บาดแผลบนหน้าอกของหานเซิ่นเลือดหยุดไหลแล้ว แม้มันจะเป็นแค่การตัดสินใจเฉพาะหน้า แต่หานเซิ่นก็ทำทุกอย่างได้สมบูรณ์แบบ

 

แม้ดาบของสปิริตจะแทงทะลุร่างกายของเขาได้ แต่หานเซิ่นก็สามารถหลบเลี่ยงอวัยวะภายในที่สำคัญๆได้ ดาบแทงมาที่ช่องว่างระหว่างหัวใจและปอดของเขา ซึ่งหัวใจคืออวัยวะภายในที่แข็งแกร่งที่สุดในร่างกายของหานเซิ่น ด้วยการที่เขาฝึกมนตรานอกรีตมา มันแข็งยิ่งกว่ากล้ามเนื้อของเขาซะอีก นั่นเป็นเหตุผลว่าทำให้หานเซิ่นถึงกล้าเสี่ยงขนาดนี้ แม้มันจะดูน่ากลัว แต่ถ้าไม่ยอมเสี่ยงอันตรายก็จะไม่มีทางได้ผลลัพธ์ที่ดีขนาดนี้

 

ถ้าเป็นสถานการณ์ปรกติ สปิริตจะระวังตัวมากกว่านี้ ซึ่งหานเซิ่นยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธอ ถ้าสู้กันโดยไม่มีกลยุทธ์พิเศษ เป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะฆ่าเธอได้เร็วขนาดนี้

 

การลอบโจมตีในลักษณะนี้ โดยไม่มีการสูญเสียใดๆ มันไม่น่าจะเป็นไปได้ที่คนอ่อนแอจะเอาชนะคนที่แข็งแกร่งกว่าได้

 

หลังจากที่หานเซิ่นฆ่าสปิริตได้ กองทัพมอนสเตอร์ก็เริ่มตกอยู่ในความโกลาหลทันที คนในเมืองสตาร์วีลส่งเสียงร้องออกมาด้วยความตื่นเต้น พวกเขาเริ่มโจมตีพวกมอนสเตอร์แทนที่จะตั้งรับเหมือนเดิม

 

ในชั่วพริบตาสถานการณ์ก็พลิกกลับ กองทัพมอนสเตอร์วิ่งหนีกระจัดกระจายกันไปคนละทิศละทาง ขณะที่พวกผู้วิวัฒนาการก็วิ่งไล่หลังพวกมันไป

 

หานเซิ่นไม่สนใจบาดแผลบนหน้าอก เขาเริ่มเปิดฉากโจมตีการ์กอยเลือดศักดิ์สิทธิที่อยู่ใกล้เขาที่สุดทันที

 

สปิริตสามารถเกิดขึ้นมาใหม่ได้ด้วยสปิริตสโตน เท่ากับว่าตอนนี้หานเซิ่นยังไม่ได้อะไรเลย ถ้าเขาไม่สามารถใช้จังหวะนี้ฆ่ามอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิสักตัว 2 ตัว ก็เท่ากับว่าเขาเสี่ยงชีวิตฟรีๆ

 

หลังจากที่โดนหานเซิ่นโจมตี การ์กอยก็ไม่ได้เลือกที่จะหนี มือที่แข็งเหมือนกับหินของมันปะทะกับกรงเล็บของหานเซิ่นอย่างต่อเนื่อง แม้หานเซิ่นจะโจมตีโดนผิวหนังของมัน แต่กรงเล็บก็ทำได้แค่ทิ้งรอยแผลตื้นๆไว้เท่านั้น

 

แต่กระนั้นเลือดที่ไหลออกมาจากผิวหนังของมันก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีม่วงแล้ว และไม่นานมันก็กลายเป็นสีดำ กรงเล็บของเฟอเรทโกสพาวถูกเคลือบด้วยพิษที่ร้ายแรง ซึ่งมันเกือบจะสามารถเอาชนะกายหยกได้ เห็นได้ชัดว่าการ์กอยตัวนี้ไม่มีความสามารถที่จะต้านพิษได้

 

หานเซิ่นรู้สึกดีที่เขาได้อาวุธที่ดีขนาดนี้ วิญญาณอสูรเฟอเรทโกสพาวเป็นสิ่งที่มีประโยชน์ในการล่ามอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิ พิษเป็นอะไรที่มีประโยชน์และใช้ได้ผลดี

 

ขณะที่หานเซิ่นกำลังรู้สึกตื่นเต้น การ์กอยก็ยกหัวของมันขึ้นและคำราม ผิวหนังที่แข็งเหมือนกับหินของมันบีบอัดเข้าไป และเปลี่ยนไปเป็นสีที่เหมือนกับเหล็ก มันดูแข็งกว่าเดิมมาก หานเซิ่นไม่ได้คาดคิดว่ามันจะเข้าโหมดเบอร์เซิร์กได้

 

เคร็ง เคร็ง เคร็ง!

