หานเซิ่นตกตะลึง ตอนนี้ความอยาก มันกำลังเผาผลาญร่างกายของเขา ไตของเขากำลังส่งเสียงดังจากความร้อน ตอนนี้ราวกับมีลูกไฟกำลังอยู่ภายในร่างกายของเขา ตอนนี้เขารู้สึกอึดอัดมาก เขาต้องการปลดปล่อย

 

“บ้าเอ้ย! ทำไมถึงได้มาเวลานี้?” ตอนนี้หานเซิ่นไม่มีกะจิตกะใจจะเพ่งสมาธิเพื่อสยบความอยากของเขาแล้ว

 

ตอนนี้หานเซิ่นรู้สึกมึนงง เขาฟังไม่ออกว่าใครเป็นคนที่พูดอยู่ข้างนอก และผู้หญิงคนนี้กำลังพูดถึงเรื่องอะไร แต่อย่างไรก็ตามหานเซิ่นไม่จำเป็นต้องฟัง เขาก็พอเดาได้ว่าเป็นใคร

 

ปรกติไม่ค่อยมีคนมาหาเขาที่ห้อง ในเมืองนี้มีไม่กี่คนเท่านั้นที่กล้ามาหาเขา ผู้หญิงคนเดียวที่มาหาเขาได้ก็คือหยางม่านลี่ แต่เธอจะมาก็ต่อเมื่อมีเรื่องสำคัญจริงๆเท่านั้น นอกจากเธอแล้วก็ไม่น่ามีคนอื่น

 

แต่เมื่อคิดถึงหยางม่านลี่แล้ว เขาก็ดันไปนึกถึงขาสีขาวอันเรียวยาวของเธอ ตอนนี้หัวของเขาแทบจะระเบิด เขาไม่สามารถหักห้ามใจได้ เขารู้สึกว่าขาของเธอมันน่าอร่อย ตอนนี้เขาไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น นอกจากพังประตูออกไป และจับเธอกดลงกับพื้น

 

หานเซิ่นพยายามใช้ทุกอย่างเพื่อสยบความอยากของตัวเองได้ให้ ตอนนี้เขาเร่งใช้พลังของตะวันหยกเป็น 2 เท่า เขาพยายามอย่างมากเพื่อทำให้ความต้องการทางเพศของเขาหมดลงให้ได้

 

ในก็อตแซงชัวรี่เขต 2 ไม่เหมือนกับก็อตแซงชัวรี่เขต 1 ที่ใครก็สามารถเข้าห้องของคนอื่นได้ แต่หยางม่านลี่ไม่ใช่คนที่จะเข้าห้องคนอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต ดังนั้นหานเซิ่นจึงไม่ได้กังวลมาก

 

อย่างน้อยถ้าหานเซิ่นไม่ได้เห็นเธอตรงๆ เขาคิดว่ายังพอสงบสติอารมณ์ได้ แต่หานเซิ่นก็ต้องช็อค เมื่อเขาได้ยินเสียงประตูเปิดออก

 

‘เวรเอ้ยย! หยางม่านลี่ ปรกติเธอไม่ใช่คนแบบนี้นี่น่า แล้วทำไมวันนี้ถึงได้เปิดเข้ามา?’ ตอนนี้จิตใจของหานเซิ่นเเตกเหมือนกับเปลือกไข่ หัวใจของเขาเต้นรัว

 

เขาได้รับเสียงฝีเท้าของผู้หญิงเดินเข้ามาในห้อง ถึงหานเซิ่นจะพยายามบังคับตัวเองให้หลับตา แต่เมื่อเขาได้ยินเสียงของเธอ จิตใจของเขาก็สั่นคลอน ตอนนี้ในหัวของเขามีแต่รูปเปลือยของผู้หญิงเต็มไปหมด เขาไม่สามารถคิดอย่างอื่นได้

 

ขณะเขากำลังพยายามจะสงบตัวเองให้ได้ ใบหน้าของเขาเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง จมูกของเขามีเลือดไหลออกมา

 

ผู้หญิงค่อยๆเดินเข้ามาใกล้หานเซิ่นมากขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งมันทำให้เขาอยากจะกรีดร้องออกมา ผลของเห็ดสีแดงมันรุนแรงจริงๆ ขนาดจูถิงกินไปแค่นิดเดียว มันยังมีผลถึงขนาดนั้น แต่นี่หานเซิ่นกินเข้าไปเกือบทั้งอัน

