ขณะที่พวกเขาเข้าไปใกล้เกาะ หานเซิ่นก็เห็นคน 3 คนกำลังยืนอยู่บนชายหาด 2 คนเป็นผู้ชาย อีกคนเป็นผู้หญิง พวกเขาสวมชุดเกราะวิญญาณอสูร แต่ละคนดูหน้าตาดีและสง่ากันทั้งนั้น เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่ใช่คนปรกติธรรมดาแน่

 

“พี่ใหญ่ ทำไมถึงได้ไปนานนัก?” ผู้หญิงตะโกนจากระยะไกล

ผู้หญิงคนนี้ค่อนข้างตัวเล็ก ถึงจะค่อนข้างสวย แต่เธอดูเป็นคนที่เฉื่อยชา

 

“มีก้อนหินขวางถนนอยู่ ดังนั้นการเดินทางของฉันเลยล่าช้ากว่ากำหนด” ควีนอธิบาย ดูเหมือนเธอจะโกหกไม่เก่งเอาซะเลย

 

“พี่ใหญ่ ผู้ชายคนนี้เป็นใคร?” ผู้หญิงประหลาดใจ เมื่อเห็นหานเซิ่นมากับควีน

 

หลังจากที่ผู้ชายอีก 2 คนทักทายควีน พวกเขาก็สงสัยเกี่ยวกับหานเซิ่นด้วย

 

“เขาชื่อว่าหานเซิ่น และฉันอยากจะให้เขามาร่วมทีมกับเรา”

ควีนเป็นคนที่พูดไม่เก่ง เธอแนะนำแบบรวบรัด

 

“คุณจะต้องเป็นยอดฝีมือแน่ พี่ใหญ่ถึงขนาดไปชวนคุณมาร่วมทีมด้วย ฉันขอถามหน่อยได้ไหมว่าพลังที่คุณได้จากการปลดล็อคยีนเป็นพลังแบบไหน?” ผู้หญิงถามหานเซิ่นด้วยความสงสัย

 

ผู้ชายอีก 2 คนก็รอฟังคำตอบจากหานเซิ่นเช่นเดียวกัน พวกเขารู้ดีว่าคนที่ควีนชวนมาแต่ละคนล้วนแต่มีฝีมือสูง พวกเขาอยากจะรู้ว่าหานเซิ่นมีวิชาแบบไหน

 

“โอ้ ผมหรอ? ผมยังไม่ได้ปลดล็อคยีนเลย” หานเซิ่นพูดโกหกไป

 

เนื่องจากควีนบอกแค่ว่าที่เธอพาเขามาก็เพราะเธอต้องการจิ้งจอกสีเงิน ดังนั้นเขาไม่จำเป็นต้องมีส่วนร่วมด้วย เขามีหน้าที่แค่คอยตามคนอื่นๆในทีม มอนสเตอร์ขั้นสุดยอดไม่ใช่เรื่องเล่นๆ ภาพของม้าน้ำยังอยู่ในหัวของเขา ถ้าเป็นไปได้เขาก็ไม่อยากจะเข้าไปเสี่ยงอันตราย ถ้าแค่สังเกตการณ์อยู่ห่างๆได้ยิ่งเป็นเรื่องที่ดี

 

“ยังไม่ได้ปลดล็อคยีนงั้นหรอ?!” ทั้ง 3 คนพูดออกมาพร้อมๆกัน หลังจากนั้นพวกเขาก็หันไปมองควีน

 

ควีนพยายามอธิบายว่าทำไมต้องเอาหานเซิ่นมาเข้าร่วมทีม

“ฉันทดสอบความสามารถของเขาแล้วระหว่างการเดินทาง จิ้งจอกสีเงินของเขามีความสามารถพิเศษ ถ้ามีมันอยู่ด้วยจะไม่มีมอนสเตอร์ตัวไหนกล้าเข้ามาใกล้”

 

“ถ้านั่นเป็นเรื่องจริง ทำไมคุณไม่ขอซื้อสัตว์เลี้ยงมา? ไม่เห็นจำเป็นจะต้องพาคนแบบนี้มาเข้าร่วมทีมกับเรา” ผู้ชายคนหนึ่งพูด ชายคนนี้ค่อนข้างหล่อ เขามีผมสีบลอนด์ ตาสีขาว

 

“ต้องขอโทษด้วย แต่สัตว์เลี้ยงของผมไม่ได้มีไว้ขาย” หานเซิ่นรีบปฏิเสธ

 

ชายผมบลอนด์ต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ควีนห้ามเขาไว้ก่อน เธอพูด

“ตามกฎของพวกเรา การรับสมาชิกใหม่จะต้องมีการโหวต ถ้านายไม่ต้องการให้เขาเข้าร่วมทีม นายก็มีสิทธิจะพูด ถ้าทุกคนรู้สึกว่าไม่ควรให้เขาเข้าร่วมทีม ฉันก็จะส่งเขากลับไป แต่จะไม่มีใครแตะต้องตัวเขาได้”

 

หลังจากนั้นทุกคนก็เงียบไปเลย หลังจากเงียบอยู่นาน ควีนก็ทำลายความเงียบด้วยการถาม

“แล้วคนอื่นๆที่เหลืออยู่ไหน? พวกเขายังมาไม่ถึงหรอ?”

