อ่านการ์ตูน อ่านมังงะ เรื่อง Super God Gene – ตอนที่ 671 หน้าไม้นกยูงเบอร์เซิร์ก
แปลไทย ตอนล่าสุด อ่านฟรี manga มังงะญี่ปุ่น manhwa มังงะเกาหลี manhua มังงะจีน อัพเดทล่าสุดก่อนใคร มีให้เลือกอ่านฟรีมากมาย ทั้งบนแอพมือถือ แอนดรอย ios
มนุษย์และหมีจ้องหน้ากันอยู่หลายวินาที จากนั้นหวังอวี่ฮังก็กรีดร้องออกมา เขาหันหลังและรีบวิ่งหนีไปทันที หมียักษ์เลือกที่จะไล่ตามคนที่หนีไปโดยไม่สนใจหานเซิ่นและหลี่ซิงหลุนเลย
“อาเล็กคนนั่น…” หลี่ซิงหลุนอ้าปากค้าง ขณะมองหวังฮวี่ฮังถูกหมีวิ่งไล่
หานเซิ่นเรียกหน้าไม้นกยูงออกมาเรียบร้อย เขาบรรจุขนอีกาทั้ง 7 เส้นลงไปและรีบเล็งไปที่หมีโดยไม่รอช้า
หวังอวี่ฮังร้องลั่นไปตลอดทางขณะที่เขาวิ่ง เขาดูตื่นกลัวมาก
“พวกนายมัวทำอะไรกันอยู่? ช่วยฉัน! ถ้าพวกนายไม่รีบทำอะไร ฉันจะต้องเป็นอาหารของหมีแน่”
หมียักษ์สูงกว่า 8 เมตรวิ่งไปกระโดดไปเพื่อไล่ตามหวังอวี่ฮัง มันพยายามจะตะครุบทุกครั้งที่มีโอกาส เมื่ออุ้งมือของมันปะทะกับพื้นน้ำแข็งก็ทำให้พื้นน้ำแข็งแยกออก เศษน้ำแข็งกระเด็นไปไกลเป็นสิบๆเมตร
พวกเศษน้ำแข็งกระเด็นใส่หวังอวี่ฮังไปหลายครั้ง ซึ่งมันทำให้เขารู้สึกกลัวจนตัวสั่น หน้าของเขาซีดเป็นไก่ต้ม เท่านั้นยังไม่พอไอเย็นที่หมีปล่อยออกมาก็ทำให้หลังของเขาเริ่มมีน้ำแข็งเกาะแล้ว
สถานการณ์ของเขาดูสิ้นหวังมาก ตอนนี้ข้อต่อและขาของเขาเริ่มช้าลงเรื่อยๆจากผลของความเย็น
เมื่อเห็นหวังอวี่ฮังอยู่ในอันตราย หานเซิ่นเลยไม่สามารถที่จะรอช้าได้อีก ถึงเขาจะยังหาตำแหน่งที่เป็นจุดอ่อนของหมีไม่ได้ก็ตาม แต่เขาก็ต้องยิงขนอีกาออกไปเพื่อช่วยหวังอวี่ฮัง
ขนอีกาพุ่งออกไปประมาน 40 เมตร ก่อนที่จะไปปักตรงขาของหมี ส่วนปลายของขนอีกาเจาะเข้าไปข้างใน ซึ่งมันทำให้หานเซิ่นประหลาดใจ
เขารู้อยู่แล้วว่าผิวหนังและกล้ามเนื้อของหมีตัวนี้จะต้องแข็งและหนามากแน่ แต่การที่ขนอีกาสามารถเจาะทะลุเข้าไปได้ มันก็พิสูจน์ให้เห็นถึงพลังทำลายของหน้าไม้นกยูงที่เพิ่งจะอัพเกรดเสร็จ มันคุ้มค่ากับที่เขาลงทุนไปจริงๆ มันมีพลังเพียงพอที่จะใช้ฆ่ามอนสเตอร์ขั้นสุดยอดได้แล้ว
แต่มันก็ยังไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เพราะขนอีกามีขนาดเล็กมากเมื่อเทียบกับขนาดของหมี ถ้าไม่ได้ยิงไปที่จุดอ่อนล่ะก็ มันก็ยากที่จะทำให้หมีบาดเจ็บได้ หมียักษ์คำรามออกมา มันดึงขนอีกาที่ปักอยู่ตรงขาออกมา จากนั้นมันก็หักทิ้ง
เมื่อเห็นแบบนั้นมันก็เหมือนกับมีคนเอามีดมากรีดที่หัวใจของหานเซิ่น ตอนนี้เขาเหลือขนอีกาอีกแค่ 6 เส้น
หมียักษ์เลิกไล่ตามหวังอวี่ฮังแล้ว มันหันมาหาหานเซิ่น แววตาของมันเต็มไปด้วยความโกรธ มันไม่ต้องการอะไร นอกจากจะฉีกเขาเป็นชิ้นๆ
หานเซิ่นเรียกเร็กซ์สไปค์เพลิงอัคคีออกมา ขณะที่หมีกำลังวิ่งตรงมา เขาก็ใช้กระบวนท่าจากวิชามังกรพิษทะยาน
อาวุธที่ยาวกว่า 2 เมตรหมุนเหมือนกับพายุทอร์นาโด และแทงเข้าที่หน้าอกของหมี
เสียงคำราม!
