หานเซิ่นต้องประหลาดใจเพราะระหว่างที่เดินทางไปยังเมืองเดม่อนนั้นราบลื่นมาก หานเซิ่นอยากจะล่ามอนสเตอร์ระหว่างทาง แต่ตอนนี้เขายังไม่มีโอกาสเลย เนื่องจากคนที่กลุ่มการค้าจ้างมาเพื่อคุ้มกัน เป็นคนฆ่าพวกมอนสเตอร์ก่อนที่พวกเขาจะเห็น

 

นี่เป็นครั้งแรกเลยที่หานเซิ่นจะได้เห็นเมืองระดับราชวงศ์ที่มีมนุษย์ปกครองอยู่ อาณาเขตของเมืองมีความกว้างหลาย 10 ไมล์ และถูกห้อมล้อมไปด้วยป่า สิ่งก่อสร้างภายในเมืองถูกสร้างมาจากไม้ทั้งหมด มันต่างจากที่หานเซิ่นคิดไว้มาก แต่แน่นอนว่าไม้พวกนี้ไม่ใช่ไม้ธรรมดาๆ พวกมันดูลึกลับราวกับมีเวทย์มนต์ แถวเมืองจะมีต้นไม้ที่มีความสูงถึง 40 เมตรให้เห็นอยู่ทั่วไป

 

“เมืองที่เป็นไม้แบบนี้ ดูอันตรายมาก ถ้าต้องเจอกับไฟ” หานเซิ่นพูด

 

“ไม้ของเมืองเดม่อนไม่ใช่ไม้ธรรมดา เพราะมันจะไม่ไหม้ไฟ” ชายวัยกลางคนหัวเราะ

 

ขณะเดินทางเข้าไปในเมือง พร้อมกับขบวนการค้า หานเซิ่นก็มองไปรอบๆ เขาพยายามจะมองหาร้านค้าที่ขายวิญญาณอสูรที่เขาต้องการ

 

สมกับเป็นเมืองราชวงศ์จริงๆ มีร้ายขายวิญญาณอสูรอยู่ทุกที่ พวกร้านใหญ่ๆแต่ละร้านจะมีวิญญาณอสูรเลือดศักดิ์สิทธิ 1-2 ดวงเป็นสินค้าระดับพรีเมียมของร้าน

 

หานเซิ่นพยายามมองหาร้านที่ขายดาบวิญญาณอสูร แต่โชคร้าย ร้านที่เขาเห็นว่าขายดาบ แต่มันดันเป็นดาบใหญ่ ซึ่งไม่เหมาะที่จะเอามาใช้กับวิชาดาบคู่ของเขา

 

“ต้องแบบนี้สิเมืองของมนุษย์” หานเซิ่นสูดลมหายใจเข้าลึก เขากำลังคิดว่าแม่ของเขาโชคดีมาก ตอนที่เธอเข้ามาในก็อตแซงชัวรี่เขต 2 เธอถูกส่งมาที่เมืองระดับราชวงศ์ที่ปกครองโดยมนุษย์ ซึ่งต่างกับหานเซิ่นมาก

 

ราคาของวิญญาณอสูรที่นี่ถือว่าเป็นราคาที่ยุติธรรม ราคาส่วนมากก็แตกต่างจากของก็อตแซงชัวงรี่เขต 1 ไม่มากนัก วิญญาณอสูรเลือดศักดิ์สิทธิของก็อตแซงชัวรี่เขต 2 จะแพงกว่าของเขต 1 ประมาน 50-100%

 

เพื่อที่จะหาวิญญาณอสูรที่เขาต้องการ หานเซิ่นเดินเข้าไปดูทีละร้านๆ ในที่สุดเขาก็มาถึงร้านที่ชื่อว่า ‘อสูรล้ำค่า’ และเขาก็พบดาบที่กำลังตามหาอยู่

 

แต่น่าเสียดายที่หานเซิ่นไม่ได้ดูของจริง เจ้าจองร้านส่งหนังสือที่มีลิสต์รายชื่อและรูปภาพของวิญญาณอสูรภายในร้านให้หานเซิ่นดู มันเป็นหนังสือภาพสีที่ผลิตในสหพันธ์ดวงดาว มันมีข้อมูลของดาบที่หานเซิ่นกำลังต้องการอยู่อย่างละเอียด

 

ดาบนี้มีความยาวมากกว่าดาบอสรพิษเนตรเงิน และมันยังหนาและกว้างกว่าด้วย ลักษณะของดาบทั้ง 2 เล่มแทบจะตรงข้ามกันเลย ดาบโบราณม่วงแดงดูมีออร่าและสง่างามเปรียบเสมือนดาบแห่งความยุติธรรม แต่ดาบของอสรพิษเนตรเงินเหมือนกับดาบแห่งความชั่วร้าย

 

