ซินเสวียนรู้สึกดีใจมาก เธอคิดว่าหานเซิ่นกำลังพยายามสอนเธออยู่ เธอไม่ได้ออมมือเลย เธอใช้มีดอัสนีโจมตีหานเซิ่นด้วยความเร็วสูงสุด

 

ช่วงนี้หานเซิ่นก็กำลังฝึกวิชามีดอัสนีอยู่ ดังนั้นเขาจึงค่อนข้างคุ้นเคยกับวิชานี้

เมื่อซินเสวียนยกมือขึ้นเตรียมที่จะโจมตี เธอก็รู้สึกว่าจะต้องหยุด

 

แม้มือของหานเซิ่นจะเคลื่อนไหวทีหลัง และยังช้ากว่าซินเสวียน แต่ตำแหน่งในการวางมือเป็นจุดที่ซินเสวียนรู้สึกว่าไม่ควรจะโจมตีไป ถ้าซินเสวียนยังฝืนโจมตีต่อไป แขนของเธอจะต้องปะทะกับฝ่ามือที่แข็งเหมือนกับใบมีดของหานเซิ่น ซินเสวียนเลยดึงมือกลับมาเตรียมที่จะโจมตีหานเซิ่นอีกครั้ง แต่ผลลัพธ์ก็เหมือนเดิม มือของหานเซิ่นอยู่ในตำแหน่งที่สกัดกั้นการโจมตีของเธอ

 

ซินเสวียนต้องเปลี่ยนรูปแบบและทิศทางการโจมตี 7- 8 ครั้ง แต่เธอก็ไม่เคยโจมตีได้สำเร็จเลย การโจมตีของเธอจะถูกหยุดกลางคันทุกครั้ง ทำให้ตอนนี้เธอรู้สึกอึดอัดมาก

 

เมื่อเจอกับสถานการณ์แบบนี้ ทำให้ซินเสวียนยิ่งรู้สึกเคารพและยำเกรงหานเซิ่นมากขึ้น ตอนนี้เธอเชื่ออย่างสนิทใจว่าหานเซิ่นคือยอดฝีมือในกองทัพ และยังเข้าใจศิลปะการต่อสู้อย่างลึกซึ้ง

 

“เข้าใจแล้วค่ะโค้ช คุณกำลังบอกว่าแม้คู่ต่อสู้จะเร็วกว่า แต่ถ้าเราสามารถใช้ระยะห่าง และตำแหน่งของมือให้เป็นประโยชน์ เราก็จะสามารถรับมือการโจมตีของคู่ต่อสู้ได้ และยังสามารถซื้อเวลาให้ตัวเองหาวิธีตอบโต้ได้..” ซินเสวียนพูดอย่างมีความสุข

 

“มันก็ไม่ถูกทั้งหมด คุณยังไม่เข้าใจ แต่ถ้าคุณฝึกมากกว่านี้ ในอนาคตคุณก็จะเข้าใจมันเอง” หานเซิ่นเองก็มีความสุขเช่นกัน ตอนนี้เขาหาวิธีรับมือมีดทอร์นาโดได้แล้ว

 

ซินเสวียนพูดถูกว่าเขาต้องซื้อเวลาโดยใช้ระยะห่างให้เป็นประโยชน์ แต่ถึงจะได้เวลาตอบสนองเพิ่ม มันก็ยังไม่พอที่จะเอาชนะคู่ต่อสู้ได้ หัวใจสำคัญมันอยู่ที่คำว่า “สกัดกั้น”

 

มันคล้ายๆกับกลยุทธ์ในสมัยโบราณคือ กลยุทธ์ล้อมเว่ยช่วยจ้าวที่ขงเบ้งเคยใช้ ซึ่งมันหมายถึงการโจมตีที่จุดตายของศัตรู เพื่อให้ศัตรูล้มเลิกเป้าหมายเดิมของเขา

 

การตีความคำว่าสกัดกั้นในคัมภีร์ตงเสวียน จริงๆแล้วมันคือการโจมตีไปในจุดที่ศัตรูจำเป็นต้องป้องกัน เพื่อให้ศัตรูยอมล้มเลิกความคิดที่จะโจมตีเรา ซึ่งมันจะทำให้กลยุทธ์และวิธีการของคู่ต่อสู้ต้องร่วนไป

 

เทคนิคนี้ไม่ได้มีจุดประสงค์เพื่อโจมตีหรือสังหารศัตรู แต่เป็นการบีบบังคับให้ศัตรูต้องตั้งท่าป้องกัน

 

