ห่างจากจุดที่เขาลงมาตอนแรก หานเซิ่นเจาะแผ่นน้ำแข็งให้เป็นรูและปีนขึ้นไป เขารีบสลัดน้ำออกจากตัว หลังจากมองซ้ายมองขวาเห็นว่าไม่มีใครอยู่แถวนี้ เขาก็รีบหนีออกจากทะเลสาบน้ำแข็งทันที

 

หานเซิ่นต้องการจะไปเมืองสตาร์วีล เพื่อถามหลี่ซิงหลุนเกี่ยวกับรายละเอียดเมืองแบล็คก็อต ขอแค่เขาสามารถหาข้อมูลของศัตรูมาได้เยอะๆ เขาก็จะสามารถเล่นงานศัตรูได้หนักหน่วง ที่สำคัญหานเซิ่นต้องหาข้อมูลเกี่ยวกับวิชามีดที่ชายในชุดเกราะสำดำใช้

 

หลี่ซิงหลุนดีใจมากที่เห็นหานเซิ่นมาเยี่ยมเขา เมื่อได้ยินหานเซิ่นเล่าเรื่องที่ไปมีเรื่องกับพวกแบล็คก็อตให้ฟัง หลี่ซิงหลุนก็ขมวดคิ้วและพูด “ชายในชุดเกราะสีดำถูกเรียกว่า แบล็คก็อต ชื่อเมืองก็มาจากชื่อที่ใช้เรียกตัวเขา แบล็คก็อตเป็นคนที่หยิ่งและโหดร้ายมาก”

 

หลี่ซิงหลุนอธิบายเบื้องหลังของเเบล็คก็อตให้หานเซิ่นฟังอย่างละเอียด ทำให้หานเซิ่นถึงกับขมวดคิ้ว

 

แบล็คก็อตมาจากครอบครัวธรรมดาๆ และเขายังทำงานให้กับกองทัพ ทำให้หานเซิ่นไม่สามารถที่จะฆ่าเขาในสหพันธ์ดวงดาวได้ ในพื้นที่แถบนี้แบล็คก็อตถือเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุด ยิ่งกว่านั้นเขายังนำรายได้จำนวนมากที่ได้จากการบริหารเมืองส่งให้กับกองทัพ ทำให้เขามีกำลังสนับสนุนที่แข็งแกร่ง มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะเล่นงานเขาได้

 

สำหรับวิชามีดที่แบล็คก็อตใช้ สิ่งเดียวที่หลี่ซิงหลุนรู้ก็คือมันถูกเรียกว่ามีดทอร์นาโด แต่เขาก็ไม่รู้ว่ามันทำงานยังไง หลี่ซิงหลุนรู้แค่ว่าเมื่อแบล็คก็อตเคลื่อนไหว มีดของเขาจะหายไปในชั่วพริบตา ราวกับว่ามันเทเลพอร์ต

 

แน่นอนว่าแบล็คก็อตเป็นแค่ผู้วิวัฒนาการ เพราะฉะนั้นเขาไม่น่าจะมีความสามารถทำให้มีดเทเลพอร์ตได้ มันจะต้องมีเทคนิคพิเศษอะไรบางอย่างที่พวกเขายังไม่รู้

 

“มีดทอร์นาโด ชื่อมันฟังดูคุ้นๆเหมือนกันนะ?” หานเซิ่นรู้สึกว่าเคยได้ยินชื่อแบบนี้จากที่ไหนมาก่อน

 

เมื่อคิดเกี่ยวกับมันดีๆ หานเซิ่นจำได้ว่าถังเตียงลิ่วเคยพูดถึงวิชามีดทอร์นาโดอยู่ครั้งหนึ่ง

 

แต่เท่าที่จำได้ หานเซิ่นคิดว่าถังเตียงลิ่วไม่น่าจะมีวิชาที่ทำให้อาวุธหายไปได้

 

“แบล็คก็อตคนนี้มีความสัมพันธ์ยังไงกับถังเตียงลิ่ว?” หานเซิ่นตัดสินใจว่าจะถามถังเตียงลิ่วเป็นอันดับแรก ถ้าเขาออกจากก็อตแซงชัวรี่แล้ว เขาต้องการรู้เกี่ยวกับวิชามีดทอร์นาโดให้ได้

 

