ควีนรู้สึกโกรธที่ต้องมาอยู่ในสภาพน่าอับอายแบบนี้ เธอไม่รู้ว่าหานเซิ่นกำลังจะทำอะไร แต่เมื่อเธอมองลงไปที่บาดแผล เธอก็รู้สึกว่ามันเริ่มหายเป็นปรกติแล้ว ขณะที่จิ้งจอกสีเงินกำลังเลียมันอยู่ เธอจ้องมองจิ้งจอกด้วยความประหลาดใจ

 

หานเซิ่นเองก็จ้องมองจิ้งจอกเช่นกัน แต่ตาของเขาก็มองไปทุกที่ เขาสังเกตเห็นว่าหน้าอกของควีนเริ่มฟื้นสภาพกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว เมื่อเห็นจิ้งจอกเลียมัน หานเซิ่นก็ถึงกับน้ำลายหก

 

ควีนประหลาดใจเมื่อเห็นว่าจิ้งจอกมีความสามารถนี้ เธอเกือบจะลืมไปเลยว่าหานเซิ่นก็นั่งอยู่ใกล้ๆด้วย เมื่อเธอหันไปมองหานเซิ่น เธอก็ต้องช็อค เพราะเขากำลังจ้องมองหน้าอกของเธออยู่

 

หน้าของเธอแดง เธอรีบเอามือมาปิดหน้าอกของตัวเองทันที แต่เนื่องจากมีจิ้งจอกอยู่ด้านบน ทำให้เธอไม่สามารถเอามือมาปิดได้ ตอนนี้เธอไม่สามารถทำอะไรได้ นอกจากพูดกับหานเซิ่น “นายกำลังมองอะไร?!”

 

“โอ้ โทษที!” หานเซิ่นเอามือมาปิดตาตัวเอง

 

ควีนรู้สึกอายมาก แม้หานเซิ่นจะเอามือปิดตา แต่เธอก็มั่นใจว่าเขาต้องแอบมองผ่านนิ้วมือ

 

“หันไปทางอื่น!” ควีนเริ่มหัวร้อน

 

“ก็ได้ ก็ได้” หานเซิ่นหันไปอย่างลังเล เขารู้สึกอิจฉาจิ้งจอกสีเงินที่ยังสามารถอยู่ตรงนั้นได้ แต่เขากับถูกบังคับให้หันไปทางอื่น

 

หลังจากบาดแผลของควีนหายสนิทแล้ว จิ้งจอกสีเงินก็กระโดดกลับไปหาหานเซิ่น เขาไม่ได้ยินควีนพูดอะไรเลย

 

“ผมหันไปได้รึยัง?” ในที่สุดหานเซิ่นก็ถาม

 

“ฉันขอยืมวิญญาณอสูรชุดเกราะหน่อย” ควีนพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

 

“แน่นอน” หานเซิ่นหันกลับไปมองควีน

 

ตอนนี้ควีนกำลังอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าปราศจากเสื้อผ้า ร่างกายของเธอเป็นประกายระยิบระยับท่ามกลางแสงอาทิตย์ เธอดูสง่างามมากเหมือนกับเทพธิดา

 

“ยังจะมองอีก” ควีนพูดพร้อมกับกัดฟัน แววตาของเธอดูน่ากลัว

 

“ตาถูกสร้างขึ้นมาเพื่อมองสิ่งสวยงาม ผมไม่สามารถเพิกเฉยต่อความต้องการของพวกมันได้” หานเซิ่นพูดพร้อมกับยักไหล่

 

เขาหันไปมองอีกทาง จากนั้นเขาก็เรียกวิญญาณอสูรชุดเกราะเกล็ดโลหิตออกมา และสวมมันให้ควีน

 

