เเบล็คก็อตพาผู้วิวัฒนาการที่มีระดับความแข็งแกร่งเกิน 100 ไปกับเขาอีก 6 คน ไม่เพียงแค่นั้นเขายังพานักสู้ฝีมือดีจากเมืองแบล็คก็อตไปอีก 200 คน

 

จากข้อมูลที่พวกเขาได้มา การที่พวกเขานำคนไปขนาดนี้ ถือว่าเป็นกำลังรบที่มากกว่าของเมืองเทพธิดาเป็นสิบเท่า พวกเขาน่าจะกวาดล้างเมืองเทพธิดาได้อย่างสบาย

 

แบล็คก็อตพาคนของเขาใช้เส้นทางที่ปลอดภัยที่สุด พวกเขาหลีกเลี่ยงเส้นทางที่ต้องผ่านภูเขา พวกเขาเดินทางกันทั้งวันทั้งคืนเพื่อเร่งไปให้ถึงเมืองเทพธิดา

 

หลังจากเดินอ้อมภูเขาอยู่นาน ในที่สุดแบล็คก็อตและคนของเขาก็มองเห็นปราสาทสีขาวที่อยู่บนยอดภูเขาหิมะ มันดูเหมือนกับปราสาทในเทพนิยาย

 

‘ดูแล้วมันน่าจะเป็นเมืองสปิริตขุนนางจริงๆ’ แบล็คก็อตพูด ขณะที่กำลังนำทัพเคลื่อนตัวเข้าไปใกล้เมืองเทพธิดา

 

พวกเขาดูรีบร้อนกันมาก เหตุผลก็อาจจะมาจากความแค้นของเเบล็คก็อตที่มีหานเซิ่น แถมที่นี่ยังมีคนมีฝีมือไม่มาก ถึงมันจะมีทำเลที่ดีซึ่งอยู่บนยอดเขา แต่มันก็ไม่ยากที่แบล็คก็อตจะยึดเมืองนี้ เขาจะไม่ปล่อยให้หานเซิ่นรอดได้

 

แต่กระนั้นเขาก็ยังกังวลอยู่ว่าหานเซิ่นอาจจะไปขอความช่วยเหลือจากหลี่ซิงหลุน ซึ่งจะทำให้กำลังรบของเมืองเทพธิดาเพิ่มสูงขึ้น

 

แม้จากคำบอกเล่าของคนในเมือง หานเซิ่นเป็นคนเดียวที่มีระดับความแข็งแกร่งเกิน 100 แต่แบล็คก็อตก็ยังกลัวความสามารถของหานเซิ่นอยู่ นั่นเป็นเหตุผลที่เขาต้องพาผู้วิวัฒนาการที่มีระดับความแข็งแกร่งเกิน 100 มาถึง 6 คน นอกจากนี้ยังมีนักสู้ฝีมือดีมาด้วยอีก 200 คน เขาต้องการจะบดขยี้เมืองเทพธิดาให้ย่อยยับ และยิ่งหานเซิ่นอยู่ที่เมืองด้วยก็ยิ่งดี เขาจะได้ฆ่าหานเซิ่นไปด้วยเลย

 

เเบล็คก็อตต้องการทำให้ศึกนี้จบให้เร็วที่สุด เขารู้ดีว่าหานเซิ่นอาจจะรู้ข่าวเรื่องการเคลื่อนทัพของเขาแล้ว แต่ยังไงหานเซิ่นก็ไม่มีทางที่จะมีกำลังพอป้องกันเมืองได้ เขาแค่ต้องรีบยึดเมืองเทพธิดาให้ได้ก่อนที่กำลังเสริมจากหลี่ซิงหลุนจะมาก็พอ

 

หลังจากที่หานเซิ่นตื่นขึ้นมา เขาก็ได้รับข้อความจากหยางม่านลี่ทันที หลังจากที่เขาได้รับข่าว เขาก็วิ่งเข้าไปในเครื่องเทเลพอร์ตทันที

 

ช่วง 2-3 วันมานี้ เขาไม่ได้ทำอะไรเลย เขาแค่รอให้แบล็คก็อตยกทัพมา เขารู้ดีว่าเมื่อแบล็คก็อตรู้เรื่องเมืองเทพธิดา แบล็คก็อตจะไม่มีทางปล่อยให้โอกาสที่จะยึดเมืองของเทพธิดาหลุดลอยไปอย่างแน่นอน

 

ตอนนี้ทั้งเมืองเทพธิดารู้ตัวแล้วว่ากำลังจะถูกโจมตี หยางม่านลี่ประกาศให้กำลังของเมืองเทพธิดาเตรียมตัวพร้อมรบ พวกพ่อค้าแม่และประชาชนทั่วไปก็สังเกตเห็นความผิดปรกติแล้ว