หลังจากที่เขากลับมาที่สหพันธ์ดวงดาวแล้ว หานเซิ่นก็ขอให้จีเหยียนหรันหาเบอร์ของถังเตียงลิ่วที่ตอนนี้อยู่ในกองทัพให้ จากนั้นเขาก็โทรไปหาถังเตียงลิ่วทันที

 

“หานเซิ่นเป็นยังไงบ้าง ชีวิตการเป็นทหาร?” ถังเตียงลิ่วถามหานเซิ่นพร้อมกับยิ้ม

 

“ก็งั้นๆ” หานเซิ่นยักไหล่และพูด

 

หานเซิ่นรู้สึกแบบนั้นจริงๆ แม้เขาจะได้เป็นบอดี้การ์ดของจีเหยียนหรัน แต่เหมือนบอดี้การ์ดจริงๆจะเป็นแอนนี่มากกว่า ดังนั้นหานเซิ่นก็เป็นเหมือนกับไม้ประดับ

 

จริงๆก็คงไม่มีใครคาดหวังว่าหานเซิ่นจะสามารถปกป้องจีเหยีนหรันได้อยู่แล้ว ยังไงเขาก็เป็นแค่ผู้วิวัฒนาการ แต่เป็นเพราะจีเหยียนหรันขอให้มีการจัดหาบอดี้การ์ดอีกคนเพื่อเปิดโอกาสให้เขา ซึ่งจริงๆแล้วบอดี้การ์ดของเธอคือแอนนี่แค่คนเดียว

 

ตั้งแต่แอนนี่มาถึง เวลาที่หานเซิ่นจะได้อยู่กับจีเหยียนหรันแบบส่วนตัวก็ดูจะน้อยลงไป ผู้หญิงคนนั้นตามติดจีเหยียนหรันตลอด 24 ชั่วโมง ซึ่งทำให้หานเซิ่นรู้สึกหงุดหงิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มาก

 

“ฮาฮา ชีวิตนายยังดีกว่าพวกเรา นายยังมีสาวงามอยู่เคียงข้าง และงานของนายก็ต่างจากงานทั่วๆไป ขณะที่ฉันกับหลินเฟิงอยู่ในช่วงเวลาที่ยากลำบาก พวกเราต้องฝึกหนักและต้องสู้กับชูร่า พวกเราเกือบจะตายกันหลายครั้งแล้ว” ถังเตียงลิ่วพูดอย่างขมขื่น

 

“ทำไมพวกนายถึงถูกส่งไปอยู่แนวหน้าได้?” หานเซิ่นรู้สึกงง ระดับถังเตียงลิ่วกับหลินเฟิง พวกเขาน่าจะมีเส้นสายพอที่จะไปอยู่แนวหลังได้แบบสบายๆ

 

“ฉันดันไปเชื่อหลินเฟิงน่ะสิ เขาบอกว่าการทำแบบนี้ก็เหมือนกับฝึกไปในตัว เขาต้องการอยู่ในขุมนรก ตอนนี้เกิดสงครามขึ้นไม่เว้นแต่ละวันจนฉันจะเป็นบ้าอยู่แล้ว” ถึงถังเตียงลิ่วจะพูดแบบนั้น แต่เขากำลังยิ้มอยู่ หานเซิ่นเลยไม่แน่ใจว่านี่เป็นมุขรึเปล่า

 

หานเซิ่นลองสังเกตถังเตียงลิ่วอย่างละเอียด และพบว่าผิวของเขาคล้ำขึ้นกว่าแต่ก่อน บนหน้าผากของเขายังมีรอยแผลที่ยังไม่หายสนิทอยู่เลย ดูแล้วเขาน่าจะพูดเรื่องจริง

 

ถังเจียงลิ่วอธิบายโดยสรุปให้หานเซิ่นฟัง หลินเฟิงและเขาคือทหารหน่วยวอเฟรม ดาวที่พวกเขาอยู่ มนุษย์กับชูร่าต่างก็พยายามจะแย่งกันยึดครอง เพื่อแย่งชิงเหมืองแร่ แต่เนื่องจากสภาพทางภูมิศาสตร์ของดาว ทำให้ไม่มีใครสามารถยึดครองได้ทั้งดวงดาว ทั้ง 2 ฝ่ายต่างก็ตั้งฐานทัพของตัวเองและต่อสู้กัน

 

