เมื่อเห็นว่าไม่มีอันตรายเกิดขึ้น หานเซิ่นก็รีบเดินเข้าไปใกล้กล่องสมบัติที่ทำจากคริสตัลทันที

 

เมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ข้างใน หานเซิ่นกระพริบตา และไม่รู้ว่าจะตอบสนองยังไง ในกล่องสมบัติใบนั้นมีผู้หญิงนอนอยู่ข้างใน ส่วนล่างของเธอดูเหมือนกับปลา แต่ส่วนบนของเธอดูเหมือนกับมนุษย์ ลำตัวของเธอมีเพียงแค่เปลือกหอย 2 อันปกปิดส่วนหน้าอกเอาไว้

 

ผมยาวสีฟ้าของเธอดูเหมือนกับน้ำ ตาและหูของเธอดูเหมือนกับคลีบปลา ถึงจะดูน่ารักดี แต่ก็ดูแปลกๆ

 

“แบบนี้ใช่ที่เขาเรียกกันว่านางเงือกรึเปล่า?” หานเซิ่นมองผู้หญิงที่อยู่ในกลุ่มสมบัติ และของอีก 2 อย่างที่อยู่ใกล้ๆตัวเธอ

 

อย่างแรกมันดูเหมือนกับปะการังสีฟ้า ส่วนอย่างที่สองคืออัญมณีที่เปล่งประกาย

 

‘อาวุธของสปิริต… สปิริตสโตน… งั้นนางเงือกนี่ก็คือสปิริตงั้นหรอ?’ หานเซิ่นมองดูของ 2 สิ่งที่อยู่ในกล่องใบนั้นด้วยความประหลาดใจ

 

ตามหลักแล้ว เมื่อเมืองถูกยึดครอง สปิริตจะไม่มีทางวิ่งหนีไปไหน มันสามารถเลือกได้เพียงยอมภักดีหรือไม่ก็ยอมให้ตัวเองถูกทำลายไปพร้อมกับสปิริตสโตน แต่ทว่าทำไมนางเงือกที่ดูเหมือนจะเป็นสปิริตถึงมาอยู่ในกล่องใบนี้ได้? แต่อยู่ๆหานเซิ่นก็เกิดความคิดหนึ่งขึ้นมา ตาของเขาเป็นประกาย ‘เรือลำนี้ดูเหมือนจะไม่ได้ถูกสร้างขึ้นโดยมนุษย์ มันจะเป็นไปได้ไหมที่จริงๆแล้ว เรือลำนี้ก็คือเมืองสปิริตที่อยู่ใต้น้ำ?’

 

มีเสียงบางอย่างดังมาจากนอกห้อง เขารู้ว่าปูสีทองน่าจะกลับมาแล้ว หานเซิ่นรีบคว้าสปิริตสโตนทันทีโดยไม่ลังเล

 

ถ้านางเงือกคนนี้คือสปิริตจริงๆ ขอแค่หานเซิ่นมีสปิริตสโตน สปิริตจะต้องเชื่อฟังเขา

 

ในจังหวะที่หานเซิ่นหยิบสปิริตสโตนขึ้นมา ปูสีทองก็พุ่งเข้ามาในห้องทันที หลังจากที่เห็นหานเซิ่น มันก็โกรธมาก มันพุ่งตรงมาที่เขาพร้อมกับกวัดแกว่งก้ามของมัน

 

หานเซิ่นถือสปิริตสโตนอยู่ในมือ และเริ่มวิ่งไปรอบห้องทันที เขาใช้เทคนิคที่เขียนอยู่ในคัมภีร์ตงเสวียน เพื่อหลบเลี่ยงการโจมตีของปู โดยใช้เสาและสิ่งกรีดขวางอื่นๆที่ตั้งอยู่ภายในห้อง

 

หานเซิ่นกำลังวิ่งกันอยู่ภายในเรือที่ทำจากคริสตัล ปูสีทองไม่สามารถทำอะไรหานเซิ่นได้เลย เทคนิคการหลบหนีเป็นหนึ่งในเทคนิคที่หานเซิ่นเชี่ยวชาญที่สุด

 

ในตอนที่หานเซิ่นกำลังวิ่ง อยู่ๆเขาก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง ซึ่งดังมาจากกล่องที่มีนางเงือกอยู่

 

เมื่อเขาหันไปดู เขาก็เห็นว่านางเงือกลุกขึ้นมานั่งแล้ว เธอเอามือขาวๆของเธอขยี้ตา จากนั้นเธอก็ยืดแขนทั้ง 2 ข้าง เหมือนกับเธอพึ่งจะตื่นนอน

 