หานเซิ่นใช้กรงเล็บฟันไป 3 ครั้งติดต่อกัน แต่กลับไม่สามารถทำอะไรผิวหนังของมันได้เลย การ์กอยเลิกคิดที่จะสู้ มันหันหลังและเริ่มวิ่งหนีทันที

 

มันไม่ง่ายที่หานเซิ่นจะมีโอกาสฆ่ามอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิ ดังนั้นมันไม่มีทางที่เขาจะปล่อยให้มันหนีไปได้ หานเซิ่นเริ่มไล่ตามการ์กอยด้วยความเร็วสูงสุดเท่าที่ขาของเขารับไหว

 

หลังจากวิ่งไปได้ไม่นาน หานเซิ่นก็เห็นผิวหนังของการ์กอยเริ่มเปลี่ยนเป็นสีม่วง เขารู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที การ์กอยยังไม่สามารถฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บได้ ถึงมันจะเข้าโหมดเบอร์เซิร์กแล้วก็ตาม

 

ตอนนี้หานเซิ่นกำลังวิ่งไล่มันสุดฝีเท้า การ์กอยตัวนี้คงยากที่จะรอดพ้นมือของเขาไปได้ สิ่งเดียวที่หานเซิ่นเป็นกังวลก็คือ ถ้าเขาฆ่ามันด้วยพิษ เนื้อของมันอาจจะกินไม่ได้อีก

 

อย่างไรหานเซิ่นก็ไม่ได้กังวลมาก ขอแค่ฆ่ามันได้แล้วค่อยไปหาวิธีเอาพิษออกทีหลังก็ยังได้ ที่สำคัญเขายังมีกายหยกอยู่ต่อให้ต้องกินเนื้อที่มีพิษ ถ้าได้จีโนพ้อย เขาก็คงต้องยอม

 

เมื่อพวกผู้วิวัฒนาการออกมาจากเมือง หานเซิ่นก็วิ่งไล่การ์กอยไปไกลแล้ว ยกเว้นกวนถงไม่มีใครรู้ว่าหานเซิ่นคือใคร

 

“ทุกคนมีใครรู้จักสหายคนที่ฆ่าสปิริตบ้าง?”

มอนสเตอร์ตัวที่วิ่งหนีไม่ทันถูกฆ่าตายเกือบทั้งหมด หลังจากที่ทุกอย่างสงบแล้ว หลี่ซิงหลุนก็ตะโกนถาม

 

ทุกคนมองหน้ากัน พวกเขารู้สึกสับสน พวกเขาก็อยากจะรู้เหมือนกับว่าคนคนนั้นเป็นใคร เขาช่วยเมืองสตาร์วีลเอาไว้ ทั้งความกล้าหาญ และพลังที่สามารถตัดหัวของสปิริตราชวงศ์ได้ ทำให้ทุกคนยำเกรงเขามาก

“มีคนที่แข็งแกร่งขนาดนั้นอยู่ในเมืองสตาร์วีลด้วยหรอ?”

“ฉันไม่รู้ ฉันไม่เคยเห็นเขามาก่อน”

“ดูเหมือนเขายังหนุ่มมากเลยนะ”

“ใช่ แถมเขายังหล่อมาก”

“…”

 

กวนถงไม่สามารถส่งเสียงอะไรออกมาได้ เธออยากจะตะโกนออกไปว่าเธอรู้จักหานเซิ่น แต่เมื่อเธอคิดอีกที เธอยังไม่แม้แต่จะรู้จักชื่อของเขา และไม่รู้ด้วยว่าเขามาจากที่ไหน ถึงเธอจะอ้าปาก แต่ก็ไม่มีเสียงอะไรออกมา

 

เมื่อเห็นว่าไม่มีใครรู้จักหานเซิ่น หลี่ซิงหลุนก็เรียกวิญญาณอสูรสัตว์ขี่ของเขาออกมา และตรงไปทางที่หานเซิ่นวิ่งไล่การ์กอยไป

 

