ไม่นานหลังจากที่ดำลงไปในทะเล เขาก็เห็นควีนตรงเข้ามาใกล้ เธอกระโดดลงทะเลในสภาพที่เลือดอาบไปทั้งตัว เลือดของเธอกระจายออกไปในน้ำ

 

เขาเห็นแสงสีขาวๆพุ่งลงมาในทะเล มันคือกระแสลมที่เกิดจากกรงเล็บของเสือขาว

 

เมื่อเสือขาวใช้อุ้งเท้าตะปบลงไปในน้ำทะเล ทะเลก็แยกตัวออกไปหลายเมตร ดูเหมือนเสือขาวจะยังไม่ยอมเลิกราง่ายๆ

 

สีแสงม่วงส่องออกมาจากตัวควีน ตอนนี้หอกสีม่วง 2 อันปรากฏขึ้นมาในมือของควีน เธอหมุนตัวหลบ และใช้หอกป้องกันการโจมตีที่ตรงเข้ามา

 

เคร็ง!

ไม่นานหอกทั้ง 2 ก็ถูกทำลาย มีเลือดจำนวนมากไหลออกจากบริเวณหน้าอกของเธอ ตอนนี้เธอถูกกระแสลมซัดจนกระเด็นลึกลงไปในทะเล

 

ปัง!

ควีนกระเด็นลงไปถึงก้นทะเล เมื่อตัวเธอกระแทกกับก้นทะเลก็ทำให้เกิดหลุมลึกขึ้นมา ตอนนี้อาการของเธอสาหัสทีเดียว

 

แม้เสือขาวจะไม่ได้ว่ายน้ำลงมา แต่มันก็ยังใช้อุ้งเท้าของมันตะปุบลงมาในน้ำรัวๆ กระแสลมที่รุนแรงซัดลงมาในทะเลอย่างบ้าคลั่ง ทำให้เกิดคลื่นสูงหลายเมตร

 

“บ้าเอ้ย ไอ้เสือนี่มันจะมากไปแล้ว” หานเซิ่นวางแผนไว้ว่าจะมาเจอกับควีนที่ก้นทะเล แต่เขาไม่คิดว่าเสือขาวมันจะบ้าคลั่งถึงขนาดนี้ ถึงเขาจะว่ายไปช่วยควีนตอนนี้มันก็ไม่มีประโยชน์ ดังนั้นเขาได้แต่รอลุ้นให้ควีนหลบการโจมตีต่อไป

 

แต่ตอนนี้อาการของควีนดูจะสาหัส ทำให้ความสามารในการเคลื่อนที่ของเธอตกลงไป แค่ลงมาอยู่ในน้ำนานๆแบบนี้ มันก็เกินกำลังของเธอแล้ว

 

เมื่อหานเซิ่นมองเห็นว่าควีนไม่สามารถหลบการโจมตีครั้งต่อไปได้ เขากัดฟัน และว่ายน้ำตรงไปที่ควีนอย่างรวดเร็ว

 

ขณะที่ควีนกำลังดิ้นร่นเอาชีวิตรอด เธอก็เห็นเงาของคนกำลังตรงเข้ามาหาเธอ ไม่นานเธอก็เห็นว่าเงานั้นก็คือหานเซิ่น

 

หานเซิ่นดึงควีนออกไปให้ห่างจากชายฝั่ง หานเซิ่นมีความคล่องแคล่วสูงมากเวลาอยู่ในน้ำ เขาเคลื่อนที่ได้เร็วกว่าควีนมาก

 

“เกาะผมไว้ก่อน” หานเซิ่นเอาควีนไว้บนหลัง และก็บอกให้เธอจับเอวของเขาไว้ จากนั้นเขาก็รีบหนีด้วยความเร็วสูงสุด ตอนนี้เขาต้องออกห่างจากชายหาดให้มากๆไว้ก่อน

 

เสือขาวยังไม่อยากจะยอมแพ้ง่ายๆ มันยังคงซัดกระแสลมใส่ทะเลอย่างต่อเนื่อง แต่ความเร็วในการว่ายน้ำของหานเซิ่นเหนือชั้นมาก เขาสามารถหลบกระแสลมที่ตรงมาจากทางชายฝั่งได้อย่างไม่ยากเย็น

 