ในชั่วพริบตาชุดเกราะก็ห่อหุ้มร่างของควีน ถึงชุดเกราะนี้จะทำให้เขาไม่สามารถมองเห็นส่วนเว้าส่วนโค้งของเธอได้ แต่แค่ได้เห็นใบหน้าสวยๆของเธอมันก็เกินพอแล้ว เธอดูเหมือนกับเทพธิดาที่ชายหลายคนต่างก็หมายปอง

 

“ดูเหมือนอาการของคุณดีขึ้นแล้ว” หานเซิ่นพูด

 

“อย่าคิดว่าการช่วยชีวิตฉันจะทำให้นายสามารถทำอะไรก็ได้ ฉันจะฆ่านายทันที ถ้านายพูดอะไรเกี่ยวกับร่างกายของฉัน” ควีนจ้องหานเซิ่นด้วยสายตาทิ่มแทง ดูจากสายตาของเธอถ้าคิดลองดีกับเธอล่ะก็ เขาคงได้ตายจริงๆแน่

 

“ไม่ต้องห่วง ผมไม่พูดออกไปหรอก” หานเซิ่นยิ้ม

 

“แล้วก็อย่าคิดถึงมันด้วย” ควีนพูดเสริม เมื่อเห็นหานเซิ่นยิ้มทำให้เธอรู้สึกทนไม่ได้ เธอคิดว่าเขาคงจะจดจำสิ่งที่เห็นได้

 

“ผมกลัวว่าจะทำแบบนั้นไม่ได้ แม้จิตใจนี้มันจะเป็นของผม แต่ผมก็ไม่สามารถควบคุมมันได้เด็ดขาด ถ้าใจผมมันอยากจะคิดอะไรมันก็จะคิด” หานเซิ่นพูด

 

ควีนกัดฟัน แต่เธอไม่พูดอะไรต่อ ถึงเธอจะดูโกรธมากก็ตาม

 

“ผมว่าคุณดูดีขึ้นนะเมื่อคุณโกรธ มันทำให้คุณดูเป็นผู้หญิงมากขึ้น” หานเซิ่นพูด

 

ควีนคิดว่าเธอคิดผิดมาก การที่ได้มารู้จักกับหานเซิ่นถือเป็นความผิดพลาดอย่างหนึ่งในชีวิตเธอ ก่อนหน้านี้หานเซิ่นก็สร้างวีรกรรมฉีกเสื้อของเธอตอนครั้งแรกที่พบกัน เขาทำเรื่องไว้มาก ตอนนี้แค่เธอได้เห็นหน้าหานเซิ่นหรืออยู่ใกล้เขา เธอก็รู้สึกอับอายมากแล้ว

 

ในที่สุดควีนก็สงบลงได้ เธอพยายามอย่างหนักที่จะสงบสติอารมณ์ให้ได้ ยังไงหานเซิ่นก็คือคนที่ช่วยชีวิตเธอไว้ เธอจะรู้สึกแย่ถ้าเกิดเธอลงมือหรือทำอะไรรุนแรงกับเขา

 

แต่อย่างไรก็ตามเมื่อเธอมองเห็นหานเซิ่นอีกครั้ง เธอก็รู้สึกโกรธขึ้นมาทันที ตอนนี้อารมณ์ของเธอขึ้นอีกครั้ง เธอหันไปมองทางอื่นและถาม “พวกเราอยู่ที่ไหน?”

 

“ผมไม่รู้ ผมคิดอยู่อย่างเดียวว่าต้องออกห่างจากเสือขาว ผมเลยว่ายหนีไปมั่วๆ ตอนนี้ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกาะที่พวกเขาอยู่ตอนแรกมันอยู่ทิศทางไหน” หานเซิ่นกระพริบตา

 

ควีนขมวดคิ้ว “ทิ้งจิ้งจอกไว้ที่นี่ก่อน เดี๋ยวพวกเราค่อยกลับมารับมัน ตอนนี้พวกเราควรจะไปหาอาหารก่อน”

 

