หานเซิ่นและอีตงมู่ขยับถอยหลังออกมา 3-4 ก้าว ขณะที่กำลังมองไปที่ไข่สีเงินอย่างใจจดใจจอ ถ้าเกิดเหตุไม่คาดฝัน พวกเขาพร้อมที่จะหนีได้ตลอดเวลา เพราะไข่มีไฟฟ้ารุนแรงขนาดนี้ มันต้องไม่ธรรมดาแน่

 

ถ้ามอนสเตอร์ที่อยู่ในไข่ออกมาได้ พวกเขาสงสัยว่ามันจะแข็งแกร่งขนาดไหนกัน

 

เกิดเสียงปริแตกดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ตอนนี้เปลือกไข่เริ่มแตกออกมาเยอะแล้ว ภายในไข่มีหัวของมอนสเตอร์ที่มีขนปุกปุยสีเงินโผล่ออกมา มันโผล่หัวออกมาจากไข่ในสภาพที่ตามันเปิดครึ่งหนึ่ง

 

“มันไม่ใช่งูงั้นหรอ?” ทั้งหานเซิ่นและอีตงมู่ต่างก็ช้อค พวกเขาคิดว่ามันน่าจะเป็นไข่ของงู แต่จริงๆแล้วมันไม่ใช่อย่างที่พวกเขาคิด มอนสเตอร์ที่กำลังออกมาจากไข่มีขนยาวสีเงิน หูของมันแหลม ดูยังไงมันก็คือหมาจิ้งจอกตัวน้อย

 

ในที่สุดเจ้าตัวน้อยก็ออกมาจากไข่ได้แล้ว ถึงมันจะเพิ่งฝักออกมา แต่ขนาดของมันก็เท่ากับแรคคูนตัวเต็มวัย ขนของมันเป็นเงาดูสละสลวยมาก และหางที่สง่างามของมันก็กำลังกวัดแกว่งอยู่ข้างหลังมัน ดูจากท่าทางของมัน ถ้ามันโตขึ้นมาคงจะเป็นมอนสเตอร์ที่ดุร้ายหรือเป็นนักล่าขนานแท้แน่

 

ตุบ!

หลังจากที่มันออกมาจากไข่ ดูเหมือนมันจะยังยืนได้ไม่แข็ง มันล้มลงบนพื้น ดูเหมือนมันอาจจะเจ็บ เพราะมันส่งเสียงร้องออกมาถึง 2 ครั้ง

 

“ทำไมสิ่งมีชีวิตแบบนี้ถึงได้มาอยู่ในหุบเขาที่มีแต่งูแบบนี้ได้? แล้วฉันก็ยังไม่เคยเห็นหมาจิ้งจอกที่เกิดมาจากไข่มาก่อน” หานเซิ่นรู้สึกประหลาดใจ

 

ขณะที่อีตงมู่เริ่มจะเคลื่อนไหวแล้ว มีดในมือของเขาเคลื่อนไหวรวดเร็วราวกับสายลม เขาพุ่งเข้าไปหาจิ้งจอกน้อยที่เพิ่งเกิดขึ้นมา อีตงมู่คิดจะฆ่าลูกจิ้งจอกที่เพิ่งเกิดขึ้นมา

 

แต่หานเซิ่นกลับขยับถอยหลังออกมาแทน ฉากแบบนี้เขารู้สึกคุ้นๆ ในตอนที่โกลเด้นโกรวเลอร์เพิ่งเกิด เขาก็เคยทำแบบอีตงมู่มาก่อน

 

อีตงมู่เป็นมือสังหารที่มีพรสวรรค์สูงมาก การโจมตีของเขายากจะคาดเดา ปลายมีดของเขาแทงเข้าไปที่เปลือกตาของจิ้งจอก แต่มีดของเขาก็หยุดอยู่อย่างนั้น พร้อมกับมีเสียงเหมือนกับโลหะกระทบกัน

 

จิ้งจอกส่งเสียงขู่ออกมา แต่อีตงมู่ก็ยังไม่หยุด เขาพยายามจะดันมีดเข้าไปด้วยแรงทั้งหมดที่เขามี แต่ก่อนที่เขาจะได้ใส่พลังเข้าไปก็มีกระแสไฟฟ้าพุ่งเข้ามาที่มือของเขาผ่านทางมีด

 

ตุบ!