ควีนเกาะหานเซิ่นไว้แน่น ควีนเกือบจะสิ้นหวังอยู่แล้ว เธอไม่คิดว่าหานเซิ่นจะมาช่วยเธอไว้แบบนี้

 

แม้จะอยู่ในทะเล แต่ด้วยความสามารถที่เขาได้มาจากการฝึกศาสตร์ตงเสวียน ทำให้เขาเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ เขาหลบการโจมตีที่ตรงเข้ามาได้ทุกรูปแบบ โดยที่ความเร็วแทบไม่ตกลงเลย

 

แต่เสือขาวก็ยังไม่ยอมปล่อยพวกเขาไปง่ายๆ ถึงหานเซิ่นจะออกห่างจากชายหาดเป็นร้อยเมตรแล้วก็ตาม ที่ระยะนี้แม้กระแสลมของเสือขาวจะทรงพลัง แต่ยังไงมันก็ไม่มีทางโจมตีโดนหานเซิ่นได้

 

แต่กระนั้นเสือขาวมันก็ยังไม่ยอมเลิกรา ไม่ว่าหานเซิ่นจะว่ายไปไกลแค่ไหน เสือขาวก็ยังส่งกระแสลมลงมาในทะเลเรื่อยๆ มันจะไม่ยอมปล่อยให้เหยื่อหลุดรอดไปง่ายๆ มันคงมั่นใจมากว่าไม่นานพวกเขาก็ต้องขึ้นไปบนผิวน้ำ

 

‘ไอ้เสือบ้านี่ เมื่อไหร่มันจะเลิกโจมตีสักที?’ หานเซิ่นว่ายน้ำออกไปเกิน 300 เมตรแล้ว แต่หานเซิ่นก็ยังต้องว่ายต่อไป เพราะเสือขาวยังไม่เลิกโจมตี

 

หลังจากว่ายน้ำไปประมานครั่งชั่วโมง ในที่สุดเสือขาวก็เลิกโจมตีสักที ตอนนี้มันได้แต่ยืนจ้องมองพวกเขาจากระยะไกล

 

หานเซิ่นเตรียมที่จะว่ายไปให้ไกลกว่านี้ แต่เขาก็พบว่าควีนดูท่าทางแปลกๆ

 

หานเซิ่นหันกลับไปดู และเห็นว่าสีหน้าของเธอดูไม่ดีเลย ไม่ใช่เพราะว่าเธอทรมานจากอาการบาดเจ็บ แต่น่าจะเป็นเพราะเธอทนอยู่ในน้ำต่อไปไม่ได้แล้ว

 

หานเซิ่นช็อค เขาลืมเรื่องนี้ไปเลย เพราะเขาฝึกศาสตร์ตงเสวียน ทำให้เขาหายใจในน้ำได้ จิ้งจอกสีเงินก็อยู่ในน้ำได้นานเหมือนกัน แต่เขาลืมไปว่าควีนทำไม่ได้

 

ถ้าควีนไม่ได้รับบาดเจ็บ เธอก็น่าจะทนอยู่ในน้ำได้นานกว่านี้ แต่ตอนนี้เธอได้รับบาดเจ็บที่บริเวณหน้าอก ปอดของเธอได้รับความเสียหาย ทำให้ยากที่เธอจะกลั้นหายใจต่อไปได้

 

ควีนทำมือส่งสัญญาณบอกหานเซิ่นว่าเธอทนไม่ไหวแล้วให้หานเซิ่นพาเธอขึ้นไปบนผิวน้ำ ถึงเธอจะรู้ว่าถ้าขึ้นไปตอนนี้จะเสี่ยงมาก แต่เธอก็กลั้นหายใจต่อไปไม่ได้แล้วจริงๆ

 

หานเซิ่นดึงเธอเข้ามาใกล้ๆ เขาส่ายหน้า จากนั้นเขาก็จ้องตาเธอ และประกบปากกับเธอทันที

 

ตอนนี้เหมือนกับพวกเขากำลังจูบกันอยู่ ควีนเบิกตากว้าง เธอรู้ว่าเขากำลังพยายามทำอะไร เธอไม่ได้ดันเขาออกไป แม้เธอจะอยากดันเขาออกไปก็ตาม หลังจากที่หานเซิ่นแบ่งลมหายใจให้เธอแล้ว ควีนก็เบาจากอาการทรมานและอึดอัดจากการขาดอากาศ

