หลังจากที่หานเซิ่นเดินลมปราณเพื่อฝึกครบ 1 รอบ เขาก็ลืมตาขึ้นมา แต่เมื่อเขาเห็นผลน้ำเต้า เขาก็ต้องประหลาดใจ

 

หานเซิ่นสังเกตเห็นกระแสพลังแปลกๆกำลังวนไปรอบๆผลน้ำเต้า มันไม่ได้ต่างจากตอนที่ควีนใช้พลังของเขาเพื่อพัฒนาวิชาหมากล้อมสวรรค์เลย

 

“บ้าน่า ผลน้ำเต้านี่มันสามารถโคจรพลังได้ด้วยหรอ? อย่าบอกนะว่ามันกำลังดูดกลิ่นของเราเข้าไป?” หานเซิ่นมองผลน้ำเต้าด้วยความช็อค เขาสังเกตเห็นกระแสพลังอยู่รอบๆมันจริง

 

พลังของมันค่อนข้างเลื่อนลาง แต่มันก็ถือว่าเป็นกระแสพลังอยู่ดี พลังที่อยู่ภายในผลน้ำเต้ามหัศจรรย์มาก มันน่าจะดีพอๆกับหมากล้อมสวรรค์ของควีนเลย นี่เป็นสิ่งที่ทำให้หานเซิ่นรู้สึกงงมาก มันยากที่จะอธิบาย

 

ขณะที่เวลาผ่านไป ผลน้ำเต้าก็พยายามกักเก็บกลิ่นเอาไว้ให้มากที่สุด และในตอนนี้หานเซิ่นก็มองไม่เห็นพลังที่ไหวเวียนไปรอบๆตัวมันแล้ว หานเซิ่นยื่นมือไปจับผลน้ำเต้า และเขาก็รู้สึกได้เลยว่าชีพจรที่เต้นอ่อนๆตอนนี้เริ่มเต้นแรงขึ้น

 

อยู่ๆหานเซิ่นก็คิดอะไรบางอย่างได้ เขามองไปที่จิ้งจอกสีเงิน เขาจำได้ว่ามันเองก็สูดกลิ่นของเขาเข้าไป มันพยายามเข้ามาอยู่ใกล้ๆเขาทุกครั้งที่ฝึกศาสตร์ตงเสวียน ตอนแรกเขาก็คิดว่ามันแค่ชอบกลิ่นหอมๆเท่านั้น แต่ตอนนี้เขารู้สึกว่ามันน่าจะมีอะไรมากกว่านั้น

 

“จิ้งจอกสีเงินก็ต้องดูดกลิ่นของเราไปทุกครั้งที่เราฝึกศาสตร์ตงเสวียนแน่ แต่ที่เราไม่เคยสังเกตเห็นกระแสพลังรอบตัวมันน่าจะเป็นเพราะว่ามันดูดซับพลังเร็วเกินไป กว่าเราจะลืมตาขึ้นมา มันก็ดูดซับพลังไปหมดแล้ว” หานเซิ่นสันนิษฐาน

 

“หรือว่ามันเป็นเหตุผลที่จิ้งจอกสีเงินตามเรามา? และด้วยเหตุผลเดียวกันก็ทำให้ผลน้ำเต้ายอมหลุดจากเถาวัลย์ง่ายๆ? ทั้งหมดก็เพราะเราฝึกศาสตร์ตงเสวียนงั้นหรอ?” หานเซิ่นขมวดคิ้ว เขายังไม่แน่ใจเกี่ยวกับมันมากนัก

 

หานเซิ่นลองถือผลน้ำเต้า และเล่นกับมันอยู่สักพัก เขายังคิดเหตุผลอื่นที่พออธิบายเรื่องนี้ไม่ได้เลย ดังนั้นเขาเลยตัดสินใจว่าจะแอบสังเกตจิ้งจอกในครั้งต่อไปที่เขาฝึกศาสตร์ตงเสวียน

 

วันรุ่งขึ้น หานเซิ่นก็ฝึกศาสตร์ตงเสวียนเหมือนปรกติ หลังจากที่เขาเดินลมปราณเสร็จรอบแรก เขาก็รีบลืมตาขึ้นมามองจิ้งจอกทันที

 

ครั้งนี้เขาเห็นได้ทันทีว่าจิ้งจอกกำลังดูดซับกลิ่นของเขาอยู่ มันดูดซับพลังได้ไวมาก แค่ชั่วครู่ก็หายไปจนหมด

 