หลังจากดูลักษณะของมันแล้ว มันเป็นดาบที่ตรงกับความต้องการของเขา มันเหมาะที่จะนำมาใช้กับวิชาดาบคู่มาก เพราะเดิมมันเป็นวิชาที่ต้องใช้ 2 คน แต่หานเซิ่นได้ดัดแปลงมาสำหรับใช้คนเดียว การที่ได้ดาบที่มีสไตล์แตกต่างกันมา เวลาเอาไปใช้ผสานกันจะทำให้ได้ประสิทธิภาพสูงที่สุด

 

ตามที่หนังสือแนะนำบอก ดาบโบราณม่วงแดงได้มาจากมอนสเตอร์ที่ชื่อว่ามาสคอท ลักษณะของมันคล้ายกับสิงโตที่มีขนสีแดง และมีเกล็ดสีม่วงปกคลุมอยู่อีกชั้นหนึ่ง

 

“สวัสดีครับ วิญญาณอสูรดวงนี้ราคาเท่าไหร่?” หานเซิ่นชี้ไปที่วิญญาณอสูรมาสคอทที่อยู่ในหนังสือแนะนำของทางร้าน

 

“ต้องขอโทษด้วย นี่เป็นสินค้าพรีเมี่ยมของทางร้านเรา ดาบวิญญาณอสูรเล่มนี้รับแค่แลกอย่างเดียว” แม้เจ้าของร้านจะพูดด้วยน้ำเสียงที่ปรกติ แต่สีหน้าของเขาก็บ่งบอกถึงความภูมิใจ

 

ดาบเล่มนี้มีคนเสนอขอซื้อมากมาย แต่เจ้าของร้านยังไม่เคยพอใจกับข้อเสนอไหนเลย ทำให้มีข่าวลือว่าเจ้าของร้านคนนี้จงใจที่จะปฏิเสธทุกข้อเสนอ เพื่อเก็บดาบเล่มนี้ไว้เป็นสินค้าที่เอาไว้โชคเท่านั้น แต่มันก็ใช้ได้ผลดีมาก เพราะเมื่อพวกลูกค้าเห็นรูปดาบนี้ ก็จะทำให้พวกเขาเดินเข้ามาร้านนี้กันเป็นจำนวนมาก

 

“แล้วคุณอยากจะใช้มันแลกกับอะไร?” เจ้าของร้านบอกว่ารับแลกเท่านั้น ซึ่งมันก็ตรงกับความคิดของหานเซิ่นที่ต้องการใช้วิญญาณอสูรแลกมา

 

เจ้าของร้านขมวดคิ้ว เขามองหานเซิ่นตั้งแต่หัวจรดเท้าและพูด “สำหรับดาบเล่มนี้ ผมจะรับแลกแค่วิญญาณอสูรเลือดศักดิ์สิทธ์เบอร์เซิร์กเท่านั้น และจะต้องเป็นประเภทดาบเหมือนกันด้วย”

 

“แล้วถ้าเป็นวิญญาณอสูรประเภทอื่นจะรับไหม?” หานเซิ่นมองเจ้าของร้านด้วยความสงสัย

 

“ไม่” เจ้าของร้านปฏิเสธอย่างเด็ดขาด

 

ในตอนนี้หานเซิ่นเข้าใจแล้วว่าคนคนนี้ไม่ได้ต้องการจะขายดาบเล่มนี้ตั้งแต่แรก ถ้าใครก็ตามมีดาบวิญญาณอสูรเลือดศักดิ์สิทธิเบอร์เซิร์กอยู่แล้ว ใครมันจะเอาไปแลกกับดาบวิญญาณอสูรเลือดศักดิ์สิทธิธรรมๆ? ข้อเสนอของเขาฟังดูงี่เง่ามาก

 

หานเซิ่นคิดว่ามันน่าเสียดายที่เจ้าของร้านไม่มีความคิดที่จะขายมัน แต่เขาก็ยังไม่อยากจะยอมแพ้ง่ายๆ เขาพยายามจะหว่านล้อมเจ้าของร้านให้ได้ “ผมอยากจะใช้วิญญาณอสูรเลือดศักดิ์สิทธิเบอร์เซิร์กแลกกับของคุณ ถึงมันจะไม่ใช่ประเภทดาบ แต่คุณจะไม่ลองดูมันสักหน่อยหรอ?”

 

“ต้องขอโทษด้วย แต่ดาบเล่มนี้เอาไว้แลกกับวิญญาณอสูรดาบเลือดศักดิ์สิทธิเบอร์เซิร์กเท่านั้น” เจ้าของร้านยิ้ม

 

เจ้าของร้านรู้ดีว่าถ้าเขาพูดแบบนี้ออกไป หานเซิ่นจะเข้าใจเองว่าเขาไม่ต้องการขายมัน นั่นเป็นเหตุผลที่เขาต้องพูดแบบนั้นออกไป เพราะไม่มีใครโง่เอาวิญญาณอสูรเบอร์เซิร์กมาแลกกับวิญญาณอสูรแบบธรรมดาๆ การที่หานเซิ่นจะเอาวิญญาณอสูรเลือดศักดิ์สิทธิเบอร์เซิร์กมาแลกกับวิญญาณอสูรของเขา แสดงว่าวิญญาณอสูรของหานเซิ่นไม่ได้เป็นประเภทที่ได้รับความนิยม ไม่งั้นเขาจะเอามาแลกกับวิญญาณอสูรดาบเลือดศักดิ์สิทธิทำไม?