 

หลังจากที่เธอค่อยยังชั่วแล้ว เธอก็ผลักหานเซิ่นออกไป จากนั้นพวกเขาก็ว่ายน้ำต่อไป เมื่อควีนกลั้นหายใจต่อไปไม่ได้แล้ว หานเซิ่นก็จะแบ่งลมหายใจให้เธอ

 

หลังจากที่ทำแบบนี้ไป 3-4 ครั้ง พวกเขาก็ออกห่างจากชายหาดกว่า 2000 เมตรแล้ว ในที่สุดเสือขาวก็เดินกลับไปที่เกาะ

 

หานเซิ่นรู้สึกโล่งอก ตอนนี้พวกเขาน่าจะปลอดภัยแล้ว เขาว่ายน้ำต่อไปอีกหลายไมล์ และกลับขึ้นไปบนบก เมื่อพวกเขากลับขึ้นมา พวกเขาก็ไม่เห็นเสือขาวแล้ว

 

ควีนเรียกวาฬของเธอออกมา และเธอก็รีบขึ้นไปนั่งบนวาฬทันที หน้าของเธอดูซีดมาก บาดแผลบนหน้าอกของเธอลึกมาก เธอยังไม่มีโอกาสที่จะได้รักษามัน เนื่องจากต้องอยู่ในน้ำ ตอนนี้เธอสูญเสียเลือดไปมาก

 

หานเซิ่นค้นดูสิ่งของที่เขาเอาติดตัวมา แต่เขาก็ตระหนักว่าข้าวของมันหายไปหมดแล้วตั้งแต่ตอนที่อยู่ในทะเล

 

“ไม่ต้องห่วงฉันยังไหว แค๊ก! แค๊ก!” ควีนพยายามอยู่อย่างสงบ ราวกับว่าเธอไม่ได้เจ็บปวดจากบาดแผล ถ้าดูจากความสงบของเธอ มันก็ยากที่จะบอกว่าเธอได้รับบาดเจ็บหนัก

 

แต่เห็นได้ชัดว่าปอดของเธอได้รับความเสียหาย แค่พูดออกมา เธอก็ไอจนเลือดไหลออกมาเป็นจำนวนมาก

 

“อดทนไวก่อน!” หานเซิ่นใช้มือของเขาฉีกชุดสูทสำหรับต่อสู้ของเธอออก เพื่อทำความสะอาดบาดแผลให้เธอ ชุดเกราะวิญญาณอสูรของเธอถูกเสือขาวทำลายไปแล้ว ชุดสูทด้านในก็ได้รับความเสียหาย ทำให้หานเซิ่่นสามารถฉีกมันได้ง่ายๆ

 

ตอนนี้หน้าอกสีขาวขนาดใหญ่ของควีนปรากฏออกมาให้หานเซิ่นเห็น แต่เธอได้รับความเสียหายอย่างหนักมีรอยแผลค่อนข้างลึก หานเซิ่นไม่แน่ใจว่าเขารู้สึกดีหรือรู้สึกกลัวกันแน่

 

ควีนเบิกตากว้าง เธอรู้สึกว่าสถานการณ์นี้มันน่าอับอายมาก แต่เธอก็ไม่ได้ขยับตัว สิ่งที่เธอทำได้ก็คือนั่งหน้าแดง

 

ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ หานเซิ่นไม่มีอารมณ์จะมีนั่งชื่นชมความงามของเรือนร่างเธอ เขารีบยกจิ้งจอกไปวางไว้บนหน้าอกของเธอทันที จากนั้นเขาก็พูดกับมัน “จิ้งจอกสีเงิน โปรดช่วยเธอหน่อย!”

 

จิ้งจอกสีเงินหันมามองหานเซิ่น จากนั้นมันก็หันกลับไปมองควีน และก็เริ่มเลียบาดแผลของเธอ

 

หลังจากที่จิ้งจอกเลียไปได้สักพัก ควีนก็เริ่มสั่น บาดแผลของเธอค่อยๆสมานตัว ตอนนี้เลือดหยุดไหลแล้ว บาดแผลเริ่มฟื้นตัวขึ้นเรื่อยๆ