเหนื่อยล้า และไม่อยากจะลุกขึ้นมา

 

“เฮ้เพื่อน นายไม่เป็นอะไรใช่ไหม? นายจะนอนตรงนี้ไม่ได้นะ ไม่งั้นนายได้ตายจริงๆแน่”

หลังจากเห็นเขาจากระยะไกล ผู้หญิงรูปร่างสูงเดินเข้ามาเขย่าตัวหานเซิ่น และพูด

 

หานเซิ่นรู้สึกเหนื่อยจริงๆ เมื่อเห็นว่าเธอไม่ได้คิดจะขโมยร่างของเฟอเรท เขาจึงไม่ยอมลุกขึ้นมา “ไม่ต้องห่วงฉัน ฉันจะไม่ตาย”

 

เนื่องจากเขาสำเร็จวิชากายหยกขั้นแรกแล้ว หานเซิ่นจะไม่มีทางตายถึงเขาจะถูกฝังอยู่ในหิมะก็ตาม การนอนบนหิมะแบบนี้สำหรับหานเซิ่นแล้วสบายมาก

 

“ดูท่าทางเหมือนนายใกล้จะตายแล้ว” ผู้หญิงขมวดคิ้ว เธอดึงหานเซิ่นขึ้นมาจากหิมะ และเอาเขามาขึ้นหลัง จากนั้นเธอก็ใช้มืออีกข้างหยิบซากเฟอเรทขึ้นมา เธอพูดขณะที่กำลังเดิน “แค่ล่ามอนสเตอร์ตัวแค่นี้ยังหมดแรง พวกผู้ชายนี่ไร้ประโยชน์จริงๆ ”

 

“ปล่อนฉันลง ฉันเดินเองได้” หานเซิ่นประหลาดใจและก็รู้สึกขบขัน ผู้หญิงคนนี้เธอดูซื่อมาก

 

“ไม่ต้องห่วง ฉันจะแบกนายกลับไปที่เมืองเอง ฉันไม่คิดเงินหรอก” ผู้หญิงพูด

 

 

Facebook Page : SSG

ตอนนี้กลุ่มลับถึงตอน 1437 แล้วครับ