อ่านการ์ตูน อ่านมังงะ เรื่อง Super God Gene – ตอนที่ 661 เร็กซ์สไปค์เพลิงอัคคีเสร็จสมบูรณ์
แปลไทย ตอนล่าสุด อ่านฟรี manga มังงะญี่ปุ่น manhwa มังงะเกาหลี manhua มังงะจีน อัพเดทล่าสุดก่อนใคร มีให้เลือกอ่านฟรีมากมาย ทั้งบนแอพมือถือ แอนดรอย ios
ที่ใต้ทะเลลึก หานเซิ่นเพิ่งจะฆ่าแมงกะพรุนที่มีความยาวกว่า 3 ฟุต จากนั้นเขาก็ลากมันกลับเข้าไปในปราสาทคริสตัล อาร์คแองเจิลมองร่างที่ไร้วิญญาณของแมงกะพรุนด้วยความอยากรู้อยากเห็น ช่วงนี้เธอกินเนื้อมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิ์ไปเป็นจำนวนมาก
หานเซิ่นเชื่อว่าเธอใกล้ที่จะเปลี่ยนร่างแล้ว ช่วงนี้ดูเธอจะกินเนื้อน้อยลงกว่าปรกติ ซึ่งมันเป็นสัญญาณที่บอกว่าใกล้ถึงเวลาที่เธอจะเปลี่ยนร่างแล้ว
หานเซิ่นคิดว่าถ้าเธอเปลี่ยนร่างได้เมื่อไหร่ เขาก็จะมีผู้ช่วยชั้นดีในการล่ามอนสเตอร์ขั้นสุดยอด ในอนาคตเขาจะสามารถฆ่ามอนสเตอร์ขั้นสุดยอดได้อย่างไม่ยากเย็นถ้ามีเธออยู่ข้างๆ
แม้หานเซิ่นเองก็กินเนื้อมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิไปมากเช่นกัน แต่จีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิ์ของเขาก็ไม่ได้เพิ่มมากนัก เพราะเขาจะกินแค่ส่วนเล็กๆของมอนสเตอร์แต่ละตัวเท่านั้น ส่วนที่เหลือเขาจะให้นางฟ้าตัวน้อยเป็นคนกินทั้งหมด
ตอนนี้หานเซิ่นมีจีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมด 51 พ้อย เขามาได้เกินครึ่งทางแล้ว
ส่วนผลึกพลังชีวิตของทีเร็กซ์เกล็ดอัคคี หานเซิ่นก็ยังไม่สามารถหาวิธีที่จะกินมันเข้าไปได้ ตอนนี้เขาเลยยังไม่มีจีโนพ้อยขั้นสุดยอดเลย
แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นก็ตาม แต่ระดับความแข็งแกร่งของหานเซิ่นตอนนี้ก็เกินกว่า 150 ไปแล้ว เขาคาดการณ์ว่าถ้าเขาเก็บจีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิได้เต็ม เขาจะมีระดับความแข็งแกร่ง 180-200 และถ้าเขาเก็บจีโนพ้อยขั้นสุดยอดได้เต็ม เขาก็อาจจะมีระดับความแข็งแกร่งเกิน 300 ได้โดยยังไม่ต้องวิวัฒนาการเป็นผู้เป็นเลิศเลยด้วยซ้ำ
แต่กระนั้นการจะฆ่ามอนสเตอร์ขั้นสุดยอดก็ไม่ใช่งานง่ายๆ ที่สำคัญเขายังไม่รู้วิธีกินผลึกพลังชีวิตของมันเลยด้วยซ้ำ