จิ้งจอกล้มลงไปบนพื้นอีกครั้ง ขณะที่อีตงมู่กระเด็นไป พลังของจิ้งจอกรุนแรงมาก แม้แต่ชุดเกราะของเขาก็กลายเป็นเถ้าถ่านไปแล้ว

 

ครั้งนี้ดูเหมือนอีตงมู่จะเจ็บหนักจริงๆ หลังจากที่ตกถึงพื้น อีตงมู่ก็นอนนิ่งไปเลย จนหานเซิ่นเกือบจะคิดว่าเขาตายไปแล้วจริงๆ

 

‘นี่มันคือ…ลูกของมอนสเตอร์ขั้นสุดยอด!’ หานเซิ่นรู้สึกเสียวสันหลัง เขามั่นใจมากว่านี่ไม่ใช่แค่มอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิแน่ เขารู้ดีว่าอีตงมู่แข็งแกร่งขนาดไหน และพลังในการแทงมีดลงไปของเขาก็ไม่ธรรมดา แต่มันกลับทำอะไรมอนสเตอร์ที่เพิ่งเกิดตัวนี้ไม่ได้เลย

 

ในตอนที่หานเซิ่นเคยสู้กับลูกโกลเด้นโกรวเลอร์ สถานการณ์มันก็ประมาณนี้ แต่ยังโชคดีที่มอนสเตอร์ขั้นสุดยอดในก็อตแซงชัวรี่เขต 1 ไม่ได้แข็งแกร่งเหมือนกับเขต 2 เขาเลยไม่ได้เจ็บหนักเหมือนกับอีตงมู่ตอนนี้

 

จิ้งจอกน้อยขนสีเงินดูเหมือนจะเริ่มโกรธแล้ว หลังจากที่มันยืนขึ้นมาได้ มันก็รีบวิ่งเข้าไปหาอีตงมู่ทันที เหมือนว่ามันต้องการเอาคืนที่โดนก่อนหน้านี้

 

หานเซิ่นรีบวิ่งเข้าไปหาอีตงมู่ที่บาดเจ็บหนักทันที เขาพยายามดึงอีตงมู่ออกไป อีตงมู่คือคนที่ยังมีประโยชน์ต่อเขาอยู่ แถมเขาเป็นคนที่ไม่เรื่องมากเรื่องการต่อลอง ถ้าเขามาตายที่นี่ หานเซิ่นก็คิดว่ามันน่าเสียดายมาก

 

หานเซิ่นรีบแบกอีตงมู่หนีออกไปข้างนอก จิ้งจอกสีเงินพยายามจะไล่ตามพวกเขา แต่มันเพิ่งจะเกิดขึ้นมา ทำให้มันยังอ่อนแอและควบคุมตัวเองได้ไม่ดีนัก หลังจากวิ่งได้ไม่กี่ก้าวมันก็ล้มลงอีกครั้ง ยากมากที่มันจะไล่ตามความเร็วของหานเซิ่นทัน

 

หานเซิ่นไม่กล้าที่จะไปยุ่งกับมอนสเตอร์ขั้นสุดยอด เขาแค่แบกอีตงมู่ไปที่ทางออก เขาไม่คิดที่จะเป็นไปศัตรูกับจิ้งจอกสีเงิน

 

หานเซิ่นรู้สึกว่าจิ้งจอกตัวนี้มันเกิดมาแปลกๆ โดยปรกติสิ่งมีชีวิตแบบนี้มักจะเกิดมาจากท้องแม่ แต่จิ้งจอกตอนนี้เกิดมาจากไข่ ซึ่งมันทำให้หานเซิ่นรู้สึกสงสัยออยู่

 

แต่เหมือนกับว่ามอนสเตอร์ขั้นสุดยอดทุกตัวอาจจะเกิดมาจากไข่ แต่มันแปลกที่โกลเด้นโกรวเลอร์ตัวน้อยเกิดมาจากท้องแม่ ซึ่งโกลเด้นโกรวเลอร์อาจจะเป็นข้อยกเว้น มันคงเป็นมอนสเตอร์ขั้นสุดยอดที่พิเศษ แถมมันยังเป็นมอนสเตอร์ขั้นสุดยอดตัวเดียวที่ให้เนื้อหลังจากที่ฆ่าได้ ซึ่งหลังจากที่โฮลี่แองเจิลกินมันเข้าไป เธอก็เปลี่ยนร่างทันที แต่นี่ยังเป็นแค่สมมุติฐานของหานเซิ่น ข้อมูลเกี่ยวกับมอนสเตอร์ขั้นสุดยอดยังมีน้อยเกินไป