 

หานเซิ่นไม่กล้าลืมตาหรืออ้าปาก เขากลัวว่าถ้าเขาเริ่มพูดหรือลืมตาเมื่อไร เขาก็จะไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกแล้ว

 

“ออกไปซะ ถึงฉันจะมีความสุขที่ได้นอนกับผู้หญิง แต่ฉันจะทำกับผู้หญิงที่ฉันรักเท่านั้น ตอนนี้ฉันกำลังต้านผลข้างเคียงของยาอยู่ ออกไปซะ ออกไปจากที่นี่ ออกไปหยางม่านลี่!” ตอนนี้หานเซิ่นพยายามอย่างถึงที่สุดแล้ว แม้เขาจะต้องกบฏต่อหัวใจตัวเองก็ตาม

 

แต่ผู้หญิงคนนั้นก็ยังคงเดินเข้ามาหาหานเซิ่น ดูเหมือนเธอจะพบว่าหานเซิ่นมีพฤติกรรมแปลกๆ เธอเดินมาตรงหน้าหานเซิ่น และพยายามดูเขาให้ชัด

 

ผู้หญิงคนนี้เข้ามาใกล้มากจนหานเซิ่นได้กลิ่นของเธอ ตอนนี้ทั้งตัวของเขามันเหมือนกับถูกไฟเผา เลือดไหลออกมาจากจมูกของเขาเหมือนกับน้ำตก

 

หานเซิ่นกำลังต่อสู้กับความต้องการ เขากัดฟันอย่างแรงจนลิ้นมีเลือดไหลออกมา เขาหวังว่าความเจ็บมันจะช่วยให้เขาเอาชนะความอยากไปได้ มีเลือดหยดลงมาจากปากของเขา

 

ผู้หญิงขมวดคิ้ว เธอคิดว่าหานเซิ่นจะต้องฝึกวิชาอะไรบางอย่างจนเกิดอาการผิดปรกติแน่ เธอเริ่มคิดว่าการที่เธอเข้ามาโดยพลการเป็นเหตุ ทำให้เกิดความผิดพลาดในขั้นตอนการฝึกของเขารึเปล่า

 

ผู้หญิงคนนั้นโน้มตัวเข้ามาใกล้ๆ เธอยื่นมือไปเตะที่คอของหานเซิ่นเพื่อตรวจดูชีพจร เธออยากจะรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับหานเซิ่น

 

แต่เมื่อนิ้วของเธอสัมผัสกับคอของหานเซิ่น ตอนนี้หานเซิ่นก็สูญเสียการควบคุมตัวเองไปเรียบร้อยแล้ว นิ้วของเธอเป็นเหมือนกับน้ำมันที่ราดลงมาในกองเพลิง หานเซิ่นลืมตาขึ้นมา

 

หญิงสาวรูปงามยืนอยู่ต่อหน้าหานเซิ่น รูปลักษณะของเธอดูสง่างามมาก ความสูงของเธอพอๆกับหานเซิ่น เธอสวมชุดสูทสำหรับต่อสู้สีขาว สัดส่วนของเธอมันช่างยั่วยวน ขายาวๆ ก้นงอนๆและหน้าอกใหญ่ๆของเธอมันดูสมบูรณ์แบบ ไม่ว่าใครเห็นก็ต้องหัวใจเต้นรัว

 

ใบหน้าอันเรียบเนียนของเธอดูเย็นชาแต่ก็สง่างาม เธออ้าปากเพื่อพูดบางอย่าง แต่ในตอนนี้หานเซิ่นไม่ได้ยินอะไรสักอย่าง ถึงผู้หญิงคนนี้จะไม่ได้ดูเหมือนกับหยางม่านลี่ แต่รูปร่างของเธอก็น่าดึงดูดไม่แพ้กัน บางทีอาจจะยิ่งกว่าหยางม่านลี่ เธอเป็นสาวในสเปคของหานเซิ่นเลย ตอนนี้หานเซิ่นควบคุมตัวเองไม่ได้แล้ว

 

ตาของหานเซิ่นกำลังฉายแววแห่งความชั่วร้าย เขายื่นมือออกไปพยายามจะจับตัวผู้หญิงคนนั้น