 

ไม่ว่าพวกเขาจะประสาทช้ายังไง พวกเขาก็รู้ว่าคงจะมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นกับเมืองเทพธิดาแน่

 

ขณะที่หานเซิ่นมาถึงหอคอยสังเกตการณ์หน้าประตูทางเข้าเมือง เเบล็คก็อตเเละกองทัพของเขาก็มาถึงที่ราบของภูเขาแล้ว อีกแค่อึดใจพวกเขาก็จะมาถึงกำแพงเมืองเทพธิดาแล้ว

 

พวกที่แบล็คก็อตพามากำลังขี่สัตว์ขี่ที่มีลักษณะเหมือนกับหมาป่า พวกเขาตั้งรูปขบวน โดยผู้วิวัฒนาการที่มีระดับความแข็งแกร่งเกิน 100 อยู่หัวขบวน พวกเขาพร้อมที่จะบุกเข้าโจมตีเมืองทุกเมื่อ

 

“คนพวกนั้นมาจากไหนกันเนี่ย? พวกเขามาจากเมืองอื่นที่อยู่ใกล้ๆงั้นหรอ?”

“น่าจะใช่ เมืองเทพธิดาของเราไม่มีนักสู้ฝีมือดีเลย แถมพวกเขายังพาคนมาตั้ง 200 คน แต่ละคนมีสัตว์ขี่กันหมด ดูท่าพวกเราคงแย่แน่”

“ดูขบวนของพวกเขาสิ ดูเหมือนพวกเขาตั้งใจจะโจมตีเมืองของพวกเรานะ”

“บางทีมันอาจจะดีกว่าก็ได้ ถ้าพวกเขายึดเมืองเราได้ หานเซิ่นขูดรีดค่าธรรมเนียมและค่าเช่าจากพวกเรามามากแล้ว ฉันคิดว่าผู้ปกครองคนใหม่คงจะไม่ปล้นเงินพวกเราเหมือนกับหานเซิ่นแน่”

“ดูแล้วเมืองเทพธิดาคงไม่มีทางต้านพวกเขาได้แน่ พวกนายคิดว่าหานเซิ่นจะยอมจำนนรึเปล่า?”

…

 

ตอนนี้คนในเมืองเทพธิดาเริ่มซุบซิบกันแล้ว พวกเขารู้เรื่องที่เกิดขึ้นหมดแล้ว

 

เเบล็คก็อตขี่หมาป่าสีดำ สัตว์ขี่ของเขาก้าวออกมา 2 ก้าว จากนั้นเขาก็ชัดดาบยาวสีดำออกมา และชี้ไปที่หานเซิ่น พร้อมกับตะโกนเสียงดัง “ฉันเเบล็คก็อต! คือผู้นำของกองทัพนี้ หานเซิ่นมันไร้ยางอายและสกปรกติที่สุด มันกล้ามาลอบสังหารฉันด้วยพิษ จนฉันเกือบจะเอาชีวิตไม่รอด วันนี้ฉันมาที่นี่เพื่อแก้แค้น นี่เป็นเรื่องบาดหมางระหว่างฉันกับหานเซิ่น คนอื่นๆที่เหลือวางอาวุธลงและฉันจะไว้ชีวิต ใครก็ตามที่ช่วยหานเซิ่น ฉันจะไม่ปราณีคนคนนั้น”

หลังจากที่พูดจบ เเบล็คก็อตก็ใช้ดาบยาวในมือฟันลงมาที่พื้นน้ำแข็งที่อยู่ด้านหน้า ความแข็งแกร่งของเขา ทำให้คนในเมืองเทพธิดารู้สึกกลัว

นักสู้ทั้ง 200 คนที่แบล็คก็อตพามาด้วยเริ่มส่งเสียงตะโกนเพื่อข่มขวัญคนในเมือง

 

“เขาแข็งแกร่งมาก เเบล็คก็อตคนนี้จะต้องมีระดับความแข็งแกร่งเกิน 100 แน่ ส่วนคนที่ติดตามเขามา ดูแล้วก็น่าจะแข็งแกร่งเช่นเดียวกัน ด้วยกำลังอันน้อยนิดของเมืองเทพธิดา พวกเขามีหวังที่จะเอาชนะพวกเขาได้หรอ?”