ขอแค่ศัตรูเปลี่ยนจากโจมตีไปเป็นการตั้งรับ หานเซิ่นก็จะสามารถใช้ฟุตเวิร์คในการเอาชนะศัตรู ถ้าศัตรูไม่มีความสามารถในการโจมตีอีกต่อไป มันก็ขึ้นอยู่กับเวลาแล้วว่าเราจะชนะได้ตอนไหน

 

แต่การจะสกัดกั้นให้ได้ประสิทธิภาพ หานเซิ่นจะต้องเข้าใจการเคลื่อนไหวของคู่ต่อสู้ทั้งหมด นั่นหมายถึงเขาต้องเข้าใจเกี่ยวกับวิชาที่คู่ต่อสู้กำลังใช้ ร่วมถึงความแข็งแกร่ง ความเร็วและจุดอ่อนของคู่ต่อสู้ด้วย

 

ตัวอย่างเช่นตอนนี้หานเซิ่นกำลังฝึกมีดอัสนีอยู่ ดังนั้นเขาจึงรู้ว่าซินเสวียนจะโจมตียังไง และจะป้องกันตำแหน่งไหน ถ้าซินเสวียนใช้วิชาอื่นที่หานเซิ่นไม่คุ้นเคย ผลลัพธ์ก็อาจจะไม่ดีนัก

 

ในตอนนี้เนื่องจากเขามีคู่ซ้อมที่มีวิชามีดทอร์นาโดอย่างถังเตียงลิ่วอยู่ ทั้งหมดที่เขาต้องทำก็คือทำความเข้าใจกับวิชามีดทอร์นาโด เมื่อคิดได้แบบนี้ หานเซิ่นก็อยากจะสู้กับถังเตียงลิ่วในตอนนี้เลย

 

แต่กระนั้นโชคร้ายที่ถังเตียงลิ่วมีงานยุ่งมาก ดังนั้นเขามีเวลาจำกัดมากในแต่ละวัน แต่ถ้าเขาต้องไปสู้รบ เขาก็จะไม่มีเวลาเลย

 

ในตอนนี้แม้แต่ถังเตียงลิ่วก็ยังทึ้งกับฟอร์มของหานเซิ่น เดิมทีเขาแค่ต้องการให้หานเซิ่นใช้ฟุตเวิร์คหลบการโจมตี แต่ทว่าหานเซิ่นกับพยายามสกัดกั้นการโจมตี

 

จริงๆแล้วถังเตียงลิ่วคิดว่ามันไม่น่าจะทำได้เลย วิชานี้เป็นวิชาลับของตระกูลเขา เขารู้ดีว่ามันแข็งแกร่งแค่ไหน และรู้ว่ามันเป็นเทคนิคที่ป้องกันไม่ได้

 

แต่ทว่าเมื่อเขาเป็นคู่ซ้อมให้หานเซิ่น เขาก็ยิ่งสงสัยมากขึ้นเกี่ยวกับวิชาของเขา ยิ่งสู้กันไป เขาก็ยิ่งรู้สึกว่าเขาเคลื่อนไหวได้ลำบากมากขึ้นเรื่อยๆ เขารู้สึกเหมือนกับติดอยู่ในกรง เมื่อไรก็ตามที่เขาต้องการจะยื่นแขนออกไปโจมตี เขาก็จะถูกแทงทันที และเมื่อเขาพยายามที่จะขยับขา หน้าแข้งของเขาก็จะบาดเจ็บ มันเป็นความรู้สึกที่สิ้นหวัง และอึดอัดจนแทบกระอักเลือด

 

ยิ่งเขาสู้กับหานเซิ่นมากเท่าไร ถังเตียงลิ่วยิ่งรู้สึกทรมาน เขาแทบอยากจะทิ้งอาวุธและเลิกสู้

 

“ตัวประหลาด… นายกับหลินเฟิงมันเป็นพวกตัวประหลาดชัดๆ..” ในที่สุดก็มาถึงวันที่ถังเตียงลิ่วทันต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว เขาขวางอาวุธทิ้งและพูดกับหานเซิ่น

 

ในตอนนี้หานเซิ่นรู้ว่าเทคนิคการสกัดกั้นของเขาค่อนข้างดีแล้ว ถึงมันอาจจะใช้ไม่ได้ผลกับวิชาอื่นๆ แต่อย่างน้อยมันก็สามารถใช้รับมือกับมีดทอร์นาโดได้

 

ตอนนี้สิ่งที่เขาต้องทำก็คือฝึกให้หนัก เพื่อที่จะเอาชนะแบล็คก็อตให้ได้

‘ครั้งนี้ อย่าให้ฉันมีโอกาสถึงตัวแกอีกก็แล้วกัน’ หานเซิ่นกำลังคิดว่าจะกำจัดแบล็คก็อตยังไงดี