 

แม้มือของหานเซิ่นจะเร็วมาก แต่ระยะห่างระหว่างพวกเขา ทำให้เธอสามารถขยับถอยหลังหลบมือของเขาได้ทัน

 

สีหน้าของเธอไม่เปลี่ยน เธอจ้องมองหานเซิ่นด้วยสายตาแปลกๆ แต่ในชั่วอึดใจสีหน้าของเธอก็ต้องเปลี่ยนไป เธอไม่อยากจะเชื่อว่าหานเซิ่นจะพุ่งเข้ามาหาเธอ

 

เธอไม่ได้คิดว่าหานเซิ่นจะทำแบบนี้ แต่เขาก็ทำมันแล้ว เธอขยับถอยหลังได้ไม่กี่ก้าว หลังของเธอก็ชนกำแพง ซึ่งตอนนี้ไม่มีที่ที่ให้เธอหนีได้อีก

 

หานเซิ่นขวางทางออกทุกทางที่เธอพอจะหนีได้ ตอนนี้เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะวิ่งหนีออกไป ตอนนี้ความรู้สึกช็อคของเธอเปลี่ยนเป็นความรู้สึกโกรธ เธอยื่นมือออกไปชกหน้าหานเซิ่น แต่อยู่ๆเธอก็นึกขึ้นมาได้ว่าการที่เขาเป็นแบบนี้อาจจะเกิดจากการที่เธอเข้ามาโดยพลการ ทำให้เธอต้องดึงหมัดกลับมา

 

แต่ในจังหวะที่เธอลังเล หานเซิ่นก็ยื่นมือมาจับชุดของเธอในเสี้ยววินาที ชุดสูทสำหรับต่อสู้ที่ถูกออกแบบมาเพื่อป้องกัน ถูกหานเซิ่นฉีกขาดด้วยมือเปล่า หน้าอกสีขาวขนาดใหญ่ของเธอปรากฏออกมาให้หานเซิ่นเห็นเต็ม 2 ตา

 

หานเซิ่นจับเธอกดกับกำแพง มือข้างหนึ่งของเขาจับไปที่หน้าอกอันใหญ่โตของเธอ ขณะที่มืออีกข้างของเขาเอื้อมลงไปจับที่ก้นของเธอ จากนั้นหานเซิ่นก็ประกบปากกับเธอ

 

ผู้หญิงเบิกตากว้าง ตอนนี้ตัวของเธอแข็งทื่อ ในชั่วพริบตาร่างกายของเธอก็สัมผัสกับร่างกายของหานเซิ่นแบบเนื้อแนบเนื้อ

 

ในวินาทีต่อมา ตาของเธอก็เต็มไปด้วยเปลวเพลิงอันเกรี้ยวกราด ราวกับว่าเธอเข้าสู่โหมดเบอร์เซิร์ก ร่างกายของเธอมีแสงสีม่วงอ่อนๆส่องออกมา ทำให้เธอดูเหมือนกับเทพธิดา

 

ปัง!

เธอแทงเข่าเข้าไปที่ท้องของหานเซิ่น แค่การโจมตีครั้งเดียวก็ทำให้อารมณ์ความอยากของหานเซิ่นกระเด็นออกไปทันที จากนั้นเธอก็กระโดดขึ้นพร้อมกับเตะเสยปลายคางของหานเซิ่น จนทำให้เขาลอยขึ้นไปในอากาศ

 

ก่อนที่เขาจะถึงพื้น เธอก็เตะเข้าไปที่ชายโครงของเขาซ้ำแล้วซ้ำอีก

 

ปัง!ปัง!ปัง!

ขาอันงดงามของเธอเป็นเหมือนกับอาวุธที่น่ากลัว เธอกระหน่ำเตะไปที่หานเซิ่นประมาน 30 ครั้ง เธอเตะไปซ้าย ขาว ล่าง บน จนตัวเขาไม่มีโอกาสจะตกลงถึงพื้น

 

เธอรู้ดีว่าต้องมีอะไรผิดปรกติเกิดขึ้นกับหานเซิ่นแน่ ซึ่งมันช่วยให้เธอสงบตัวเองลงได้ และหยุดเตะหานเซิ่น ตอนนี้เธอใช้มือของเธอปิดหน้าอกของตัวเอง