หน้าอกของหมีถูกแทงทะลุเข้าไปจนเกิดบาดแผล ถึงบาดแผลจะไม่ได้ลึกมาก แต่ก็มีเลือดไหลออกมาตามใบมีด เปลวไฟจากเร็กซ์สไปค์เพลิงอัคคีกำลังลุกไหม้ตรงบาดแผลของมันอยู่
มันเป็นผลลัพธ์ที่ทำให้หานเซิ่นพอใจมาก เขารู้สึกมั่นใจขึ้นมา เขาพยายามจะดันให้อาวุธของเขาแทงลึกเข้าไป แต่หมียักษ์ก็ใช้อุ้งมือตะปบเร็กซ์สไปค์เพลิงอัคคีออกไปก่อน
เคร็ง!
หานเซิ่นรู้สึกว่ามีแรงมหาศาลมาปะทะกับเร็กซ์สไปค์เพลิงอัคคี จนหานเซิ่นไม่สามารถถือมันไว้ได้ เร็กซ์สไปค์เพลิงอัคคีกระเด็นหลุดออกจากมือของหานเซิ่น เมื่อมันล่วงลงมาพื้น น้ำแข็งบริเวณนั้นก็แตกกระจายออก ทำให้เร็กซ์สไปค์เพลิงอัคคีล่วงลงไปใต้น้ำทะเล
มือของหานเซิ่นมีเลือดไหลออกมา บาดแผลบนมือของเขาค่อนข้างลึก พละกำลังของหมียักษ์ตัวนี้มหาศาลมาก
หลี่ซิงหลุนยิงธนูไฟตรงไปใส่หมี ซึ่งทำให้หมีตรงก้มลงมาเพื่อดับไฟบนตัวของมัน หานเซิ่นรีบใช้โอกาสนี้หนีออกมาทันที และเรียกเร็กซ์สไปค์เพลิงอัคคีกลับมา เขาคิดว่าไม่ควรเข้าไปสู้กับหมีซึ่งๆหน้าอีก หานเซิ่นเน้นหลบการโจมตีของหมีไปเรื่อยๆ เพื่อรอคอยโอกาสที่เหมาะ
หมียักษ์สะบัดตัว จากนั้นเศษน้ำแข็งจำนวนมากก็พุ่งออกไปรอบๆ ตอนนี้ไฟที่ลุกไหม้ตัวหมีอยู่ดับไปหมดแล้ว และมันยังทำให้เกิดหมอกปกคลุมไปทั่วบริเวณนี้
ยังดีที่หานเซิ่นปลดล็อคยีนขั้นแรกของวิชากายหยกแล้ว ทำให้เขาสามารถต้านทานพลังธาตุน้ำแข็งได้
หมียักษ์ตัวนี้ถือว่าเคลื่อนไหวได้ช้ากว่ามอนสเตอร์ขั้นสุดยอดตัวอื่นๆพอสมควร แต่หานเซิ่นก็ยังต้องทุ่มสุดตัวเพื่อที่จะหลบการโจมตีของมัน
ซึ่งยิ่งเวลาผ่านไปสถานการณ์ก็ยิ่งแย่ลงเรื่อยๆ พวกเขาประเมินพลังของมอนสเตอร์ขั้นสุดยอดต่ำเกินไป มอนสเตอร์ขั้นสุดยอดที่โตเต็มวัยจะมีระดับความแข็งแกร่งสูงถึง 300 โดยประมาน
ส่วนระดับความแข็งแกร่งของหานเซิ่นอยู่ที่ 170 เท่านั้น ด้วยวิชาไฮเปอร์จีโนทั้งหมดที่เขามี ทำให้เขาเพิ่มระดับความแข็งไปอยู่ที่ 200 ได้ แต่มันก็ยังห่างไกลกับมอนสเตอร์ขั้นสุดยอดอยู่
ในด้านของพละกำลังหมียักษ์ตัวนี้ก็กินหานเซิ่นขาด แต่ในด้านความเร็วของมันยังไม่ได้สูงพอที่จะทำให้หานเซิ่นหมดโอกาส หานเซิ่นยังพอมีโอกาสในการโต้กลับบ้าง
หลี่ชิงหลุนปลดล็อคยีนเเละยิงลูกธนูจำนวนมากไปที่หมียักษ์ มีลูกธนูเลือดศักดิ์สิทธิ์ดอกหนึ่งไปถูกหูของมันเข้า ทำให้มันโกรธมาก หมียักษ์เปลี่ยนเป้าหมายอีกครั้ง มันหันไปไล่หลี่ชิงหลุนแทน