ขณะที่หานเซิ่นกำลังนั่งดูนางฟ้าตัวน้อยกินอยู่ เขาก็รู้สึกว่ามีแรงสั่นสะเทือนภายในจิตของเขา ทีเร็กซ์ที่ตัวห่อหุ้มด้วยเปลวไฟปรากฏตัวออกมา มันเสร็จสิ้นการอัพเกรดเป็นเบอร์เซิร์กแล้ว
หานเซิ่นสังเกตดูตัวเร็กซ์สไปค์เพลิงอัคคี ซึ่งมันก็สมชื่อจริงๆ ตอนนี้ตัวของมันมีเปลวไฟห่อหุ้มเอาไว้ทั้งตัว ดูคล้ายๆกับทีเร็กซ์เกล็ดอัคคีอยู่เหมือนกัน
หานเซิ่นดูที่คำแนะนำวิญญาณอสูร และเขาเห็นว่ามันเปลี่ยนเป็นเบอร์เซิร์กเรียบร้อยแล้ว
หานเซิ่นเรียกเร็กซ์สไปค์เพลิงอัคคีออกมา อาวุธที่มีสีแดงเหมือนกับเลือดและมีเปลวไฟห่อหุ้มเอาไว้ปรากฏออกมา มันดูน่าเกรงขามมาก ไฟที่มันปล่อยออกมามีความร้อนสูงมาก ถ้ามันไปสัมผัสกับร่างกายของมนุษย์ล่ะก็ หานเซิ่นคิดว่ามันคงจะตัดเนื้อและกระดูกได้อย่างง่ายโดยแทบไม่ต้องออกแรงเลย
“เป็นอาวุธที่น่ากลังจริงๆ” เมื่อหานเซิ่นลองกวัดแกว่งมันดู จากความรู้สึกที่เขาได้รับ เขาคิดว่ามันทรงพลังเหมือนกับที่เขาหวังเอาไว้เลย
‘ตอนนี้เราก็ได้อาวุธมาแล้ว เราคงจะต้องไปหามอนสเตอร์ขั้นสุดยอดเพื่อทดสอบพลังของมัน แล้วเราควรจะไปที่ไหนดี?’ หานเซิ่นคิด
การจะหามอนสเตอร์ขั้นสุดยอดให้ได้นั้นไม่ยากเท่าไหร่ ส่วนมากพวกมันจะอาศัยอยู่ในป่าหรือภูเขา ถ้าเขาพาหวังอวี่ฮังไปด้วย เขาก็น่าจะเจอพวกมันได้ไม่ยาก แต่เขาก็ยังกังวลอยู่ว่าเขาจะสามารถฆ่ามันได้จริงๆรึเปล่า เป้าหมายที่หานเซิ่นอยากจะไปล่ามากที่สุดก็คือลาขี่เมฆแดง ดูแล้วมันน่าจะฆ่าได้ง่ายที่สุด
แต่ปัญหาใหญ่ที่สุดก็คืออีกาเองก็อาศัยอยู่แถวๆนั้นด้วย ไม่ว่าเร็กซ์สไปค์เพลิงอัคคีจะทรงพลังแค่ไหน แต่มันก็ไม่ได้ช่วยเพิ่มความเร็ว ถ้าเขาไม่สามารถโจมตีมันโดนได้ มันก็ไม่มีประโยชน์อะไร เขาเกรงว่าก่อนที่จะโจมตีมันได้เขาคงจะเสร็จมันไปแล้ว อีกาตัวนั้นสามารถตัดคอหานเซิ่นได้่อย่างไม่ยากเย็นด้วยความเร็วที่น่ากลัวของมัน หานเซิ่นอยากจะล่ามอนสเตอร์ที่ช้ากว่านั้นและก็ไม่มีความเสี่ยงมาก
ตัวอย่างเช่นหมีตัวสีดำที่หานเซิ่นเจอใต้ต้นพีชก็น่าจะดีเช่นกัน มันเป็นมอนสเตอร์ที่ตัวใหญ่และไม่น่าจะเร็วมาก ด้วยการที่เร็กซ์สไปค์เพลิงอัคคีมีความยาวค่อนข้างมาก เขาน่าจะใช้มันต่อสู้กับหมีได้โดยไม่เสี่ยงอันตรายมาก ถ้าเขาโจมตีไปที่หัวของมันได้แบบเต็มๆ เขาคิดว่าอาจจะฆ่ามันได้ไม่ยากนัก