 

“พี่ใหญ่ เหมือนพวกเขาจะติดปัญหาบางอย่างเลยทำให้การเดินทางล่าช้า แต่ฉันมั่นใจว่าพวกเขาน่าจะใกล้มาถึงแล้ว” ผู้หญิงพูด

 

“ถ้าเป็นแบบนั้นก็ต้องรอให้พวกเขามาถึงก่อน แล้วพวกเราค่อยมาโหวตกันอีกทีว่าจะให้หานเซิ่นเข้าร่วมทีมหรือเปล่า” ควีนพูด

 

ชายผมบลอนด์พูด “ไม่เห็นจำเป็นต้องรอพวกเขาเลย ฉันไม่เห็นด้วย ลืมไปแล้วหรอว่าคุณเป็นคนตั้งกฎเองว่าคนที่จะเข้าร่วมได้ ต้องปลดล็อคยีนได้ก่อน? คนคนนี้ยังไม่ได้ปลดล็อคยีน เขามีแค่สัตว์เลี้ยงที่พิเศษจะให้เขามาร่วมทีมล่ามอนสเตอร์ที่เหนือกว่าเลือดศักดิ์สิทธิเลยหรอ?”

 

“ฉันเข้าใจ แต่สัตว์เลี้ยงของเขามีความสำคัญต่อแผนการของพวกเรามาก มันจะช่วยให้พวกเราสู้ได้ง่ายขึ้น” ควีนพยายามอธิบาย เธอมองไปที่ชายผมบลอนด์ด้วยสายตาทิ่มแทง

 

“ใช่แล้วทรราช การมีคนแบบเขาอยู่ในทีมก็ไม่ใช่เรื่องเสียหาย”

ผู้หญิงเห็นด้วยกับควีน เธอพยายามโน้มน้าวชายผมบลอนด์

 

ชายผมบลอนด์ที่ถูกเรียกว่าทรราชพูด “ฉันไม่อยากจะร่วมทีมล่ามอนสเตอร์ที่เหนือกว่าระดับเลือดศักดิ์สิทธิกับคนที่ยังไม่สามารถปลดล็อคยีนได้”

 

ควีนมองทรราชพร้อมกับขมวดคิ้ว เธอรู้สึกผิดหวังที่ทีมของเธอไม่ยอมรับหานเซิ่นเข้าร่วมทีม เธอพยักหน้าและพูด “งั้นก็ได้! ถ้าเป็นแบบนี้ฉันก็จะพาเขากลับไปส่ง”

หลังจากนั้นควีนก็ขึ้นไปบนหลังวาฬ พร้อมกับขอโทษหานเซิ่น “ฉันต้องขอโทษด้วยที่ทำให้นายต้องเสียเวลาเดินทางโดยไร้ความหมาย”

 

“ไม่เป็นไร ผมไม่คิดมาก” หานเซิ่นส่ายหัว เขาพยายามฝืนยิ้มออกมา เขาไม่อยากเสี่ยงชีวิตก็จริง แต่เขาก็ไม่ได้คิดว่าจะถูกทีมปฏิเสธในทันทีแบบนี้

 

หานเซิ่นเพิ่งจะมาถึงที่นี่เมื่อสักครู่นี่เอง แต่ตอนนี้เขาต้องถูกส่งกลับซะแล้ว หานเซิ่นไม่พอใจกับผลลัพธ์แบบนี้ แต่เขาก็คิดว่าการเปิดเผยความจริงเรื่องปลดล็อคยีนไปตอนนี้ไม่เป็นผลดีเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงต้องจำใจเตรียมตัวเดินทางกลับพร้อมกับควีน

 

ขณะที่ควีนเตรียมจะพาหานเซิ่นกลับ เขาก็สังเกตเห็นว่ามีใครบางคนกำลังขี่สัตว์อสูรตรงมาทางนี้ เขากำลังแล่นมาด้วยความเร็วสูง

 

ไม่นานนักเขาก็มาถึงเกาะ แต่น่าแปลกเพราะดูเหมือนเขาจะได้รับบาดเจ็บสาหัสทีเดียว เขามีบาดแผลถูกไฟไหม้ทั่วร่าง เสื้อผ้าของเขาฉีกขาด ดูแล้วอาการของเขาไม่ค่อยดีเท่าไหร่

 

“เฒ่าลามก! คุณไม่เป็นไรใช่ไหม? แล้วซ่างชิงอยู่ที่ไหน?” ควีนรีบลงมาจากหลังวาฬ จากนั้นคนอื่นๆก็รีบมาช่วยกันพยุงเขา

 

“ระหว่างทางที่พวกเรามาที่นี่ พวกเขาไปเจอกับมอนสเตอร์ใต้ทะเลเข้า มันทรงพลังมาก พลังไฟของมันน่ากลัวมาก ฉันแยกกับซ่างชิงตอนนั้น และฉันก็ไม่รู้ว่าเขาจะหนีได้ทันรึเปล่า” เฒ่าลามกพูด ในขณะที่กำลังหอบ ใบหน้าของเขาซีดเหมือนกับกระดาษ