จิ้งจอกสีเงินที่นอนอยู่ข้างๆเขาลืมตาขึ้นมา ครั้งนี้มันประหลาดใจที่เห็นหานเซิ่นกำลังจ้องมองมันอยู่ ดังนั้นมันเลยรีบกระโดดเข้าไปซบอกของหานเซิ่น และเอาหัวของมันถูกับหน้าอกของเขา

 

“เจ้านี่แปลกมาก มอนสเตอร์โคจรพลังได้ด้วยหรอเนี่ย? เมื่อกี้เราเห็นชัดๆเลยว่ากระแสพลังหมุนรอบๆตัวมัน” หานเซิ่นลูบหัวจิ้งจอก ขณะที่กำลังครุ่นคิด

 

ครั้งต่อไปถ้าเขาฝึก เขาตัดสินใจแล้วว่าจะสังเกตผลน้ำเต้าอย่างละเอียด การโครงจรพลังของผลน้ำเต้ามันต่างจากมนุษย์มาก เขาอยากจะรู้ว่าสามารถมันเอาไปประยุกต์ใช้ได้รึเปล่า

 

หลังจากนั่นอีก 2 วัน ควีนก็กลับมาที่เมือง แต่ครั้งนี้เธอไม่ได้อยู่นาน เธอแค่กลับมาบอกหานเซิ่นว่าเธอมีเรื่องยุ่งๆต้องไปจัดการที่สหพันธ์ดวงดาว จากนั้นเธอก็ออกไปเลย

 

หานเซิ่นตัดสินใจกลับไปที่ทุ่งน้ำแข็ง ตอนนี้มีเกาะลึกลับกำลังลอยอยู่เหนือทุ่งน้ำแข็ง

 

ในทุ่งน้ำแข็งมีคนไม่มากที่มีปีก ด้วยเหตุผลนี้ทำให้มีคนไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถขึ้นไปบนเกาะลึกลับได้ เนื่องจากไม่มีใครที่มีความสามารถพอที่จะยึดเมืองบนเกาะลอยฟ้าได้ หานเซิ่นเลยต้องรีบไปจัดการด้วยตัวเอง

 

ถ้าเขาสามารถยึดครองเมืองสปิริตราชวงศ์บนเกาะลึกลับได้ เขาก็จะครอบครองเมืองระดับราชวงศ์ทั้งบนฟ้า บนบกและในน้ำ

 

เมื่อคิดถึงผลประโยชน์ที่เขาจะได้รับแล้ว ยังไงครั้งนี้เขาก็พลาดไม่ได้ ถ้าไม่มีใครยึดมันล่ะก็ เมื่อเวลาผ่านไปเกาะก็จะหายไปเองอย่างลึกลับ

 

หลังจากที่ได้รับแผนที่จากหวงฟูผิงชิงมา หานเซิ่นก็ไม่คิดจะรอช้า เขาเตรียมจะเดินทางกลับทุ่งน้ำแข็งทันที

 

ไม่นานหลังจากที่เขาเดินทางออกจากเมือง หานเซิ่นกำลังเดินทางตัดผ่านภูเขาแห่งหนึ่ง ซึ่งมันเป็นสถานที่ค่อนข้างลับตาผู้คน เขาสัมผัสได้ว่ามีคนกำลังจับตามองเขาอยู่ เขาหยุดเคลื่อนที่และก็ตะโกนเสียงดัง

“คุณเฉิน เนื่องจากคุณมาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ออกมาให้ผมเห็นหน้าหน่อยล่ะ?”

 

‘หมอนี่ประสาทสัมผัสดีจริงๆ’ เฉินรันเดินออกมาจากหลังต้นไม้ใหญ่

 

ไม่เพียงแค่เฉินรันเท่านั้น ยังมีลูกน้องของเขาอีก 20 กว่าคนก็ปรากฏตัวออกมา และล้อมหานเซิ่นเอาไว้

 

พวกเขามีอาวุธครบมือ ราวกับพวกเขาเตรียมที่จะโจมตีได้ตลอดเวลา มีบางคนง้างธนูและเล็งมาที่หานเซิ่น ขอแค่เฉินรันสั่งคำเดียว พวกเขาก็พร้อมโจมตีหานเซิ่นทันที

 

“คุณเฉิน ที่คุณทำแบบนี้ก็เพราะผมปฏิเสธที่จะส่งวิญญาณอสูรให้คุณงั้นหรอ? มันถึงกับทำให้คุณคิดจะฆ่าผมเชียวหรอ?”

