หลังจากนั้นเฉินรันก็ทำสัญญาณมือ และลูกธนูก็พุ่งเข้าไปหาหานเซิ่นราวกับห่าฝน

 

หานเซิ่นเรียกโกลเด้นโกรวเลอร์กลับ จากนั้นเขาก็เคลื่อนไหวหลบลูกธนูอย่างรวดเร็ว ไม่มีลูกธนูแม้แต่ลูกเดียวสัมผัสโดนร่างกายของเขา

 

เฉินรันไม่คิดว่าลูกธนูมากขนาดนั้นจะทำอะไรหานเซิ่นไม่ได้ ถ้าเขาพาคนมาสัก 100 ก็มีความเป็นไปได้ที่จะยิงหานเซิ่นโดน แต่ด้วยจำนวนคนที่เขาพามายังไม่สามารถทำอะไรหานเซิ่นได้

 

เฉินรันส่งสัญญาณมืออีกครั้ง จากนั้นชายคนหนึ่งก็วิ่งเข้าใส่หานเซิ่นทันที เขารวดเร็วมาก แค่ 3 ก้าวเขาก็ไปถึงหน้าหานเซิ่นแล้ว เขากวัดแกว่งดาบใหญ่ไปข้างหน้า ราวกับจะฉีกท้องฟ้าได้เลย

 

เฉินรันมองดูหานเซิ่นตาไม่กะพริบ เขาต้องการเห็นความสามารถที่แท้จริงของหานเซิ่น เขามีลูกน้องที่ปลดล็อคยีนได้ทั้งหมด 3 คน แต่ 2 คนได้ตายบนภูเขาเวหาไปแล้ว

 

นี่คืออีกคนที่เขาเหลืออยู่ แต่คนคนนี้ก็คือลูกน้องที่แข็งแกร่งที่สุดของเฉินรัน ถึงจะให้คนที่ปลดล็อคยีดได้อีก 2 คนรุมก็ไม่สามารถเอาชนะคนคนนี้ได้ คนคนนี้ชื่อว่า ฮวงเมียน

 

ฮวงเมียนไม่ใช่คนตระกูลเฉิน เพราะฉะนั้นเขาไม่น่าจะได้ฝึกวิชาชี่กงระดับสูง ตระกูลฮวงไม่ได้มีชื่อเสียงเหมือนกับตระกูลเฉิน ชี่กงของพวกเขาไม่ได้มีประสิทธิภาพ

 

เมื่อฮวงเมียนมาถึงก็อตแซงชัวรี่เขต 2 เขาก็ถูกส่งมายังจุดที่ไม่มีคนในตระกูลเขาอยู่เลย และเขาก็ได้เจอกับเฉินรันโดยบังเอิญ เฉินรันดูแลเขาเป็นอย่างดี และในที่สุดเขาก็กลายเป็นลูกน้องที่ซื่อสัตย์ที่สุดคนหนึ่งของเฉินรัน

 

วิชาชี่กงของตระกูลฮวง ถึงจะไม่ใช่ชี่กงระดับแนวหน้า แต่ก็ไม่ได้หมายความว่ามันจะไม่ทรงพลัง หลายๆคนในสหพันธ์ดวงดาวจะรู้จักวิชา’ดาบบูชายัญ’ดี มันเป็นวิชาสำหรับผู้ใช้ดาบ แต่เป็นเพราะความลึกลับซับซ้อนของวิชานี้ หลังจากดัดแปลงมาเป็นวิชาไฮเปอร์จีโนแล้ว มันจึงฝึกได้ยากมาก

 

เด็กๆของตระกูลฮวงตั้งแต่หัดคลานจะอยู่ในห้องที่เต็มไปด้วยดาบ ดาบเล่มไหนที่เด็กสัมผัสเป็นอันแรกก็จะเป็นดาบที่เด็กคนนั้นพกติดตัวไปทั้งชีวิต

 

ดาบพวกนี้ไม่ได้เอาไว้สำหรับต่อสู้ แต่มันคือสัญลักษณ์ประจำตัวของพวกเขา มันคือเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจ พวกเขาจะใช้มันเฉพาะตอนฝึกวิชาเท่านั้น

 

หลายคนเชื่อว่ายิ่งเวลาผ่านไปดาบประจำตัวของพวกเขาก็จะสะสมจิตวิญญาณ ตระกูลฮวงถือว่ามันเป็นของศักดิ์สิทธิ พวกเขาจะใช้มันตลอดการฝึก จนกว่าพวกเขาจะสำเร็จวิชาดาบบูชายัญและปลดล็อคยีนได้

 