“ให้พวกเขาเข้ามาเลย คนอย่างหานเซิ่นสมควรตายอยู่แล้ว”

“ใช่แล้ว ให้พวกเขาเข้ามาเถอะ หานเซิ่นมันไม่รู้จักประเมินตัวเอง เดี๋ยวนี้มันชักจะได้ใจเกินไปแล้วถึงกับไปลอบสังหารคนอื่นด้วยพิษ”

“หวังว่าเขาคงจะไม่หนีกลับไปที่สหพันธ์ดวงดาวหรอกนะ”

“ถึงแม้ฉันจะไม่ชอบหานเซิ่น แต่อย่างเขาไม่ยอมหนีไปไหนแน่”

“พวกนายไม่เห็น 6 คนที่แบล็คก็อตพามาหรอ พวกเขาดูเหมือนกับเสือหรือไม่ก็หมาป่า พวกเขาดูแข็งแกร่งมาก! บางทีพวกเขาก็น่าจะเป็นคนที่มีระดับความแข็งแกร่งเกิน 100 เหมือนกัน ในกลุ่มเทพธิดานอกจากหานเซิ่นแล้วก็ไม่มีใครเลยที่เป็นคู่ต่อสู้ของพวกเขาได้”

“ถ้าหานเซิ่นเลือกที่จะหนี มันจะดีมาก จำนวนเงินที่เราต้องจ่ายให้กับมันในแต่ละเดือนนั้นสูงมาก สมควรแล้วที่จะต้องเจอแบบนี้!”

 

คนในกลุ่มเทพธิดาต่างก็ได้รับสิทธิพิเศษต่างๆมากมาย ทำให้พวกเขาพร้อมที่จะสู้ไปกับหานเซิ่น แต่คนอื่นๆที่ไม่ได้อยู่ในกลุ่ม พวกเขาจะต้องเจอกับค่าเช่าและค่าคุ้มครองมหาโหด เป็นธรรมดาที่พวกเขาจะรู้สึกไม่ชอบหานเซิ่น พวกเขาอยากจะเห็นหานเซิ่นทุกข์ทรมาณ

 

แต่พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าถ้าหานเซิ่นไม่ยึดเมืองเทพธิดามา ชีวิตของพวกเขาจะลำบากกว่านี้มาก

 

แต่นี่ก็เป็นธรรมดาของมนุษย์ ถึงสิ่งที่เราทำจะเป็นเรื่องดี แต่ถ้ามันไม่ได้เป็นไปอย่างที่ใจพวกเขาต้องการ ก็ยากที่พวกเขาจะเห็นความดี พวกเขาจะจดจำเฉพาะด้านแย่ๆเท่านั้น

 

ส่วนพวกพ่อค้าแม่ค้าในเมืองก็ไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไรเลย พวกเขาไม่สนว่าใครจะเป็นผู้ครองเมือง ขอแค่พวกเขาหาช่องทางทำกำไรได้ก็พอ พวกเขาไม่สนว่าผู้ครองเมืองคนใหม่จะเก็บค่าเช่าแพงขึ้นหรือถูกลง

 

ทุกคนในกลุ่มเทพธิดาหน้าซีด แค่เห็นพวกเขาก็รู้แล้วว่าแบล็คก็อตแข็งแกร่งขนาดไหน พวกเขารู้ดีไม่ว่ายังไงพวกเขาก็ไม่น่าจะป้องกันเมืองไว้ได้

 

“หัวหน้า พวกเราควรจะถอยก่อนดีไหม?” ลุงชิงพูดพร้อมกับขมวดคิ้ว เขารู้ดีว่ายังไงกลุ่มเทพธิดาก็ไม่มีกำลังพอจะต่อต้านได้ เขาจึงเสนอความคิดที่จะสละเมือง

 

“ไม่ ทุกคนรออยู่ที่นี่” หานเซิ่นพูดอย่างสงบ เขาจ้องมองไปที่กองทัพของแบล็คก็อต

 

หานเซิ่นกระโดดลงจากหอคอบสังเกตการณ์ เขาลงไปอยู่บนพื้นบริเวณหน้าประตูเมือง จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปหากองทัพของแบล็คก็อตทันที

 

แบล็คก็อตยกมือขึ้นบอกให้คนของเขาอยู่นิ่งๆไว้ก่อน เขายิ้มขณะที่มองดูหานเซิ่นกำลังเดินเข้ามา

“หานเซิ่นจะลุยคนเดียวเลยหรอ?”

“โง่น่า ดูยังไงเขาก็คงจะเดินไปก้มหัวขอยอมแพ้ มันเป็นทางเดียวที่เขาจะมีโอกาสรอดได้”

“ฮาฮา ในที่สุดหานเซิ่นมันก็มีวันนี้”

“เขาสมควรแล้ว”

เห็นชัดว่าทั้ง 2 ฝ่ายมีกำลังแตกต่างกันมากเกินไป ทุกคนต่างก็คิดว่าหานเซิ่นคงจะยอมจำนน