แต่ถ้าจะกลับไปที่ป่าลูกพีชตอนนี้ไม่น่าจะเหมาะสมนัก เท่าที่หานเซิ่นรู้ที่นั่นมีมอนสเตอร์ขั้นสุดยอดอยู่หลายตัวมาก หานเซิ่นไม่กล้าเสี่ยงที่จะไปล่าที่นั่น และถ้าเขาพาหวังอวี่ฮังไปด้วย พวกเขาก็น่าจะโดนรุมยำอย่างแน่นอน แต่ถ้าไม่พาหวังอวี่ฮังไป การต่อสู้กับมอนสเตอร์ขั้นสุดยอดที่มีความเร็วมากกว่าโดยไม่มีคนช่วยเบนความสนใจ เป็นเรื่องที่เป็นไปได้ยาก เขาแทบไม่มีโอกาสได้ใช้เร็กซ์สไปค์เพลิงอัคคีโจมตีโดนจุดสำคัญของมันแบบเต็มๆได้
ด้วยการที่หวังอวี่ฮังสามารถเบนความสนใจเพื่อซื้อเวลาให้ หานเซิ่นจะมีเวลามากพอที่จะโจมตีในแบบที่เขาต้องการได้ ซึ่งถ้าเขาทำได้ เขาคิดว่ามีโอกาสสูงที่เขาจะฆ่ามอนสเตอร์ขั้นสุดยอดได้
“หัวหน้า หลูฮุยมาที่นี่เพื่อพบคุณ” หลังจากกลับมาที่เมืองเทพธิดา หยางม่านลี่ก็แจ้งข่าวนี้ให้กับหานเซิ่น
“เขามาทำอะไรที่นี่? ไม่มีทางที่เขาจะเดินทางมาถึงที่นี่เพื่อขอบคุณเรื่องที่เราไปช่วยเมืองของเขาไว้หรอกใช่ไหม?” หานเซิ่นขมวดคิ้ว จากนั้นเขาก็เชิญแขกเข้ามาพบ
“เป็นเกียรติจริงๆที่หัวหน้าหลูอุส่าสละเวลามาเยี่ยมผม” หานเซิ่นพูด พร้อมกับยิ้มให้หลูฮุย
“ผมมาที่ก็เพื่อขอบคุณที่คุณช่วยเอาช้างตัวนั้นออกไปจากเมืองของเรา และผมก็มีเรื่องที่อยากจะแลกเปลี่ยนกับคุณ หวังว่าคุณจะรับฟังข้อเสนอของผม” หลูฮุยยิ้มกลับไป
“ไม่จำเป็นต้องขอบคุณอะไรผมหรอก มาพูดคุยกันถึงเรื่องงานเลยดีกว่า” เมื่อหานเซิ่นเห็นว่าหลูฮุยไม่ได้เตรียมของขวัญมาเพื่อขอบคุณ มันก็ทำให้เขาผิดหวังมาก
“ผมเชื่อว่าถ้าพวกเราจะล่ามอนสเตอร์ขั้นสุดยอดด้วยพลังของพวกเราเพียงอย่างเดียวคงจะไม่พอ ดังนั้นผมอยากจะทำข้อตกลงร่วมมือกับกลุ่มเทพธิดา” หลูฮุยพูดออกมาตรงๆ
“พวกคุณอยากจะล่ามอนสเตอร์ขั้นสุดยอด แล้วเป้าหมายเป็นมอนสเตอร์ประเภทไหน?” หานเซิ่นค่อนข้างสนใจอยู่เหมือนกัน
“มันเป็นหมาป่า” หลูฮุยตอบ
“มันเป็นหมาป่าแบบไหนล่ะ?” หานเซิ่นขมวดคิ้ว เขาคิดว่าคำตอบของหลูฮุยค่อนข้างคลุมเครือ
หลูฮุยหัวเราะ “มันเป็นราชาที่มีลูกน้องเป็นพันๆ ตอนนี้พวกเรายังไม่รู้ว่ามันมีพลังธาตุอะไร”
“ลูกน้องเป็นพันๆ? นั่นไม่ฟังดูอันตรายไปหน่อยหรอ?”