ฮวงเมียนคือสมาชิกคนแรกของตระกูลฮวงที่สามารถปลคล็อคยีนได้ตั้งแต่อยู่ก็อตแซงชัวรี่เขต 2 และดาบบูชายัญของเขาก็ทรงพลังอย่างมาก ถ้าวัดกันแค่เพลงดาบอย่างเดียว ยากที่จะมีคนเอาชนะเขาได้

 

หานเซิ่นเองก็ศึกษาวิชาดาบมาเยอะเช่นกัน ถึงเขาจะยังไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญ แต่เขาก็ฝึกฝนและพัฒนาวิชาดาบคู่ของเขาอย่างต่อเนื่อง แต่เมื่อเห็นการโจมตีของฮวงเมียน หานเซิ่นก็ได้รู้แล้วว่าวิชาดาบของจริงเป็นยังไง

 

มันไม่ได้หมายความว่าหานเซิ่นคิดว่ามันเป็นวิชาที่ทรงพลัง แต่เป็นเพราะมันให้ความรู้สึกว่าฮวงเมียนเป็นหนึ่งเดียวกับดาบจริงๆ ขณะที่เขากวัดแกว่งดาบ คนคนนี้ผูกพันกับดาบของเขาจริงๆ

 

เคร๊ง!

ดาบมาสค็อตของหานเซิ่นแข็งแกร่งพอที่จะรับดาบของฮวงเมียนได้ หานเซิ่นเปิดโหมดปลดล็อคยีน ซึ่งมันทำให้เขาสามารถสัมผัสได้ถึงพลังที่ออกมาจากการโจมตีของฮวงเมียน หลังจากรับดาบของฮวงเมียน หานเซิ่นก็ถอยหลังไปหลายก้าว

 

ฮวงเมียนสะบัดข้อมือ จากนั้นเขาก็ใช้ดาบแทงไปที่หานเซิ่นเหมือนกับสว่าน

 

หานเซิ่นไม่เคยเห็นใครใช้ดาบได้อย่างเป็นธรรมชาตอย่างนี้มาก่อน โดยปรกติแล้วในบรรดาวิชาดาบที่เขาเจอมา ถึงจะร้ายกาจแต่มันก็ยังเป็นแค่วิชา แต่ของฮวงเมียนนั่นต่างออกไป เขาคืออสูรตัวจริง ดาบของเขาราวกับมีชีวิต

 

ฮวงเมียนใช้ดาบได้อย่างคล่องแคล่วและแม่นยำ มันดูเป็นธรรมชาติมาก ดาบเหมือนเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายเขา จะบอกว่ามันเป็นเหมือนกับแขนที่ 3 ของเขาก็ไม่ผิด

 

ความแข็งแกร่งของหานเซิ่นมากกว่าฮวงเมียน แต่เมื่อหานเซิ่นถูกโจมตี หานเซิ่นจะใช้แค่เพียงดาบรับมือเท่านั้น มันต่างจากฮวงเมียนที่ใช้ทั้งร่างกายเคลื่อนไหว เขาเป็นหนึ่งเดียวกับดาบ

 

หานเซิ่นสามารถหลบการโจมตีของฮวงเมียนได้ทั้งหมดก็จริง แต่ทุกครั้งที่เขาพยายามจะโจมตีกลับไป ดาบของเขาก็จะปะทะกับดาบของคู่ต่อสู้ และเขาก็จะถูกฟันจนถอยหลังไป แม้วิชาดาบของพวกเขาจะสูสีกัน แต่หานเซิ่นก็ตกเป็นรองในการต่อสู้

 

ถ้าหานเซิ่นหานเซิ่นไม่ปลดล็อคยีนเข้าโหมดไร้อารมณ์ ป่านนี้เขาคงจะรู้สึกเกรงขามพลังของคู่ต่อสู้มาก

 

เคร๊ง!

หานเซิ่นถูกต้อนจนต้องเรียกดาบวิญญาณอสูรอสรพิษเนตรเงินออกมา เขาใช้ดาบอสรพิษเนตรเงินป้องกันการโจมตีจากดาบใหญ่ของคู่ต่อสู้

 

ตอนนี้ 2 ดาบปะทะกับ 1 ดาบ หานเซิ่นใช้วิชาดาบคู่ แต่กระนั้นหานเซิ่นก็ยังไม่ได้พลิกกลับมาเป็นฝ่ายได้เปรียบ ตอนนี้หานเซิ่นและฮวงเมียนยังถือว่าสูสีกัน

 