หลังจากที่หานเซิ่นไล่การ์กอยโหมดเบอร์เซิร์ก บนทุ่งน้ำแข็งที่กว้างใหญ่กว่า 300 ไมล์ ในที่สุดการ์กอยก็หมดแรง หานเซิ่นเดินเข้าไปใกล้ๆ และใช้กรงเล็บกระหน่ำฟันไปที่มันทันที เขาตัดหัวของมันได้หลังจากที่โจมตีไปกว่า 100 ครั้ง

 

ที่หานเซิ่นทำสำเร็จได้ก็เพราะร่างกายของมันอ่อนแอจากพิษ ไม่งั้นแล้วถึงจะใช้อาวุธเลือดศักดิ์สิทธิ เขาก็จะไม่สามารถตัดหัวของมันได้อย่างแน่นอนถ้ามันเข้าโหมดเบอร์เซิร์กแล้ว

 

“อีวิลการ์กอยเบอร์เซิร์กเลือดศักดิ์สิทธิถูกฆ่า คุณได้รับวิญญาณอสูรอีวิลการ์กอยเบอร์เซิร์ก เนื้อไม่สามารถกินได้”

 

เสียงในหัวทำให้หานเซิ่นหัวเราะออกมาเสียงดัง เทพีแห่งโชคลาภมักจะยืนอยู่เคียงข้างเขาเสมอ หลังจากเข้ามาในก็อตแซงชัวรี่เขต 2 เขาก็ได้รับวิญญาณอสูรเลือดศักดิ์สิทธิมา 3 ดวงแล้ว

 

“อีวิลการ์กอย ขอให้เป็นเกราะทีเถอะ ถ้ามีทั้งอาวุธและชุดเกราะ ฉันก็จะไม่ต้องกลัวอะไรแล้ว” หานเซิ่นรีบเช็คดูในจิตของเขาทันที และเห็นอีวิลการ์กอยกำลังนั่งย่องๆอยู่เงียบๆ

 

ประเภทของวิญญาณอสูรอีวิลการ์กอยเบอร์เซิร์ก : กรีฟ

 

“กรีฟอีกแล้วหรอ?” หลังจากที่หานเซิ่นดู เขาก็ต้องอึ้ง ตอนนี้เขายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าวิญญาณอสูรอีวิลบลัดคอนดอร์ทำอะไรได้ ตอนนี้เขากลับได้วิญญาณอสูรประเภทกรีฟอีกดวงหนึ่งแล้ว

 

หานเซิ่นเรียกวิญญาณอสูรอีวิลการ์กอยออกมา และรอยสักประหลาดสีเงินก็ปรากฏบนร่างกายของเขาทันที หลังจากที่มีรอยสักปรากฏขึ้นมา หานเซิ่นก็พบว่าผิวหนังของเขาส่องแสงออกมาเหมือนกับโลหะทังสเตน

 

หานเซิ่นเรียกวิญญาณอสูรเฟอเรทโกสพาวออกมา และลองใช้มันฟันแขนของตัวเอง เกิดเสียงเหมือนกับโลหะกระทบกัน แขนที่เหมือนกับโลหะของเขามีเพียงแค่รอยข่วนสีขาวๆเท่านั้น

 

“ฮาฮา เยี่ยมมาก… สุดยอดไปเลย…” หลังจากลองไป 3-4 ครั้ง เขาก็พบว่าผลลัพธ์เหมือนๆกัน ทำให้เขารู้สึกดีใจมาก

 

วิญญาณอสูรกรีฟของการ์กอยดีกว่าของอีวิลบลัดคอนดอร์มาก เพราะการใช้งานมันค่อนข้างชัดเจน วิญญาณอสูรกรีฟดวงนี้มีค่าเทียบเท่ากับวิชาไฮเปอร์จีโนที่ใช้ในการป้องกัน ด้วยการใช้วิญญาณอสูรกรีฟ เขายังสามารถใช้เกราะวิญญาณอสูรได้อีกชั้น ซึ่งเป็นอะไรที่มหัศจรรย์มาก

 

แม้หานเซิ่นจะยังไม่ได้วิญญาณอสูรชุดเกราะอย่างที่เขาหวังไว้ก็ตาม แต่เขาก็รู้สึกดีใจกับผลลัพธ์ตอนนี้

 

หานเซิ่นหาที่หลบ จากนั้นเขาก็เอาซากของเฟอเรอโกสพาวลงมาจากหลัง เขาทำความสะอาดมันด้วยหิมะ และก็แร่เนื้อนุ่มๆของมันออกมา เขาหยดซอสลงไป และก็เอามันใส่ปาก

 

จุดที่หานเซิ่นอยู่ตอนนี้ไม่มีหญ้าขึ้นสักต้น เป็นธรรมดาที่เขาจะไม่สามารถก่อไฟได้