 

หานเซิ่นคิดว่าน่าจะสลัดการติดตามของจิ้งจอกสีเงินได้ง่ายๆ หลังจากที่ออกมานอกถ้ำได้ เขาก็แบกอีตงมู่ต่อไปอีก 10 ไมล์ เขามองดูรอบๆและคิดว่าที่นี่เหมาะจะหยุดดูอาการของอีตงมู่ก่อน

 

ดูเหมือนอาการของเขาจะสาหัสทีเดียว ผิวหนังของเขาไหม้ และมีบางจุดที่ฉีกขาด โชคยังดีที่เขาสวมชุดเกราะ ไม่ังั้นเขาน่าจะตายไปแล้ว

 

“ฉันเป็นคนดีจริงๆ ฉันช่วยชีวิตนายไว้และก็ยังพานายมาถึงที่นี่ได้ หวังว่าหนี้ครั้งนี้นายจะใช้คืนให้ฉันในอนาคต”

หานเซิ่นเอายาที่เขาพกมาด้วยออกมา และใช้มันทำแผลเบื้องต้นให้อีตงมู่

“มันน่าเสียดายมากนะที่ฉันต้องใช้ยากับนาย ถ้านายหายดีเมื่อไหร่ ฉันจะส่งใบเสร็จไปให้นายถึงบ้านเลย”

 

“อ้ากก!” อีตงมู่กรีดร้องออกมาด้วยความทรมาน แม้ยาของหานเซิ่นจะมีประสิทธิภาพสูง แต่มันก็ทำให้เจ็บปวดมาก

 

“หยุดร้องสักที! ลูกผู้ชายเขาไม่ร้องกันแบบนี้หรอก ถ้าแค่นี้ยังทนไม่ได้แล้วต่อไปในอนาคตนายจะทนอะไรได้?” หานเซิ่นพูดหลังจากเห็นอีตงมู่เอาแต่กรีดร้อง

 

“นายไม่คิดจะใช้ยาชาสักหน่อยหรอ? ก่อนที่นายจะเทยาลงมาบนแผลฉันเนี่ย ทำไมนายไม่ลองดูบ้างล่ะ? ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่านายจะร้องไหม” อีตงมู่หน้าซีดด้วยความเจ็บปวด ตอนนี้ทั้งแขนและขาของเขาสั่นไปหมด

 

“โทษที แต่ฉันไม่ได้เอายาชามาด้วย นี่เป็นทั้งหมดที่ฉันมีแล้ว นายอย่าคาดหวังเยอะ อย่างน้อยนายก็ไม่ถึงตาย” หานเซิ่นใส่ยาลงไปในแผลของอีตงมู่เพิ่มอีกหน่อย

 

“อ้ากก!” อีตงมู่กรีดร้องอีกครั้ง เขาคว้าขาของหานเซิ่นและก็กัดมัน

 

“อ้ากก!” หานเซิ่นกรีดร้องขึ้นมาบ้าง

 

“ปล่อยฉัน! นายเป็นฉลามรึไงวะ!? รีบปล่อยเร็วเข้า!”

หานเซิ่นง้างปากของอีตงมู่เพื่อเอาขาของเขาออกมา เนื่องจากอีตงมู่เจ็บปวดทรมานมาก เขากลัวว่าอาจจะกัดลิ้นตัวเอง ทำให้เขาต้องหาอะไรก็ตามที่อยู่ใกล้ๆกัดไว้ ซึ่งมันก็ไปลงเอ่ยที่ขาของหานเซิ่น

 

หานเซิ่นกรีดร้องออกมาอย่างต่อเนื่อง เขาตบหัวของอีตงมู่ไปหลายครั้ง ในที่สุดอีตงมู่ก็ยอมปล่อย หลังจากนั้นอีตงมู่ก็กลิ้งไปตามพื้นน้ำแข็ง เหมือนว่าเขาจะหมดพลังงานแล้ว ตอนนี้เขากำลังนอนหายใจพะงาบๆอยู่บนพื้น

 

เมื่อหานเซิ่นดูที่ขาของตัวเอง เขาก็เห็นมีเลือดไหลออกมาจากรอยฟัน ขณะที่เขากำลังจะตะโกนด่าอีตงมู่ เขาก็เห็นว่ามีบางอย่างกำลังตรงเข้ามาทางที่พวกเขาอยู่ ซึ่งมันก็คือลูกจิ้งจอกสีเงิน