หลังจากที่นางเงือกตื่นขึ้นมา เธอก็มองมาที่หานเซิ่นและสปิริตสโตนในมือของเขา ตาของเธอเบิกกว้างทันที เหมือนเธอจะช็อคไปชั่วขณะ

 

ปูสีทองกำลังไล่ตามหานเซิ่น เมื่อหานเซิ่นเตรียมที่จะวิ่งหนีต่อ อยู่ๆเขาก็เห็นว่านางเงือกหยิบอาวุธของเธอขึ้นมา และชี้ไปที่ปูสีทอง ปูสีทองหยุดเคลื่อนไหวทันที

 

นางเงือกเดินออกมาจากกล่องคริสตัล พร้อมกับอาวุธที่ดูเหมือนกับปะการังในมือ ขณะที่เธอเคลื่อนที่จะมีเกรียวคลื่นอยู่ใต้หางที่เหมือนกับปลาของเธอ

 

นางเงือกเคลื่อนที่มาข้างหน้าหานเซิ่น จากนั้นก็เธอเอามือทั้ง 2 ข้างไขว้กันบริเวณหน้าอก พร้อมกับก้มหัวให้หานเซิ่น จากนั้นเธอก็พูดว่า “เจ้าหญิงเงือกขอมอบจิตวิญญาณอันบริสุทธิ์ให้กับเจ้านาย และจะขอเป็นข้ารับใช้ที่ซื่อสัตย์ต่อท่านตลอดไป”

 

“เจ้าหญิงเงือก เงือกตัวนี้เป็นสปิริตราชวงศ์หรอเนี่ย!” เมื่อหานเซิ่นได้ยินคำพูดของเธอ เขาก็รู้สึกมีความสุขมาก เขาไม่คิดว่าการถูกไล่ฆ่าจนต้องลงมาถึงที่นี่จะกลายเป็นเรื่องที่ดีขนาดนี้ แค่ลงมาในน้ำได้ไม่นาน เขาก็ได้สปิริตราชวงศ์มา

 

สปิริตราชวงศ์มีอยู่ 2 ประเภทก็คือเจ้าหญิง และเจ้าชาย เนื่องจากเงือกตัวนี้เธอเรียกตัวเองว่าเจ้าหญิง แสดงว่าเธอคือสปิริตราชวงศ์อย่างแน่นอน

 

หานเซิ่นวางสปิริตสโตนไว้บนหน้าผากของเธอ จากนั้นสปิริตสโตนและเจ้าหญิงเงือกก็เปลี่ยนเป็นแสงสีฟ้า และเข้ามารวมกันเป็นหนึ่งเดียว ไม่นานแสงสีฟ้าก็เข้ามาในจิตของหานเซิ่น

 

เจ้าหญิงเงือก : สปิริตราชวงศ์

 

“หล่อนเป็นสปิริตราชวงศ์จริงๆ” หานเซิ่นเช็คข้อมูลของเจ้าหญิงเงือก ถึงเขาจะคาดไว้อยู่แล้ว แต่เขาก็รู้สึกดีใจมาก

 

หลังจากที่เจ้าหญิงเงือกสาบานจะภักดีกับหานเซิ่น ปูสีทองก็ดุร้ายขึ้นมาอีกครั้ง ดูเหมือนมันจะหลุดจากการควบคุมของสปริตแล้ว มันพุ่งเข้ามาโจมตีหานเซิ่นทันที

 

หานเซิ่นรีบวิ่งออกจากห้อง เพื่อหลบการโจมตีของปูสีทอง เขาวิ่งหนีไปตามใต้ท้องเรือ ซึ่งพอหานเซิ่นออกจากเรือ ปูสีทองก็เลิกคิดจะไล่ตามหานเซิ่น

 

หลังจากที่หนีมาไกลแล้ว หานเซิ่นก็เรียกเจ้าหญิงเงือกออกมาทันที จากนั้นเขาก็สั่งเธอทันที “จัดการไอ้ปูน่ารำคาญให้ที”

 

เนื่องจากหล่อนเป็นสปิริตราชวงศ์ ดังนั้นความสามารถของหล่อนก็ควรจะอยู่ในระดับเดียวกับมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิ ด้วยการที่เธอมีสติปัญญาที่สูงกว่า เธอน่าจะสามารถเอาชนะปูสีทองได้ ถึงจะไม่ชนะ แต่อย่างน้อยก็น่าจะสู้ได้อย่างสู่สี

 

แต่ทว่าเจ้าหญิงเงือกไม่ยอมขยับตัวเลย แม้จะได้รับคำสั่งของหานเซิ่นก็ตาม เธอสูดลมหายใจลึกและพูด “นายท่าน ข้าไม่มีความสามารถที่จะฆ่ามันได้”

 

หานเซิ่นอึ้ง เขาหันมามองที่เธอและพูด “เธอเป็นสปิริตราชวงศ์ไม่ใช่หรอ? ถึงเธอจะฆ่ามันไม่ได้ เธอก็ควรรับมือมันได้บ้างใช่ไหม?”