ฟุตเวิร์คของหลี่ชิงหลุนค่อนข้างดีเลยทีเดียว เขาอาจจะไม่ได้เร็วและคล่องแคล่วเท่ากับหานเซิ่น แต่ความเร็วของเขาก็อยู่ในระดับแนวหน้าของผู้วิวัฒนาการแล้ว หลี่ชิงหลุนพยายามหนีสุดกำลัง แต่โชคร้ายที่หมีไม่ได้ช้าจนถึงขนาดไล่ตามเขาไม่ทัน ตอนนี้มันกำลังเข้าใกล้เขาเรื่อยๆแล้ว
ในตอนนี้สภาพร่างกายของหวังอวี่ฮังเริ่มดีขึ้นแล้ว เขารีบหยิบก้อนน้ำแข็งและขว้างใส่หมีทันที เพื่อดึงความสนใจของมันมาที่เขาอีกครั้ง
หมียักษ์เลิกที่จะไล่ตามหลี่ชิงหลุน และกลับไปไล่ตามหวังอวี่ฮังเหมือนเดิม
หานเซิ่นยิงขนอีกาไปปักที่คอของหมี แต่ครั้งนี้มันไม่ได้หันกลับมาหาเขา มันยังคงไล่ตามหวังอวี่ฮังต่อไป
“โอ้พระเจ้า ฉันยื้อนานกว่านี้ไม่ได้แล้ว ใครก็ได้ช่วยฉันที!”
หวังอวี่ฮังลื่นล้ม แต่นั่นมันก็ช่วยให้เขาหลบการตะปบของหมีได้พอดี เขามีเวลาคิดเพียงเสี้ยววินาที เขาเอาเท้าดันพื้นด้วยแรงทั้งหมดเพื่อหลบการโจมตีของหมี แต่ครั้งต่อไปยากที่เขาจะหลบการโจมตีของหมีได้แล้ว เขาพยายามลุกขึ้นและวิ่งหนีต่อไป แต่ร่างกายของเขามีน้ำแข็งเกาะอยู่ ทำให้ความเร็วของเขาตกลงมาก ความตายกำลังเข้าใกล้หวังอวี่ฮัง
“วิ่งมาหาฉัน!” หานเซิ่นตะโกน เขาเล็งหน้าไม้นกยูงไปที่หมี ด้วยใบหน้าที่ไร้อารมณ์ความรู้สึก
หวังอวี่ฮังพยายามวิ่งเข้าไปหาหานเซิ่น พร้อมกับร้องตะโกนให้หานเซิ่นรีบๆยิงหน้าไม้
แต่หานเซิ่นก็ไม่ขยับเลยสักนิด เขารอให้หวังอวี่ฮังล่อหมีมาใกล้ๆกว่านี้ หมีไล่มาจนเกือบจะติดกับหลังของหวังอวี่ฮังอยู่แล้ว มันอ้าปากกว้าง และยื่นลิ้นออกมาจากปาก มันพยายามจะเลียหวังอวี่ฮัง
ยังดีที่หวังอวี่ฮังแข็งแกร่งอยู่แล้ว ถึงจะมีน้ำแข็งเกาะ แต่เขาก็กัดฟันวิ่งต่อไปได้โดยที่ยังไม่ถูกหมีกินเข้าไป
หลี่ชิงหลุนยังคงยิงธนูไฟต่อไปจากระยะไกล เขาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อกดดันให้หมีเลิกตามหวังอวี่ฮัง
ตาของหลี่ชิงหลุนเปล่งแสงเหมือนกับแสงของดวงดาว ลูกธนูแต่ละดอกที่เขายิงออกไปจะมีไฟห่อหุ้มเอาไว้ ซึ่งหลังจากโดนเป้าหมายไฟก็จะลุกไหม้ขึ้นมา ถึงมันจะสร้างความเสียหายให้หมีไม่ได้ แต่เขาก็ยิงถูกตาของหมีไป 2-3 ครั้งแล้ว ซึ่งมันก็พอช่วยซื้อเวลาให้หวังอวี่ฮังได้บ้าง
ในที่สุดหวังอวี่ฮังก็วิ่งมาถึงจุดที่หานเซิ่นยืนอยู่ เขากลิ้งไปตามพื้นน้ำแข็งเพื่อหลบการโจมตีครั้งสุดท้าย
หานเซิ่นเผชิญหน้ากับหมี ตอนนี้มันอยู่ห่างจากเขาแค่ 1 เมตรเท่านั้น เขาเหนี่ยวไกและยิ่งขนอีกาทั้งหมดออกไปในรวดเดียว
.
.
คอมเม้นต์