 

ใบหน้าของทุกคนในทีมถอดสีทันที พวกเขาไม่สามารถทำอะไรได้ ถ้ามอนสเตอร์ที่ชายคนนี้ไปเจอคือมอนสเตอร์ขั้นสุดยอด มอนสเตอร์ขั้นสุดยอดที่อยู่ในทะเลเป็นอะไรที่อันตรายเกินไป มันเหมือนกับฝันร้าย เขาโชคดีมากแล้วที่รอดชีวิตมาได้

 

บาดแผลถูกไฟเผาของเขาสาหัสทีเดียว คนอื่นๆช่วยกันแบกเขาขึ้นฝั่งไป และพยายามทำแผลเบื้องต้นให้เขาก่อน

 

เมื่อเห็นรอยแผลของเขา หานเซิ่นก็อดคิดไม่ได้ว่า ‘อย่าบอกนะพวกเขาไปเจอม้าน้ำสีฟ้ามา?’

 

“แมวขี้เกียจ เธอรออยู่ที่นี่และค่อยช่วยดูอาการเฒ่าลามก ส่วนฉัน ทรราชและอิจฉาสวรรค์จะลองไปตามหาเขาดู” ควีนกระโดดขึ้นไปบนหลังวาฬ ขณะที่พูด

 

ทรราชและอิจฉาสวรรค์เรียกสัตว์ขี่สำหรับขี่บนน้ำออกมา จากนั้นพวกเขาก็รีบมุ่งหน้าไปทางที่เฒ่าลามกตรงมา

 

เมื่อพวกเขาไปถึงจุดที่เฒ่าลามกบอก พวกเขาก็แยกย้ายกันตามหาคนสูญหาย

 

หานเซิ่นยังคงอยู่บนหลังวาฬ เขานั่งอยู่ข้างๆควีน ถึงพวกเขาจะช่วยกันตามหาคนสูญหาย แต่พวกเขาก็ไม่พบร่องรอยอะไรเลย เหมือนว่าเขาน่าจะตายไปแล้ว

 

‘เหมือนว่าควีนและคนอื่นๆยังไม่เคยฆ่ามอนสเตอร์ขั้นสุดยอดกันมาก่อน ถึงพวกเขาจะปลดล็อคยีนได้แล้ว แต่มนุษย์ในก็อตแซงชัวรี่เขต 2 ยังมีพลังไม่พอที่จะรับมือกับพวกมัน’ หานเซิ่นคิด

 

แต่นี่ก็เป็นการเตือนสติของหานเซิ่นเช่นเดียวกัน เขามีความสุขกับการปลดล็อคยีนมาก แต่ตอนนี้เขาก็เริ่มสงสัยแล้วว่าพลังที่ได้รับมาจะพอต่อสู้กับมอนสเตอร์ขั้นสุดยอดได้รึเปล่า

 

แม้คนอื่นๆจะปลดล็อคยีนได้แบบหานเซิ่น แต่พวกเขาก็ยังตาย พวกเขาตายอย่างง่ายดาย เมื่อเจอกับมอนสเตอร์ขั้นสุดยอดในทะเล ซึ่งมันทำให้หานเซิ่นเริ่มกลัว

 

ควีน ทรราชและอิจฉาสวรรค์พยายามค้นหากันเต็มที่แล้ว แต่พวกเขาก็ไม่พบอะไรเลย พวกเขาหน้าซีดกันหมด เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเสียขวัญมากกับการที่ต้องเสียสมาชิกไปตั้งแต่ยังไม่เริ่มการล่า

 

“กลับไปที่เกาะกันก่อน อยู่บนผิวน้ำจะไม่ปลอดภัย” ควีนตัดสินใจ เธอกลัวว่าถ้าอยู่นานกว่านี้ พวกเธอก็อาจจะไม่รอดเหมือนกัน

 

“พวกเราจะเอายังไงต่อดี? ตอนนี้มีคนถูกฆ่าไปแล้ว และพวกเรายังทำไม่ได้แม้แต่จะหาศพของเขา? เฒ่าลามกก็ยังบาดเจ็บ พวกเราจะยังไปล่ามอนสเตอร์บนเกาะนี้กันอยู่ไหม?” แมวขี้เกียจพูด

 

“แน่นอน พวกเราต้องทำตามแผนต่อไป ไม่งั้นพวกเราจะเสียเวลาฟรี!”ทรราชพูด

 

“แต่ตอนนี้พวกเราเหลือกันแค่ 4 คน แล้วอะไรจะเกิดขึ้นถ้าเป้าหมายของพวกเราคือมอนสเตอร์ที่เหนือกว่าเลือดศักดิ์สิทธิจริงๆ..” แมวขี้เกียจไม่จำเป็นต้องพูดจบ แต่ทุกคนก็เข้าใจความหมายของเธอดี