หานเซิ่นยังคงอยู่บนหลังโกลเด้นโกรวเลอร์ ขณะที่พูด เสียงของเขาก็ยังดูสงบเยือกเย็นเหมือนปรกติ

 

เฉินรันยิ้ม “เรื่องธุรกิจเป็นเรื่องรอง แค่เรื่องที่นายปฏิเสธ มันไม่เป็นผลกับฉันหรอก นายสนใจจะแลกเปลี่ยนกับฉันไหม หนุ่มน้อย ฉันแค่อยากจะถามคำถามนายสัก 2-3 ข้อ ถ้านายตอบได้ ฉันก็จะไม่ทำอะไรนาย”

 

“งั้นก็ถามมา คุณอยากจะรู้เรื่องอะไรล่ะ?” หานเซิ่นยังไม่เคลื่อนไหว

 

คำถามแรกของเฉินรันก็ตรงเข้าประเด็นทันที

“นายพึ่งจะเข้ามาในก็อตแซงชัวรี่เขต 2 ได้แค่ 1 ปี แล้วทำไมนายถึงสามารถปลดล็อคยีนและเก็บจีโนพ้อยได้มากขนาดนี้?”

 

เฉินรันจ้องหานเซิ่นตาไม่กระพริบ คำถามนี้บ่งบอกเลยว่าเฉินรันสืบข้อมูลของหานเซิ่นมาพอสมควร เขาคงจะช็อคกับข้อมูลที่ได้มาไม่น้อย

 

ในตอนที่หานเซิ่นอยู่ในก็อตแซงชัวรี่เขต 1 เขายังมีซินเสวียนคอยช่วยอยู่ ซึ่งมันพอจะอธิบายได้ แต่ในก็อตแซงชัวรี่เขต 2 เขาถูกส่งมาอยู่ทุ่งน้ำแข็ง ซึ่งเป็นสถานที่ที่ตั้งตัวได้ยากลำบากมาก

 

ทรัพยากรก็มีจำกัด แถมยังถูกปิดกั้นทุกด้าน แต่เขากับมาได้ไกลขนาดนี้ เขาแข็งแกร่งถึงขั้นปลดล็อคยีนได้ เรื่องนี้มันน่าเหลือเชื่อเกินไปสำหรับเฉินรัน เขาคิดว่าหานเซิ่นจะต้องกำความลับอะไรไว้อย่างแน่นอน

 

เฉินรันคิดว่าถ้าล่วงข้อความลับจากหานเซิ่นได้ เขาก็จะแข็งแกร่งมากยิ่งขึ้น เขาอาจจะสามารถเอาชนะมอนสเตอร์ขั้นสุดยอดได้ และกลายเป็นผู้วิวัฒนาการที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์

 

เขาอยู่ในก็อตแซงชัวรี่เขต 2 มาเกือบ 100 ปีแล้ว และนั่นคือจุดมุ่งหมายในชีวิตของเขา แต่ไม่ว่าเขาจะฝึกหนักแค่ไหน เขาก็ยังอ่อนแอเกินกว่าจะฆ่ามอนสเตอร์ขั้นสุดยอดได้

 

ตอนนี้หานเซิ่นอาจจะกำความลับที่จะทำให้ความปรารถนาของเขาเป็นจริง ไม่ว่ายังไงเขาก็จะต้องเอามันมาให้ได้

 

เฉินรันเชื่อว่าหานเซิ่นมีพรสวรรค์ที่สุดยอด เพราะเขาปลดล็อคยีนได้หลังจากที่เข้ามาในก็อตแซงชัวรี่เขต 2 ได้แค่ปีเดียว เขายังเชื่ออีกว่าหานเซิ่นจะต้องมีเบื้องหลังอะไรบางอย่างที่ทำให้เขามีถึงจุดนี้ได้

 

“ผมก็คิดว่าคุณจะถามคำถามที่มันสำคัญซะอีก แต่มันกับเป็นคำถามที่ไร้สาระ ไม่เห็นจำที่คุณจะต้องพาคนมาขนาดนี้เพื่อถามคำถามนี้เลย” หานเซิ่นหัวเราะ

 

“งั้นก็บอกฉันมา!” เฉินรันเหมือนจะไม่ตลกด้วย เขามองหานเซิ่นด้วยแววตาที่ดุดัน

 

“การที่ผมมีจีโนพ้อยเยอะและปลดล็อคยีนได้ก็เพราะเหตุผลง่ายๆ” หานเซิ่นพูด

 

“เหตุผลอะไร?” เฉินรันถามพร้อมกับเบิกตากว้าง

 

“นั่นก็เพราะว่าฉันคืออัจฉริยะ” หลังจากพูดจบ หานเซิ่นก็หัวเราะเสียงดัง

.

.

ฝากกดติดตามหรือกดLikeเพจด้วยครับ >>> SSG

(ตอนนี้กลุ่มลับถึงตอนที่ 2023 แล้วครับ)