เมื่อพวกเขาพูดคุยกันจบ หานเซิ่นก็ถามเกี่ยวกับแบล็คก็อตและมีดทอร์นาโดทันที หลังจากที่ได้ยินคำถามของหานเซิ่น ถังเตียงลิ่วก็ทุบโต๊ะด้วยความโกรธ “หานเซิ่น! ถ้านายมีโอกาสช่วยฆ่าไอ้เวรนั่นให้ฉันที”

 

หานเซิ่นประหลาดใจกับท่าทางของถังเตียงลิ่ว ดังนั้นเขาเลยถามถังเตียงลิ่วว่ามันเกิดอะไรขึ้น

 

ถังเตียงลิ่วเล่าให้หานเซิ่นฟังเกี่ยวกับวิชามีดทอร์นาโด เดิมทีมันคือวิชาลับของตระกูลถัง แต่อยู่ๆวิชานี้ก็ถูกคนอื่นขโมยไป ซึ่งทำให้ตระกูลถังรู้สึกอับอายมาก

 

“งั้นฉันก็คงไม่ต้องยั้งมือแล้ว” เดิมทีหานเซิ่นกลัวว่าแบล็คก็อตกับถังเตียงลิ่วจะมีความสัมพันธ์บางอย่าง ซึ่งมันอาจจะทำให้เขาตัดสินใจลงมือลำบากขึ้น แต่ตอนนี้เขาสบายใจขึ้นมาก

 

“ฆ่ามัน ไว้เจอกันฉันจะเลี้ยงเหล้านายเอง ไม่ต้องกังวลเรื่องคนที่สนับสนุนมัน ถ้านายฆ่ามันได้ เดี๋ยวฉันจะจัดการคนพวกนั้นให้เอง” ถังเตียงลิ่วบอกกับหานเซิ่นเกี่ยวกับหลักการของวิชามีดทอร์นาโด เขาต้องการให้หานเซิ่นกำจัดคนที่ทำให้ตระกูลของเขาต้องอับอาย

 

หลังจากที่ได้ยินสิ่งที่ถังเตียงลิ่วอธิบาย หานเซิ่นก็เข้าใจแล้วว่าทำไมมีดของแบล็คก็อตถึงได้ดูเหมือนกับหายไป

 

ความเร็วในการฟันแต่ละช่วงแตกต่างกันมาก เขาใช้เทคนิคการลดหรือเพิ่มความเร็วโดยฉับพลัน ในเสี้ยววินาที ทำให้เกิดเป็นภาพที่หลอกตาขึ้น

 

จริงๆแล้วมีดที่ตามองเห็นเป็นแค่มีดภาพลวงตา แต่มีดจริงๆไปอยู่จุดอื่นแล้ว

 

แม้หานเซิ่นจะเข้าใจหลักการของมีดทอร์นาโด แต่มันก็ยังยากที่จะหาทางรับมือ ถึงเขาจะรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่มันก็จะไร้ประโยชน์ ถ้าตามความไวของมีดไม่ทัน

 

ด้วยสายตาของหานเซิ่นตอนนี้ เขาไม่สามารถมองเห็นมีดจริงๆว่าอยู่ตรงจุดไหนได้ ถึงเขาจะรู้ว่ามีดจริงๆเปลี่ยนที่อยู่ไปแล้ว แต่เขาก็ไม่รู้จะรับมือยังไงอยู่ดี

 

เมื่อก่อนถังเตียงลิ่วมีระดับความแข็งแกร่งและความเร็วไม่พอ ทำให้เขาไม่สามารถทำได้เหมือนกับแบล็คก็อต แต่ตอนนี้ถ้าเขาใช้วิชานั้น เขาก็จะสามารถทำได้ไม่ด้อยกว่าแบล็คก็อต

 

“พรุ่งนี้นายมีเวลาว่างไหม?” ถังเตียงลิ่วถามหานเซิ่น

 

“มี” หานเซิ่นตอบ

 

“โอเค งั้นพรุ่งนี้เจอกันในเซิร์ฟเวอร์ของกองทัพ ฉันจะเป็นคู่ซ่อมให้นายเอง วันนี้ฉันยังมีงานที่จะต้องทำ งั้นฉันขอตัวก่อน” ถังเตียงลิ่วเป็นคนที่ตัดสินใจอะไรเด็ดขาดอยู่แล้ว หลังพูดจบเขาก็วางสายทันที