 

ถังเตียงลิ่วรู้สึกโชคดีที่ตระกูลของเขายังมีวิชาลับอื่นๆนอกจากมีดทอร์นาโดอยู่ ไม่งั้นถ้าในอนาคตเขาต้องมาสู้กับหานเซิ่นอีก เขาก็แทบหมดโอกาส เพราะตอนนี้เขาไม่สามารถตอบโต้อะไรหานเซิ่นได้เลย

 

ในตอนนี้ถังเตียงลิ่วสาบานกับตัวเองไว้แล้วว่าเขาจะไม่ใช้วิชาลับของตระกูลต่อหน้าหานเซิ่นอีก

 

หานเซิ่นขอให้ถังเตียงลิ่วช่วยซ้อมกับเขาอีก 3-4 วัน ซึ่งในช่วง 3 วันนี้ถังเตียงลิ่วรู้สึกทุกข์ทรมานมาก เขาไม่สามารถเคลื่อนไหวหรือทำการโจมตีได้เลย เขาแพ้หานเซิ่นอย่างราบคาบ

 

บางครั้งถังเตียงลิ่วถึงขนาดต้องใช้วิชามีดวิชาอื่น เพื่อพลิกสถานการณ์

หลังจากนั้นถังเตียงลิ่วก็ไม่อยากจะเป็นคู่ซ้อมให้หานเซิ่นอีก เขาไม่ได้เข้ามาในเซิร์ฟเวอร์ต่อสู้ของกองทัพอีกเลย

 

ในตอนนี้หานเซิ่นมีความมั่นใจมากถ้าต้องเผชิญหน้ากับมีดทอร์นาโด แต่เขายังไม่แน่ใจว่าเเบล็คก็อตจะมีวิชาอื่นๆอยู่อีกรึเปล่า ที่สำคัญแบล็คก็อตยังมีลูกน้องติดตามเป็นจำนวนมาก มันแทบจะเป็นไปไม่ได้ที่จะฆ่าเขา ถ้าไม่ได้โอกาสที่เหมาะจริงๆ

 

“ถ้าเราฆ่ามันไม่ได้ เราก็ต้องหาทางตัดกำลังมันก่อน” หานเซิ่นทำตาแคบลง

 

ตามข้อมูลที่หานเซิ่นได้มาจากหลี่ซิงหลุน ในช่วงเวลานี้ของทุกปีบนชายหาดน้ำแข็งที่ปรกติแล้วจะไม่มีมอนสเตอร์ให้ล่าเลย จะมีฝูงมอนสเตอร์ที่มีลักษณะเหมือนปลาจำนวนมากว่ายน้ำเข้ามาใกล้ๆชายหาด ด้วยเหตุผลอะไรก็ไม่มีใครรู้

 

ปลาพวกนี้ส่วนมากจะเป็นมอนสเตอร์ระดับโบราณ แต่ก็อาจจะมีปลาระดับกลายพันธ์หรือแม้แต่ปลาเลือดศักดิ์สิทธิ รวมอยู่ในกลุ่มของพวกมันด้วย

 

ชายหาดแห่งนี้อยู่ในเขตแดนของเมืองแบล็คก็อต ทุกๆปีจะมีปลานับหมื่นว่ายน้ำมาจากมหาสมุทร พวกเขาจะสามารถล่าปลากลายพันธ์ได้เป็นจำนวนมาก และบางทีจะมีราชาปลาที่เป็นระดับเลือดศักดิ์สิทธิด้วย

 

นี่เป็นหนึ่งข้อได้เปรียบของเมืองเเบล็คก็อต ในช่วงเวลานี้ของทุกปีแบล็คก็อตจะนำคนจำนวนมากไปล่าปลาที่ชายหาด

 

หานเซิ่นเดินทางไปที่ชายหาดก่อนที่พวกเขาจะมาถึง แต่เขาไม่ได้ไปเพื่อล่า เขาขุดอุโมงค์ลงไปใต้ดินให้มีขนาดใหญ่พอให้คนเข้ามาได้ 1 คน จากนั้นเขาก็เข้าไปซ่อนข้างใน โดยเอาหิมะปิดซ่อนทางเข้าเอาไว้

 

ไม่ว่าแบล็คก็อตจะคิดยังไง พวกเขาก็คงไม่คาดคิดว่าจะมีใครมาซ่อนตัวอยู่ที่นี่ก่อนแน่ หลังจากที่ปลาจำนวนมากมาที่ชายหาด เขาก็คงจะสั่งให้คนของเขาช่วยกันล่าปลาโดยไม่รู้เรื่องที่หานเซิ่นมาซ่อนตัวอยู่ที่นี่