หานเซิ่นขมวดคิ้วอีกครั้ง เขาคิดว่านี่เป็นการล่าที่ยากมาก ถ้าเขาตกลงที่จะช่วยหลูฮุย มันคงจะเป็นการต่อสู้ขนาดใหญ่ที่ยากจะควบคุม งานแบบนี้ทำคนเดียวดูจะง่ายซะกว่า
“มันเป็นงานที่ยากจริงๆ ถ้าไม่งั้นแล้วผมคงจะไม่มาขอให้คุณร่วมมือด้วย แต่ความแข็งแกร่งของราชาหมาป่าค่อนข้างสมดุล มันไม่มีความสามารถด้านไหนที่โดดเด่น ผิวหนังก็ไม่ได้แข็งมาก ความเร็วก็ไม่มากจนเกินไป พลังโจมตีของมันก็ไม่ได้น่ากลัวเท่ากับมอนสเตอร์ขั้นสุดยอดตัวอื่นๆ มอนสเตอร์แบบนี้พวกเราหาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว” หลูฮุยอธิบาย
หานเซิ่นพยักหน้า เขาเห็นด้วยกับหลูฮุย โดยปรกติแล้วมอนสเตอร์ที่เป็นราชาและมีลูกน้องเยอะมักจะมีพลังด้อยกว่ามอนสเตอร์ที่อยู่ตัวเดียวอยู่แล้ว ถ้าเขาร่วมมือกับหลูฮุย พวกเขาก็พอจะมีโอกาสฆ่ามันได้
“แล้วพวกเราจะร่วมมือกันยังไง?” หานเซิ่นถาม
“พวกเราต้องการให้คุณช่วยล่อพวกลูกสมุนของมันออกไป แล้วพวกเราจะจัดการกับตัวหัวหน้าเอง นอกเหนือจากวิญญาณอสูรแล้ว พวกเราจะแบ่งกันคนละครึ่ง” เห็นได้ชัดว่าสิ่งที่หลูฮุยต้องการก็คือพลังความซวยของหวังอวี่ฮัง
“ผมต้องขอโทษด้วย ถ้าเป็นแบบนั้นพวกเราคงจะร่วมมือด้วยไม่ได้” หานเซิ่นปฏิเสธอย่างหนักแน่น
“ทำไม?” หลูฮุยถาม
“ถ้าคุณต้องการจะร่วมมือ พวกเราขอเป็นคนโจมตีปิดชีวิตมอนสเตอร์เอง นั่นเป็นสิ่งที่ควรจะเป็น”
“งั้นก็น่าเสียดาย ไว้มีโอกาสหวังว่าจะได้ร่วมมือกัน”
หลูฮุยรู้ว่าไม่มีความจำเป็นที่จะต้องต่อลองอะไรมากไปกว่านี้ เขาไม่ได้คิดว่าหานเซิ่นมีความสามารถที่จะฆ่ามอนสเตอร์ขั้นสุดยอดได้เลย เขาเพียงแค่ต้องการจะใช้ความสามารถของหวังอวี่ฮังเท่านั้น แต่ความทะเยอทะยานของหานเซิ่นมันมากกว่าที่เขาคิด
“ไปสืบมาว่ามอนสเตอร์ที่พวกหลูฮุยกำลังจะไปล่ามันอยู่ที่ไหน” หานเซิ่นสั่งหยางม่านลี่
.
.
คอมเม้นต์