“ต้องขอโทษด้วยนายท่าน ข้าไม่ใช่สปิริตสายต่อสู้ ข้าเลยไม่มีความสามารถในการต่อสู้” เจ้าหญิงเงือกพูด

 

“งั้นเธอมีความสามารถอะไรบ้าง?” หานเซิ่นถามด้วยความสงสัย

 

หานเซิ่นเคยได้ยินเกี่ยวกับสปิริตที่ไม่มีความสามารถในการต่อสู้มาบ้าง สปิริตพวกนี้ค่อนข้างหายาก และมักจะมีความสามารถอย่างอื่นที่มีประโยชน์ต่อเจ้านาย

 

“ข้าสามารถขับเคลื่อนปราสาทคริสตัลได้” เจ้าหญิงเงือกพูด และชี้ไปที่เรือคริสตัล

 

“แล้วมันมีประโยชน์ยังไง?” หานเซิ่นมองไปที่เจ้าหญิงเงือกด้วยความ งง เป็นสปิริตราชวงศ์แต่กับมีความสามารถแค่ขับเรือ หานเซิ่นคิดว่ามันดูไม่มีประโยชน์เท่าที่ควร

 

“ปราสาทคริสตัลแห่งนี้ก็คือเมืองที่แข็งแกร่งจนไม่มีอะไรมาทำลายได้ อีกทั้งมันยังสามารถแล่นไปได้ทุกที่ภายในน้ำ นอกจากขึ้นไปบนบกแล้ว ไม่ว่าที่ไหนที่มีน้ำมันสามารถไปได้หมด” เจ้าหญิงเงือกดูจะไม่พอใจอย่างชัดเจน เมื่อเห็นว่าหานเซิ่นกำลังสงสัยเกี่ยวกับความสามารถของเธอ

 

หานเซิ่นคิดเกี่ยวกับมันดีๆอีกครั้ง จริงๆแล้วความสามารถของเธอก็ถือเป็นความสามารถที่ดี เนื่องจากเรือลำนี้คือเมืองสปิริตราชวงศ์ ตอนนี้หานเซิ่นสามารถใช้เรือลำนี้แล่นไปตามมหาสมุทรพร้อมกับเจ้าหญิงเงือกได้ ซึ่งหานเซิ่นยังไม่เคยได้ยินมาก่อนว่ามีเมืองที่เคลื่อนที่ได้ ตอนนี้เขาสามารถออกไปล่าที่ไหนก็ได้ และเขายังสามารถแก้ปัญหาเรื่องพื้นที่ไม่พอต่อความต้องการได้แล้วด้วย

 

หลังจากคิดเกี่ยวกับมันแล้ว หานเซิ่นสรุปว่ามันเป็นความสามารถที่ยอดเยี่ยมมาก หานเซิ่นสั่งเจ้าหญิงเงือกอีกครั้ง “โอเค งั้นให้ปราสาทคริสตัลแล่นมาตรงนี้”

 

“ขอโทษนายท่าน ข้าทำไม่ได้” เจ้าหญิงเงือกพูด

 

“ทำไมถึงทำไม่ได้อีกล่ะ? ก็ไหนเธอบอกว่าความสามารถของเธอคือขับเคลื่อนปราสาทคริสตัลไง?” หานเซิ่นมองที่เจ้าหญิงเงือกด้วยความสงสัย

 

“ข้าต้องขึ้นไปนั่งบนเก้าอี้สำหรับขับปราสาทคริสตัล ถึงจะควบคุมมันได้” เจ้าหญิงเงือกตอบ

 

หานเซิ่นรู้สึกผิดหวังอีกครั้ง ตอนนี้ปูมันเฝ้าทางเข้าใต้ท้องเรือเอาไว้ ดังนั้นการจะบุกเข้าไปคงไม่ใช่ง่ายๆ และการจะเข้าไปในให้ถึงห้องที่เอาไว้ควบคุมปราสาทคริสตัลคงไม่ง่ายแน่ ใครจะรู้ว่าอาจจะมีมอนสเตอร์ตัวอื่นอีกรึเปล่าถ้าเข้าไปลึกๆ

 

“งั้นลืมมันไป เอาไว้ฉันคิดวิธีฆ่าปูตัวนั้นได้ ค่อยกลับมาที่ปราสาทคริสตัล” หานเซิ่นเลิกล้มความคิดที่จะยึดเรือลำนี้แล้ว ยังไงก็ไม่มีใครที่ขับเคลื่อนปราสาทนี้ได้แม้จะมีคนอื่นค้นพบมันก็ตาม