 

“น้องชายกำลังบอกว่าต้องการจะเอาวิญญาณอสูรเลือดศักดิ์สิทธิเบอร์เซิร์กมาแลกกับวิญญาณอสูรดาบเลือดศักดิ์สิทธิเล่มนี้ใช่ไหม?” มีชายคนหนึ่งได้ยินที่หานเซิ่นพูดพอดีด้วยความสงสัยเลยเดินมาถาม

 

“ใช่ แต่ดูเหมือนเจ้าของร้านจะไม่ต้องการแลก” หานเซิ่นถอนหายใจอย่างสิ้นหวัง

 

“มันเป็นวิญญาณอสูรเลือดศักดิ์สิทธ์เบอร์เซิร์กแบบไหน? ถ้ามันเป็นของที่ดีจริง ฉันก็อยากจะเอาวิญญาณอสูรเลือดศักดิ์สิทธิของฉันแลก” ชายคนนั้นพูด

 

“มันเป็นวิญญาณอสูรดาบเลือดศักดิ์สิทธิรึเปล่า? ถ้าเป็นดาบผมก็รับแลก” หานเซิ่นพูด

 

“ใช่” ชายคนนั้นรีบตอบ เขาเรียกวิญญาณอสูรดาบที่ดูเหมือนกับน้ำแข็งออกมา แต่น่าเสียดายที่มันเป็นดาบใหญ่ เหมาะจะถือ 2 มือมากกว่า

 

“วิญญาณอสูรของน้องชายเป็นแบบไหน เรียกออกมาให้ฉันดูหน่อยได้ไหม?” ชายคนนั้นพูด

 

หานเซิ่นทำตาแคบลง เขาไม่ต้องต้องการจะแลกกับวิญญาณอสูรดาบแบบนั้น แต่กระนั้นเขาก็ยังเรียกวิญญาณอสูรโคไฟนรกออกมา ในชั่วพริบตาร่างกายของหานเซิ่นก็เปลี่ยนเป็นวัวกระทิงที่มีปีก

 

มันเป็นวัวที่มีร่างกายสีดำ และมีปีกกับเขาขนาดใหญ่ ซึ่งดูน่าเกรงขามมาก หลังจากได้เห็นมันปากของชายคนนั้นและเจ้าของร้านก็อ้าค้างไปเลย

 

“โอ้พระเจ้า! นี่มันวิญญาณอสูรเปลี่ยนร่างเลือดศักดิ์สิทธ์เบอร์เซิร์ก แล้วแถมยังมีปีก น้องชายต้องการเอาวิญญาณอสูรล้ำค่าแบบนี้มาแลกกับดาบเลือดศักดิ์สิทธิจริงหรอ?” ชายคนนั้นเบิกตากว้าง

 

“ใช่ เพราะผมต้องการดาบมากกว่า” หานเซิ่นเก็บวิญญาณอสูรโคไฟนรก และเปลี่ยนกลับมาร่างเดิม

 

“น้องชาย ฉันอยากแลก ฉันต้องการแลก!” ชายคนนั้นรีบพูด

 

“เฮ้คุณ! ที่นี่มันร้านของผม ถ้าคุณต้องการจะแลกเปลี่ยนวิญญาณอสูรก็ออกไปหาที่อื่นคุย” เจ้าของร้านเดินออกมาจากเคาร์เตอร์ และก็เข้ามาอยู่แทรกระหว่างชายคนนั้นกับหานเซิ่น

 

“อ่าว คุณเป็นคนบอกเองไม่ใช่หรอว่าคุณไม่ต้องการแลก แล้วทำไมมาขัดขวางคนอื่นแบบนี้?” ชายคนนั้นพูดตอบโต้

 

“ใครบอกว่าฉันจะไม่แลก?” เจ้าของร้านหน้าแดง เขาต้องกลืนคำพูดตัวเอง เขาเลิกสนใจชายคนนั้น และหันมายิ้มให้หนาเซิ่น

“คุณลูกค้า ถ้าคุณยังอยากจะแลกเปลี่ยนกับวิญญาณอสูรของผม ผมก็ยินดีจะแลก ทำไมพวกเราไม่แลกกันเดี๋ยวนี้เลยล่ะ?”

 

“หลังจากผมคิดดีๆแล้ว ผมว่าผมชอบวิญญาณอสูรของเจ้าของร้านมากกว่า แต่ยังไงก็ตามวิญญาณอสูรของผมก็เป็นวิญญาณอสูรเบอร์เซิร์กที่ทรงพลัง” หานเซิ่นยิ้ม

 

“น้องชายอย่าไปฟังที่เขาพูด ถ้าแลกกับฉัน ฉันจะแถมวิญญาณอสูรกลายพันธ์เพิ่มให้อีก” ชายคนนั้นยื่นข้อเสนอ