เฉินรันที่ยืนดูการต่อสู้อยู่รู้สึกช็อค เมื่อเห็นความเร็วและความแข็งแกร่งของหานเซิ่น มันเหนือกว่าที่เขาคาดเอาไว้มาก และวิชาดาบที่เขาใช้ก็เหนือชั้นมากจนเฉินรันเองก็อยากจะรู้ว่ามันคือวิชาอะไรกันแน่

 

ถ้าเขาสามารถใช้ดาบ 2 เล่มคนละวิชากันได้ นี่ก็เป็นเครื่องพิสูจน์แล้วว่าเขามีพรสวรรค์สูงมาก เขาเหมือนกับมี 2 จิต นี่เป็นเรื่องที่น่ากลัว

 

แต่สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้นก็คือการที่หานเซิ่นสามารถใช้กระบวนท่ารุนแรงได้อย่างต่อเนื่องไม่มีหยุด ดูเหมือนเขาจะไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย

 

เมื่อเห็นความสามารถของหานเซิ่นตอนนี้แล้ว เขาก็คิดว่าเขาคิดถูกแล้วที่ส่งลูกน้องที่เก่งที่สุดไปสู้กับหานเซิ่น ถ้าส่งคนอื่นไปคงจะถูกฆ่าในชั่วอึดใจแน่ๆ

 

วิชาดาบบูชายัญของตระกูลฮวงสุดยอดสมคำล่ำลือ นี่เป็นวิชาดาบที่เป็นวิชาชี่กงโบราณ ดาบของเขากระหน่ำโจมตีหานเซิ่นอย่างต่อเนื่อง แต่กระนั้นหานเซิ่นก็ยังไม่ถูกฟันแม้แต่ครั้งเดียว ดาบทั้ง 2 ของหานเซิ่นสามารถรับมือการโจมตีของฮวงเมียนได้ทั้งหมด

 

“หนุ่มคนนี้น่ากลัวจริงๆ แต่มันก็เท่านั้นแหละ” เฉินรันหัวเราะ

 

เฉินรันไม่ได้หวังให้ฮวงเมียนเอาชนะหานเซิ่นตั้งแต่แรกแล้ว เขาแค่จะให้ฮวงเมียนต่อสู้กับหานเซิ่นไปนานๆ เนื่องจากผู้วิวัฒนาการจะมีระดับความแข็งแกร่งที่ค่อนข้างต่ำ พวกเขาจะไม่สามารถเปิดโหมดปลคล็อคยีนได้เป็นเวลานานๆ ในที่สุดพวกเขาก็จะต้องเหนื่อยล้าจากการปลดล็อคยีนนานเกินไป

 

ตอนนี้เฉินรันแค่รอให้หานเซิ่นใช้พลังหมด ถ้าหานเซิ่นหมดพลังเมื่อไร ถึงตอนนี้เขาก็จะถูกจับได้ง่ายๆ

เฉินรันต้องการจับหานเซิ่นแบบเป็นๆ เพื่อที่เขาจะได้ล้วงความลับได้

 

เฉินรันไม่ได้กลัวเรื่องที่หานเซิ่นจะไม่ยอมบอกความลับเลย เพราะเฉินรันมีวิธีการเป็นร้อยเป็นพันที่จะทำให้เขายอมเปิดปากพูดออกมา ที่สำคัญเขาเองก็อยากจะให้หานเซิ่้นดื้อดึงให้ถึงที่สุด เขาจะได้รู้สึกสนุกให้เต็มที่ในการทรมานหานเซิ่น

 

หานเซิ่นรู้สึกชื่นชมฮวงเมียนจริงๆ ทั้งความแข็งแกร่งและความเร็วของเขาด้อยกว่าหานเซิ่น และวิชาดาบของเขาก็ไม่ได้เหนือกว่าวิชาดาบคู่ของหานเซิ่นด้วย แต่เขาก็ยังสู้กับหานเซิ่นได้ถึงขนาดนี้

 

“เพื่อนนี่เป็นเรื่องของฉันกับเฉินรัน ไม่จำเป็นที่นายจะต้องเสียสละชีวิตเพื่อคนอย่างเขา ถ้านายไม่ใช่คนตระกูลเฉินก็ไปจากที่นี่ดีกว่า” หานเซิ่นพูด

 

“ฉันรับเงินจากเฒ่าเฉินมาแล้วก็ต้องทำงานให้เขา” ฮวงเมียนกวัดแกว่งดาบต่อไป

 

เฉินรันยิ้มเยาะ เขาเชื่อว่าหานเซิ่นคงสู้ต่อไปได้อีกไม่นาน นี่เป็นเหตุผลที่เขาเลือกฮวงเมียนออกมาสู้กับหานเซิ่น