“ไม่จำเป็น เดี๋ยวผมจัดการเอง” หานเซิ่นวางจิ้งจอกสีเงินลงบนหลังของวาฬ จากนั้นเขาก็กระโดดลงไปในน้ำคนเดียว ไม่นานเขาก็กลับขึ้นมา พร้อมกับปลาขนาด 2 ฟุต

 

หานเซิ่นถลกหนังและแล่เนื้อมันทันที เขาหั่นเนื้อเป็นชิ้นบางๆ และก็เลือกมาหนึ่งชิ้น

 

“ฉันกินเอง…” ควีนคิดว่าหานเซิ่นจะป้อนเธอ แต่ก่อนที่เธอจะพูดปฏิเสธจบ เธอก็สังเกตเห็นว่าหานเซิ่นเอาเนื้อไปป้อนให้จิ้งจอกสีเงินแทน เธอหน้าแดงและรีบปิดปากทันที

 

“คุณก็จะให้ผมป้อนด้วยหรอ?” หานเซิ่นได้ยินที่เธอพูด ดังนั้นเขาเลยหยิบเนื้อมาหนึ่งชิ้นและก็เอาไปให้เธอ “มารีบอ้าปาก”

 

ควีนรู้สึกเหมือนว่าเธอกำลังจะระเบิด ตอนนี้เลือดของเธอสูบฉีกไปทั่วร่างโดยเฉพาะใบหน้า เธอกัดฟันและไม่พูดอะไร จากนั้นเธอก็รับเนื้อปลามาแล้วก็เอามันใส่ปากเอง

 

หานเซิ่นยักไหล่ จากนั้นเขาก็เอาปลามากินเองบ้าง ตอนนี้หานเซิ่นและจิ้งจอกสีเงินกำลังนั่งอยู่ด้านหน้าควีน พวกเขากำลังแบ่งกันกินเนื้ออย่างมีความสุข เมื่อมาถึงเนื้อปลาชิ้นสุดท้าย หานเซิ่นก็หยินมาใส่ปากตัวเองทันที แต่ในตอนที่มันเกือบจะเข้าปากของเขา จิ้งจอกสีเงินก็กระโดดมากัดมันไปครึ่งหนึ่ง

 

ตอนนี้พวกเขา 2 คนไม่มีใครยอมใคร ต่างฝ่ายต่างก็ต้องการเอาเนื้อชิ้นนี้ไปให้ได้ ซึ่งมันทำให้ควีนรู้สึกหงุดหงิดกับภาพที่เห็น เธอถามตัวเอง ‘หมอนี่คงเพี้ยนไปแล้ว เขาเป็นคนประเภทไหนกันถึงได้ไปต่อสู้แย่งชิงอาหารกับสัตว์เลี้ยงแบบนั้น?’

 

แต่เธอก็ต้องรู้สึกแปลกๆ เมื่อเห็นปากของจิ้งจอกสัมผัสกับปากของหานเซิ่น เพราะก่อนหน้านี้จิ้งจอกตัวนั้นเพิ่งจะเลียหน้าอกของเธอมา

 

ใบหน้าที่เย็นชาของควีนแดงขึ้นมาอีกครั้ง เธอเดินไปที่หัวของวาฬ และมองออกไปที่ทะเล

 

‘ครั้งนี้เธอโกรธเรื่องอะไรอีกล่ะเนี่ย?’ หานเซิ่นเกาหัว เขาแค่เล่นกับจิ้งจอกสีเงินเท่านั้น เขาไม่รู้ว่าอะไรที่ทำให้เธอโกรธขึ้นมาอีก

 

แต่อย่างไรก็ตาม พวกเขา 2 คนก็รู้ตัวแล้วว่าพวกเขาหลงทางอยู่ ตอนนี้วาฬว่ายน้ำมาได้เกินครึ่งวันแล้ว แต่พวกเขาก็ยังไม่เจอเกาะเลย